Retourtje HAP

Zondag begin van de middag, de kinderen zijn blij. Sinterklaas is langs geweest en na een beetje te hebben uitgeslapen genieten ze van hun cadeau’s het lekkers en een rustige zondag. Papa is nog niet thuis, die is hardlopen, dus we gaan nog niet lunchen. Dat doen we meestal samen als papa terug is van het hardlopen in plaats van een gezamenlijk ontbijt.
We hebben net even snel een boterham genomen, omdat papa vandaag later thuis is dan anders. Hij ging een wedstrijdje lopen en de start was op een wat later tijdstip. A zit op de bank, een spelletje te doen en we maken ons eigenlijk op om verder te werken aan de surprise. T is met blokken aan het bouwen op de tafel. En dan gebeurt het. T draait zich om, van de bank naar de tafel, struikelt over zijn eigen benen en BOEM!

Een val

Na de BOEM begint T direct te krijsen. Heel rustig zeg ik dat hij naar mama moet toekomen. Immers, dan kun je direct inschatten hoe mobiel ze nog zijn en hoe ernstig de situatie is. Kunnen ze niet komen, dan hoef ik ze ook niet op te pakken, dan kan ik op de plek van de val direct kijken wat er aan de hand is en verder beslissen.
Maar T komt direct naar me toe lopen, heel veel harder huilend dan normaal. Dus de val was wel heftig en hij is wel heel erg geschrokken.
Bij mij aangekomen houd ik gelijk zijn armpje naar beneden voor hij alles onder het bloed smeert. Ja hij is geraakt naast zijn oog. En dat bloedt altijd erg goed.

Mijn grote hulp

Een geschrokken grote zus staat direct klaar om te helpen. Even een stuk keukenrol voor mama gepakt om er tegenaan te houden vanwege al het bloed en daarna een koude washand. Het ergste bloeden is hierdoor ook snel onder controle. Ik zie vervolgens een grote deuk in zijn hoofd. Hoe bizar, want hij viel niet tegen de punt van de tafel, maar tegen de zijkant.
Ik twijfel, het ziet er best oké uit, en het ergste bloeden is gestopt. Wel of niet bellen naar de HAP. Want wel of niet plakken? Bij twijfel vraag ik graag advies, dus ik bel eerst even naar mijn zus en app gelijk een foto. Wat zou zij doen? We beslissen de HAP te bellen, beter dat zij toch even kijken.
Dus ik bel eerst even manlief. Die blijkt al klaar te zijn met lopen en ik vertel dat ik de HAP ga bellen voor T. Hij komt direct naar huis.

Naar de HAP

De HAP vindt het ook een goed idee dat we even langskomen. Dus we stappen gezellig met zijn vieren in de auto. Ik achterin bij T om het washandje steeds tegen zijn hoofd te houden en het bloed wat te blijven wegvegen. Door mijn acties, stopt het bloeden namelijk niet helemaal. Ik veeg het steeds weg voor het kan gaan stollen. Als ze straks niet gaan plakken kan ik het altijd nog laten stollen is de gedachte.

Natuurlijk moeten we bij de HAP even wachten en daarna besluit de dokter dat het inderdaad even geplakt mag worden. De randen zijn wat rafelig, dus het wordt een litteken. Jammer voor T dat er geen stoerder verhaal bij zit dan de rand van de tafel in een onhandige actie.

Pijn

Na een uurtje zijn we weer lekker thuis, eten we midden in de middag alsnog een lunch en hebben we verder een rustige middag.
T lijkt niet veel last van zijn hoofd te hebben. Tot wij ook naar bed gaan. Dan wordt hij wakker en kan hij niet meer slapen. Een paracetemol doet gelukkig wonderen en ook al kan hij niet op die kant van zijn hoofd liggen, hij slaapt de rest van de nacht toch weer goed.
En mama is blij dat we toch naar de HAP geweest zijn. Inmiddels is de zwelling toch wel toegenomen, waardoor de randen anders misschien waren gaan wijken. Nu wordt het een mooier litteken dan als we niet waren gegaan.

Blauw oog

De volgende dag en waarschijnlijk de komende week heeft hij veel bekijks. Een mooi blauw (oké het is vandaag echt roze, maar dat is meer voor meisjes) oog siert zijn witte koppie. Dus iedereen wil weten wat er aan de hand was. Vandaar dus ook even deze update, met de foto’s. T zal de komende dagen nog wel van kleur verschieten, maar verder gaat alles gelukkig goed!

Waarom ben jij wel eens op de HAP beland in het weekend?