15 november 2016 
2 min. leestijd

Ze gelooft niet meer

In 2014 dacht ik, dit zal de laatste keer zijn dat ze nog gelooft. Immers ze zat in groep 4. En ik herinner me het zelf ook nog goed. Ik zat ook in groep 4 en was net zo oud als zij, toen ik dat grote geheim van Sinterklaas ontdekte.

Anno 1984

Het was de dag na het Sinterklaasfeest van het werk van mijn vader. Van de meeste Sinterklaasfeesten op het werk weet ik niet zoveel meer. Te klein om me het goed te kunnen herinneren. Maar ik weet nog dat we altijd in de kantine zaten. Grote stoelen netjes op een rij en dan zat Sinterklaas op het podium. Natuurlijk werden er kinderen uit de zaal gehaald. Stiekem wilde ik dit altijd en ook eigenlijk niet. Veel te spannend. Maar als je mocht, dan was dat bijzonder. Zwarte Pieten, toen nog niet omstreden, buitelden door de zaal. En door 1 van die Zwarte Pieten ontdekte ik het. Hij/zij had een witte plek op de wang.

Navraag bij mijn moeder leverde langzaam het complete verhaal op. Ik was er wel even verdrietig van, maar met een jongere zus en broer mocht ik natuurlijk helpen om het geheim te bewaren. Ook superstoer.

Anno 2014

Terug naar 2014, 30 jaar na mijn eigen ontdekking van dit grote geheim. Geen enkele reactie. Onze dochter slaagde glansrijk voor de test. Zij geloofde nog in Sinterklaas.

We, papa en mama dus, spraken af haar op de hoogte te brengen. Immers volgens jaar zit ze in groep 5 en doen ze aan surprises op school en veel kinderen in de klas geloven niet meer dan. Of ze hebben het zelf ontdekt, of het is ze verteld. En ondanks dat ik het jammer vind, dat ze het geheim niet zelf mag ontdekken, willen we ook niet dat ze het van klasgenoten hoort. En al helemaal niet dat er iemand in de klas haar uitlacht omdat ze nog gelooft in Sinterklaas. Dus ook wij bezwijken wel voor die maatschappelijke druk om het haar te vertellen voor het Sinterklaasfeest in groep 5.

Ze gelooft nog steeds

Maar het jaar vorderde. En ik kwam er niet aan toe het gesprek met haar te voeren. Papa gaf wel allerlei hints. Maar ze wilde hem niet geloven. Zijn eigen schuld hoor, hij probeert de kinderen vaker in de maling te nemen, dus een klassiek gevalletje van Peter en de Wolf. Je weet wel dat sprookje waarin Peter steeds roept dat er een wolf is. En als er dan echt een wolf komt, niemand hem meer gelooft.

Zo brak de Sinterklaas periode 2015 aan. Wederom geen signaal dat ze niet meer geloofde. Maar twijfel bij mij, ze speelt het gewoon, anders denkt ze dat ze haar schoen niet meer mag zetten, of dat ze geen cadeaus krijgt. Maar nee hoor, ze slaagde wederom glansrijk voor de test. Of had ze ons toch in de maling genomen?

In elk geval hadden we een speciale Sinterklaas. De peuter die het voor het eerst allemaal goed doorhad en met volle teugen genoot van het Sinterklaasfeest (zo lang de beste man met zijn pieten maar niet binnenkwamen) en een grote dame die voor de laatste keer met volle teugen genoot van het Sinterklaasfeest.

Toch vertellen

Uiteindelijk was ik een keer alleen met haar thuis. Zonder een goede voorbereiding van mijn kant, vertelde ik het. En je raadt het al. Nee ze geloofde me niet. Samen kropen we achter YouTube. Het was in die tijd dat de Hoofdpiet, Erik van Muiswinkel aangaf er mee te stoppen. Dus een filmpje uit het Sinterklaasjournaal en een filmpje uit RTL Late Night en vergelijken. Nee, ze zag het niet. Een paar tutorials opgezocht over het schminken van Sinterklaas en Zwarte Piet en uiteindelijk, met veel pijn en moeite, gelooft ze het. En vieren wij dit jaar Sinterklaas met een peuter die gelooft en een dame die leuk kan helpen!

Hoe ontdekten jullie het geheim van Sinterklaas?

Jenn
Door

Jenn

op 15 Nov 2016

Als ik me goed herinner zat ik ook in groep vier, het eerste jaar dat de cadeautjes niet meer door Sinterklaas zelf werden gebracht maar we lootjes gingen trekken. Ik had een groep overgeslagen dus was een jaar jonger dan mijn klasgenootjes en die wisten het schijnbaar allemaal al en praatten daar onderling ook over. Daar ben ik mee naar mijn moeder gegaan en toen is het me verteld. Ik kan me niet herinneren dat ik er echt problemen mee heb gehad, volgens mij viel er juist heel veel op zijn plek.

Marijke
Door

Marijke

op 02 Dec 2016

Ja de meesten zijn er net als jij dus op die leeftijd wel aan toe.

Wendy
Door

Wendy

op 15 Nov 2016

Hier thuis heb ik nooit "het gesprek" hoeven voeren. Of zorgen dat de oudste het geheim hield voor de jongste, voordeel van een tweeling.Vorig jaar kwamen de beruchte speelgoedboeken binnen en de jongste helft van onze jongenstweeling bladert enthousiast door het boek heen. Onderwijl roepend "Die ga ik aan Sinterklaas vragen, en die!" Waarop zijn broer zegt:" Dat moet je gewoon aan mama vragen." Ik probeer nog... "Koopt Sint dat dan niet zelf?" Waarop mijn zoon me verbaasd aankijkt "Mam! Die man is écht allang dood hoor!"Ik kwam niet meer bij! Maar het bleek dat ze bij ons vooral in de cadeautjes geloofden en het hele sint-verhaal al een poosje in twijfel trokken.

Marijke
Door

Marijke

op 02 Dec 2016

Ja in cadeautjes geloven duurt heel lang. Wij hadden van de week een huilende dame, want broerlief had met ons al schoen gezet, terwijl zij er niet bij was. Dus haar schoen stond er niet. Ze was heel verdrietig dat zij nu niets zou krijgen. Ondanks dat ze niet gelooft. Wat dat betreft wel een handig een tweeling trouwens

Marguerita
Door

Marguerita

op 15 Nov 2016

Ik weet het echt niet meer... wel voel ik me nog steeds schuldig dat mijn broertje door mij niet meer geloofde. We waren op zolder aan het spelen en ik trok een kast open waar we eigenlijk niet in mochten. Het was in de zomer en daar lagen de jute zakken van de sint...

Marijke
Door

Marijke

op 02 Dec 2016

Ahh, moet toch eens nadenken eigenlijk waar die zak hier toch weer ligt. Ik vermoed in de schuur. Hmm dat is wel een plak waat hij zo naar beneden kan vallen natuurlijk. Even opleten met opbergen dit jaar ;)

Reactie plaatsen