Terugblik #51

Hoi Zus,

Het kan hier ook nooit eens normaal. Bij manlief en de kinderen meestal wel maar techniek en ik combineren gewoon niet! Dit was een week met promotie, misverstanden, werken en stress! Natuurlijk waren er ook een hoop leuke dingen. Lees je mee?

De week begon lekker rustig. Manlief had een cursus van vier dagen, ja dat moet in zijn vrije tijd, en een vriendin van mij kwam gezellig een bakkie doen en bijkletsen. In de middag had Q zijn laatste cursusdag van Sociale Vaardigheden. Hij was in het begin erg gemotiveerd maar de moeheid kreeg de laatste tijd de overhand en de motivatie zakte behoorlijk. Gelukkig was dit dus de laatste keer.

De vrijdag was voor mij best bijzonder. Ik was gevraagd om in te vallen op de endoscopie afdeling. Daar heb ik een tijdje gewerkt dus het is voor mij niet vreemd maar het was zeker drie jaar geleden dat ik er voor het laatst geweest was. In het begin moest ik wel even in komen maar aan het eind van de ochtend voelde het al weer wat vertrouwder.
‘S middags had Q een eindgesprek voor zijn cursus. Dan moet je dus vertellen wat je er aan heb gehad! Wat een moeilijke opdracht. Ik had hem wel al gewaarschuwd dat deze vraag ging komen maar het antwoord bleef heel lastig. Arme jongen. Wij denken dat hij best wel een en ander geleerd heeft, in theorie. Het in praktijk brengen is alleen een stuk lastiger want dat vraagt een andere manier van handelen en denken dan je al jaren doet. Dat is voor volwassenen al lastig dus voor een kind van negen zal dat niet makkelijker zijn.
’s Avonds hadden we spelletjesavond. Voor Q begon die in de sporthal met een training maar daarna thuis De betoverde doolhof gespeeld. Met een heel bijzonder kaasje. Die hadden we op de Winterfair gekocht. De rode is met rode pesto en de blauwe met lavendel. Op de roze plankjes werd het wel een bijzonder geheel. Maar ze waren erg lekker, vooral de blauwe.Ons Kruimeltje mag geen kaas maar hij vond ze wel heel lekker ruiken. Zo lekker zelfs dat hij achter mij op de stoel kwam zitten om te kijken of hij links of rechtsom wat kon bemachtigen.

Zaterdag was ik wederom naar het ziekenhuis voor een dienst. Nu weer op een gewone afdeling. Na de dienst ben ik naar mama gegaan. Jullie waren daar allemaal al want we vierden haar verjaardag. Het was heel gezellig om weer eens allemaal bij elkaar te zijn, onze ouders, broer, de aangetrouwde mannen en vrouw, alle neven en de twee nichten. Al vonden de groten het wel lastig dat de kleintjes hun lego steeds sloopte. Grappig om te zien dat ze allemaal een eigen manier hebben om er mee om te gaan. De grote A, bijna elf, denkt ” Ach, hij is nog zo klein. Ik bouw het wel opnieuw”. Q, 9, beschermt zijn deel tegen de grijpgrage handjes en A, 8, wordt boos.

Zondag, sportdag. Zoals wel vaker moest er weer gesport worden. Q in de ochtend en A in de middag. A begon pas heel laat dus we waren rond 17:30 pas weer thuis. De resulaten waren bevredigend maar je hebt echt helemaal niks aan je dag zo. Wel heerlijk gegeten. Manlief had een groente-taart gemaakt. Helemaal bestaand uit groente, en dat terwijl hij helemaal niet van groente houdt. A en ik vonden het heerlijk, Q heeft het geprobeerd en eindigde met een boterham.

Maandag, rust in huis! Dus boodschappen doen etc. In de avond maar weer een naar het ziekenhuis geweest. Er was gevraagd of ik een half uur eerder kon beginnen omdat de dagploeg een vergadering had. Nou dat heb ik geweten. Pas tegen 20:00 kregen mijn collega en ik weer grip op de zaak. Ik vind werken leuk hoor maar ik heb wel graag de controle, ik vind het vreselijk om achter de feiten aan te lopen. Een dienst met een hoop ellende, gekke mensen (dit mag je heel letterlijk opvatten), scheldpartijen (ja ook gericht tegen de zuster), minstens 30 liter aan zout water getild en een heleboel gesneuvelde infusen. Een dienst om weer snel te vergeten.

Dinsdag was een logistieke nachtmerrie. Ik moest naar een reanimatiecursus, die ik niet kon verzetten, terwijl manlief een examen moest doen. Met wat passen en meten en dan dus maar niet samen eten, leek het te lukken.
Helaas toen ik eindelijk, na 45 minuten rijden, bij de cursus locatie was gekomen bleek de cursus vervroegd te zijn. En het systeem zou daar een mailtje over moeten sturen maar dat was even niet gelukt……………
Opnieuw inschrijven dan maar? Ja dat zou je denken. In elk geval, dat dacht ik. Maar ik mag alleen mee doen met de reanimatiecursus voor dokters! Het lijkt erop dat ik in het systeem promotie heb gekregen. Ik ben van verpleegkundige ineens arts geworden. Best leuk, al zou ik hun werktijden echt niet willen, maar niet zo handig want ik kan nu niet bij mijn cursussen. Ik en techniek matchen niet! Ik zweer het, elke keer als er iets met techniek en mijzelf gebeuren moet heb ik de gekste dingen. Dat de Ipad nog niet ontploft is, mag een wonder wezen.
Tussen alle bedrijven door moest er ook nog geleerd worden. Q had wel twee toetsen deze week dus dat was best aanpoten. Ook A moest aan de bak want zij kreeg een geschiedenistoets. En die zijn tegenwoordig best ingewikkeld en het leerwerk is veel. Terwijl zij aan het studeren waren maakte ik engeltjes van shuttles. Deze krijgen de badmintonbegeleiders in plaats van een kerstkaartje.

Woensdag, eindelijk wat minderen racen en stressen. Even tijd om de kerstboom op te gaan zetten. De kinderen mogen hier altijd versieren dus dat was weer heel gezellig. Kerstmuziekje aan voor de sfeer en lekker ballen er in hangen.

Combineren jullie beter met techniek?