Eerlijk zullen we alles delen, suikergoed en marsepein. Dat is ook voor T geen enkel probleem. Als je vraagt, krijg je altijd een hapje, stukje, iets uit zijn snoeptrommel of…… En ook ongevraagd kan hij dat heel goed. Alleen heeft hij nog niet altijd helemaal door wat eerlijk is…
Eerlijk delen past ook goed bij deze Sinterklaastijd. Wij hebben hier in huis afspraken gemaakt met Sinterklaas wanneer de kinderen hun schoen mogen zetten. Dan hoeven ze het niet elke dag te vragen, en het geeft ook minder stress. Maar soms is er blijkbaar een Piet in de buurt die zich niet heel goed aan de afspraken weet te houden. Zo kwamen ze vorige week op een ochtend naar beneden en stonden er 2 schoenen bij de open haard. Die hadden ze er echt niet zelf neergezet. Piet had wel moeten zoeken, want waar schoenen hier vaak onder tafel slingeren, waren ze natuurlijk deze nacht wel een keer opgeruimd.
Gevuld met pepernoten
Piet had niet iets heel bijzonders gebracht. Deze keer zat er gewoon een handje pepernoten in elke schoen. Alleen was Piet niet zo netjes geweest. Er lagen nog overal pepernoten, op de grond, op de tafel, naast de schoenen. Al met al ook nog goed voor een handje pepernoten.
Blijdschap natuurlijk. Hij had niet eens gezongen, en zijn schoen niet gezet! Hoe kan dat nou. Zijn eigen pepernoten waren natuurlijk al snel verdwenen. Pepernoten helpen hier zeker in de snelheid om het ontbijt op te krijgen, dus daar doen we 2 weken per jaar echt niet moeilijk over.
Maar na school lagen daar nog die losse pepernoten…. en die konden daar natuurlijk niet blijven liggen.
Eerlijk zullen we alles delen
Na school verdwijnt er hier al snel 1 pepernoot van in zijn mond. En nog een tweede pepernoot gaat er in korte tijd achteraan. Daarna is hij ze even vergeten. Maar niet lang, want zodra hij weer langs de pepernoten loopt gaat ook de derde in zijn mond.
Bij de vierde pepernoot, begint hij te denken. En dat uit zich in een geweldige uitspraak. “Ik mag 4 pepernoten” begint hij. “Dat is eerlijk verdeeld, want ik ben 4”
Dat is eerlijk verdeeld, want ik ben 4!
Oké, ik zie mijn kans hier schoon, want dat betekent dat ik 40 pepernoten mag, goede deal al zeg ik het zelf. T werpt vervolgens een blik op de pepernoten en begint te tellen. “1,2,3,4,5,6,7,….. ehh mama, dat gaat niet, het zijn er niet genoeg.”
Natuurlijk kan ik het hier niet laten om te zeggen dat ik het dan niet eerlijk vindt. T snapt het helemaal.
Hij besluit dat ik dan 3 pepernoten krijgt. Wat dan met de andere 4?
Ik opper nog dat die dan voor A zijn. Maar dat is volgens hem ook niet eerlijk. Immers, dan krijgt papa helemaal niets.
Natuurlijk heeft hij ook de oplossing. Zij krijgen er gewoon allebei 2. Samen eerlijk gedeeld.
Ja eerlijk zullen we alles delen, kunnen we vanaf heden wel aan T overlaten.
Of toch niet?
Ja of kunnen we het niet aan T overlaten. ’s Avonds mocht hij zijn schoen zetten. En dus de volgende ochtend leeghalen. Nu weet ik uit betrouwbare bron dat Piet 1 chocolaatje naast de schoenen had gelegd. Want er miste een schoen. Papa had zijn schoen niet gezet.
T was niet geheel tevreden….er zat wel weinig in zijn schoen. Tja als je 2 dagen achter elkaar wat vindt…. Op een of andere manier wist T dan toch te vertellen dat hij 3 dingen in zijn schoen had, een chocolade munt, een chocolade briefgeld en een chocolade Piet. En A die had maar 2 dingen. Oh en mama had een chocolade Piet. Papa nee die had niets….. Logisch toch, zijn schoen stond er ook niet..
Na wat boosheid en teleurstelling snapte hij uiteindelijk dat dat pietje toch voor papa moest zijn. En werd er wel keurig gedeeld.
Blijft er voor mij 1 raadsel over. Hoe kwam toch dat chocolade Pietje in de schoen van T? Zouden ze dan toch…..
Kunnen jullie kinderen ook zo goed delen?
