Na ruim 40 jaar op deze aarde te hebben rondgelopen zou je denken dat we aardig wat hebben gepresteerd. Alleen staan we daar altijd bij stil? Ik niet, meestal is het doel bereikt en op naar het volgende. Ben niet heel sterk in het vieren van successen. Nooit geweest ook. En hoe vaak mensen ook proberen mij te leren dat dit belangrijk is, het lukt me niet om er uit mezelf bij stil te staan. Op 2 grote successen na. En die horen dan wat mij betreft ook bij het antwoord op de tea topic van deze week.
Wat is jouw grootste prestatie tot nu toe?
Zo en dan kan ik nu in een groot cliché vervallen. Mijn kinderen. Zonder enige twijfel.
Het is zo’n wonder dat er een compleet mens in je buik kan groeien en dat je dat dan gezond op de wereld kan zetten.
Waar we vroeger wellicht dachten dat het vanzelfsprekend was om een kind op de wereld te zetten, word je met de jaren wijzer. Zwanger worden, zwanger blijven, een zwangerschap uitdragen en dan ook nog een gezond kind op de wereld zetten, is veel minder vanzelfsprekend dan je als kind denkt. Vanaf het moment dat ik zelf voor de eerste keer zwanger wilde worden en werd, werden we ook hiermee in verschillende mate geconfronteerd. En mag ik van geluk spreken dat het hier eigenlijk altijd toch een soort van vanzelfsprekend is gegaan.
Toch ben ik wel heel trots op met name mijn eigen lichaam. Dat het in staat is geweest om 2 kinderen van een zaadje en een eitje compleet in elkaar te zetten en daarna veilig te laten groeien en op de wereld te zetten. Hoewel ik zwanger zijn niet mis, ik ben heel blij dat ik mijn eigen lichaam weer voor mezelf heb, ben ik wel trots op het feit dat mijn lichaam dit heeft gekund.
En dat is dan ook direct mijn grootste prestatie. En die vier ik ieder jaar als ze weer een jaartje ouder worden weer opnieuw.
Al die andere (materiële) prestaties vallen hier zelfs als je wel goed bent in het vieren van successen toch bij in het niet, toch?
Wat is jouw grootste prestatie tot nu toe?
