Ik trek het even niet meer

Vandaag was voor mij niet zo een prettige dag. In een eerder blog gaf ik al aan dat ik moeite heb met het vinden van een nieuw ritme. Ik probeer alle ballen nog omhoog te houden maar in een veel hoger tempo. Ik doe nu het werk van vijf dagen in twee en verwacht dat het allemaal nog even perfect gaat. Dat ik ondertussen dagen maak van 15 uur zonder rust en van het ene naar het volgende punt hol is daar een gevolg van. En vandaag ging dat niet meer. Ik ben met volle vaart tegen een muur opgereden en uit de trein geslingerd.

Toen iemand iets aan mij vroeg stroomde de tranen ineens over mijn wangen omdat ik, met alle dingen die ik nog doen moest, echt niet zag hoe ik dit er ook nog in moest plannen. En ik voelde mij wel verplicht om aan deze vraag te voldoende maar ik kon het niet meer.

Ik stortte in. Mijn eerste reactie was om te gaan schrappen in mijn “moetjes” en om te gaan stoppen met bloggen omdat op dit moment voelt als een extra “verplichting”. Een verplichting waar ik zonder zou kunnen. Maar na een gesprek met een vriendin begon ik het anders te zien. Bloggen is mijn hobby, iets wat ik doe voor mijn plezier. Ik krijg er geen cent voor en het kost met name energie en tijd. Maar ik doe het omdat ik het leuk vind.

Alle andere aspecten die op de to-do lijst staan zijn dingen voor een ander. Werk, kinderen, huishouden, familie, school, moestuin. Dingen die ik meestal leuk vind maar die ik eigenlijk vooral doe om een ander te plezieren of omdat een ander het verwacht van mij. Omdat die voor een ander belangrijk zijn kan ik ze in mijn ogen niet zomaar schrappen. Maar eigenlijk denk ik hier niet goed.

Als ik namelijk niet die dingen kan doen die ik leuk vind zal ik uiteindelijk een veel minder blij en gelukkig mens worden. En dat heeft zijn naslag op alle andere aspecten van mijn leven.

Dus ik ga niet stoppen met bloggen. Wel ga ik proberen her en der een bal wat minder hoog te houden. Dat zal misschien betekenen dat ik een keer niet op bezoek ga bij iemand, dat ik een keer niet een opgevouwen was heb of dat een van de kinderen het zonder overhoring zal moeten stellen voor een toets.

De komende tijd heb ik tijd nodig om de voor mij belangrijke ballen te scheiden van alle ballen die ik voor ander hoog aan het houden was. Dit houdt in dat er van mijn hand de komende tijd iets minder blogs zullen verschijnen en soms een dag niks omdat 1 iemand niet het werk van 2 personen kan doen.

Wel blijf ik actief op het blog en zal ik de vaste rubriek van thee op zaterdag en de weekterugblik, 1 keer per 2 weken, blijven doen.

En hopelijk komt er dan weer rust in mijn leven, in mijn hoofd en in mijn huis. En kan ik binnenkort weer gewoon doen wat ik leuk vind in combinatie met de dingen die nu eenmaal moeten. Misschien met wat minder ballen……………..