Waar je eigenlijk echt niet om kan lachen

Iedereen die een kind heeft, heeft het vast wel eens meegemaakt. Zo’n moment waarop je hoopt dat de grond zich onder je voeten opent en je er zachtjes in kan zakken. Hopelijk zonder dat iemand ziet dat dat kind bij jou hoort.

En dan niet omdat ze krijsend op de grond van een willekeurige supermarkt liggen omdat je nee zei tegen snoep. Nee omdat ze net iets te hard iets zeggen, roepen of een mop vertellen in het openbaar die leuk is voor in huis maar dus niet waar net die ene persoon het hoort.

Zwarte Piet

Dat het feest van Sint en Piet bij peuters lang kan blijven hangen, wisten jullie ook vast wel. Sinterklaasliedjes tussen de tulpen moet kunnen, maar hartje zomer, aan het strand riep T ineens: “Hé Zwarte Piet!”
Geen vrijgezellenfeest of andere verkleedpartij. Maar een keurige mevrouw, maar inderdaad huidskleur en haren, identiek aan Zwarte Piet! Echt hoor, niet gewoon een mens met een donkere huidskleur, maar in verkleedkleren niet van een echte Zwarte Piet te onderscheiden.
Ik hoop maar dat ze het als een compliment beschouwde uit de mond van een peuter.

Grote borsten

A was een jaar of vier en riep in de grote kleedkamer van het zwembad: “Zo hé, die mevrouw heeft veel grotere borsten dan jij!”
Ja schat dat klopt, sommige mensen hebben grotere borsten dan anderen. Een mooi moment om in gesprek te gaan over hoe uniek iedereen is, en hoe mooi ieder mens is.

De mop van de dikke mevrouw ook

Ken jij deze mop? Ik ook niet meer. Alleen nog dat je na elke zin moet zeggen: “De dikke mevrouw ook!”
En de laatste zin?
De ballon knapte. Dus als jij nog denkt discreet te gaan lachen en deze keer het niet te herhalen, schatert je kind het hardop uit: “DE DIKKE MEVROUW OOK!”
Hoe ze erbij kwamen die mop nu te vertellen. Ehh zie je die dikke mevrouw daar zitten.. Juist ja!

Trots

Eigenlijk was ik best trots op T in de eerste situatie. Hij heeft een goed geheugen en oog voor detail. Een Zwarte Piet herkennen midden in de zomer, petje af hoor!
Dat geldt ook voor de tweede situatie. Wat mij betreft mogen kinderen prima verschillen zien tussen mensen. Iedereen is uniek en prachtig. En in onze antwoorden proberen we dat ook mee te geven.

Schaamte

In de laatste situatie ligt het toch wat genuanceerder. Een grap is bedoeld om te lachen. En kan daardoor erg kwetsend zijn. Als je jezelf schaamt omdat je dik bent, niet de middelen kent om dit te veranderen, of erg je best doet, maar het afvallen lukt niet, dan kan dit erg kwetsend overkomen. En vinden wij, hoe grappig de mop ook was, het toch ook niet gepast. Hetzelfde geldt natuurlijk voor die mevrouw die voor Zwarte Piet werd aangezien. Een prachtige vrouw was ze. Maar misschien toch gekwetst, wij weten niet wat er in haar verleden of heden speelt, waardoor het kwetsend kan zijn. Denk maar aan de discussie rondom deze kindervriend die elk jaar weer eerder in het jaar start.

Wij hopen onze kinderen mee te kunnen geven dat iedereen mooi is, maar ook dat ze eerlijk en open naar de wereld kunnen blijven kijken, zonder mensen te kwetsen. Maar ook dat zij later zich niet gekwetst voelen als iemand naar hen wijst vanwege grote of juist kleine borsten, of wat dan ook.

Heb jij ook wel eens zo’n situatie meegemaakt?