Mommy scenario's

Ik dacht, het is wel weer een keer tijd voor een tag. Na de herfsttag en de Gewoon Nederlandstag en vergeet de Sinterklaas tag niet, had ik enige tijd geleden ook deze tag op verschillende plaatsen gelezen. Onder andere op mamaliefde en JoyfromJoyce.
Ik was er tot nu toe nog niet aan toegekomen om hem helemaal te vullen. Maar hier dan ook mijn kijk op deze vragen. Ik probeer ze gelijk voor beide kinderen te beantwoorden. Aangezien er ruim 5 jaar verschil in zit, verschilt het antwoord op sommige vragen ook.

Je kind wil niet eten, moet hij dan eten of geef je toe?
Bij A ligt dat aan de reden die ze opgeeft. Als ze zich niet lekker voelt, dan hoeft ze niet te eten. Ook als ik weet dat ze teveel gesnoept heeft, hoeft ze haar bord niet leeg te eten. Kan een keer gebeuren toch? Ik wil namelijk graag dat ze leert luisteren naar haar hongergevoel en op tijd stopt met eten. Maar als het is omdat ze het eten niet zo lekker vindt, dan moet ze wel haar bord leeg eten.
T kan natuurlijk nog niet zeggen waarom hij niet wil eten. Meestal kijken we dus even naar hoe de rest van de dag is verlopen. Wat heeft hij al op, was hij misschien niet lekker? Is hij moe? Allemaal redenen waarom hij soms niet wil eten. Meestal eet hij trouwens uitstekend de dingen op die hij lekker vindt. Dus dan proberen we de andere dingen (meestal groenten) wel aan te bieden. Maar als hij echt niet wil, we gaan er geen strijd van maken. Werkt niet! Vaak eet hij het de volgende keer gewoon wel op en ik wil niet dat hij het dan met iets negatiefs associeert, of er een machtspelletje van maakt.
Dus ik geef toe. Hoewel ik toegeven dus niet het juiste begrip vind. Mijn beiden kinderen zijn eigenlijk ook hele goede eters, dus dan is het misschien ook wel makkelijker om een keer makkelijker te zijn.

Je kind heeft een driftbui in de winkel, wat doe je?
A heeft hoop ik geen driftbuien in een winkel. Ze kan wel heel boos worden als ze haar zin niet krijgt, of iets niet mag hebben. Jammer voor haar. Mama loopt gewoon door in haar eigen programma en als ze niet normaal doet, wordt ze toch even genegeerd. Thuis spreken we er wel over, want ik probeer haar wel te leren “normaal” te doen.
T is een echte dreumes, laat zich op de grond vallen. Echter hij krijgt dan nog geen driftbui, maar kijkt even wat er gebeurt. Laatst in een schoenenwinkel. Zelfs toen wij de winkel uit waren en niemand meer naar hem keek, vond hij het nog grappig en keek hij ondeugend om zich heen. De driftbui komt pas als je hem mee wil nemen, de winkel uit. Dan spartelt hij onder je arm en zet hij het op een krijsen. Best lachwekkend. En het is over het algemeen snel weer over.

Je kind krijgt teveel cadeaus op zijn/haar verjaardag, bewaar jij de cadeaus voor een later moment of breng je ze terug?
Bij A gaven we alles tegelijk. En nu ze groter is wil ze toch vaak geld hebben om zelf iets uit te zoeken, dus dan is er geen probleem.
Bij T zijn eerste verjaardag hebben we wel dingen weggezet voor later. Het laatste kwam zelfs pas in september weer naar beneden. Terugbrengen zou ik overigens nooit doen. Dat is ook niet leuk voor de gever.

Je kind wil niet slapen, geef je toe of ga je door tot je kind slaapt?
A had nooit veel problemen met slapen. Dus als ze een keer niet wilde slapen gaven we wel eens toe. Nu ze groter is nog steeds. Hoewel we de laatste tijd wel weer wat strenger zijn geworden, want ze nam op een gegeven moment een vinger te veel en kwam wel heel vaak uit bed. Nu gaat het weer heel goed. Waarschijnlijk speelt de hoeveelheid licht hierin ook wel een rol, ondanks de verduisterende gordijnen op haar kamer. Want in de zomer is haar slaapgedrag anders dan in de winter.
T is een heel ander verhaal, al vanaf zijn geboorte is hij een minder goede slaper. De laatste tijd is het weer helemaal feest. 2x per nacht zit hij recht op in bed. Maar eigenlijk telt dat niet, hij wil wel slapen, maar kan niet slapen zonder een van ons. Hij slaapt zodra hij bij ons ligt namelijk heel snel weer. Op zoek naar een beetje geborgenheid.
’s Middags geef ik wel sneller toe. Lukt het slapen niet? Nog een keer terugleggen met een knuffel, oké nog een keer. Roepen dat hij moet gaan slapen, maar als het dan echt niet lukt, laat dan maar. Slaapt hij ’s nachts wel weer…

Je hebt een afspraak en je hebt geen oppas, neem je de kids mee?
Ehh ja, soms wel. Zo is A wel eens mee geweest naar het kerstdiner van mijn werk en een borrel, als enige kind. En zat ze laatst nog op de gang met het 10 minutengesprek op school. Verder proberen we afspraken te plannen wanneer het wel kan. En er zijn afspraken, een sollicitatie, dan kunnen ze echt niet mee. Dan heb ik eigenlijk geen idee, maar het is nog nooit gebeurt dat er geen oplossing is.

Je hebt 20 min. tot dat er onverwacht visite komt, maak je snel het huis op orde of laat je het zoals het is?
Even snel de ergste rommel, meestal speelgoed aan de kant en op zijn plek en even snel een stofzuiger erdoor. Verder wordt er hier in huis geleefd en gespeeld. Het is meestal niet echt vies. En ook geen hele erge troep. Dus eigenlijk een beetje een tussenweg.

Je bent in het park en een ander kind duwt jouw kind, zeg je hier wat van?
Ja zeker, ik ben een leeuwin. Als mijn kind geduwd wordt door een ander kind en het kind zegt zelf geen sorry, dan help ik wel even. T wordt nog wel eens onder de voet gelopen, ze zien hem gewoon nog niet… dus dat moeten de groten dan maar even leren. Maar andersom ook. Als mijn kinderen een ander kind duwen dan zit ik er ook bovenop. Overigens schuw ik ook niet om het voor vreemde kinderen op te nemen hoor. Ik vind het niet snel nodig dat geduw.

Nou dat waren dan de vragen. En los ik het aardig op? Ik doe als mama in elk geval altijd maar mijn best om mijn kinderen zo goed mogelijk op te voeden. En volgens mij is er geen goed en geen fout antwoord op bovenstaande vragen. Elke mama doet zijn best en elk kind is anders.

Ik ben ook wel benieuwd naar jullie antwoorden. Hoe pakken jullie deze zaken aan?
Laat je een reactie achter? Of als je blogt, laat je even weten als je de tag ook gevuld hebt?