Met een blij en trots koppie vertrok ze de eerste dag naar school. Terug thuis na de eerste dag kwamen de tranen. En mama kan niet helpen deze keer met oplossen. Een lesje loslaten 2.0?
Inmiddels zijn we al weer een paar weken op weg in het schooljaar 2019-2020 en vinden we hier thuis ook een beetje een ritme. Maar die eerste weken op een nieuwe school zijn voor A, maar ook voor mama best even wennen. Waar het voor de kinderen ook vooral spannend is, is het voor mama ook een nieuwe les in loslaten. Loslaten 2.0 dus?
De eerste dag
Weken is er naar uitgekeken. De eerste schooldag in de brugklas. Groep 8 en de basisschool waren we echt wel ontgroeid en lijkt inmiddels al zo lang geleden, en ergens ook gewoon nog gisteren dat we aan dat avontuur begonnen. Na het afscheid met de musical en de zomervakantie was het dan nu toch eindelijk zover. Starten in de brugklas.
Na de kennismaking had ze al een goed gevoel en in de vakantie begonnen de eerste what’s app berichten ook al binnen te stromen. Dus vol gezonde spanning kijkt ze uit naar de start van het schooljaar.
Samen met de oud klasgenoten gaan ze op de fiets. Samen fietsen en aankomen is toch wel heel fijn, zeker op de eerste dag.
En dan komt ze thuis. Vol spanning zit ik al te wachten natuurlijk hoe haar eerste dag is verlopen. Met welke enthousiaste verhalen ze thuiskomt.
Spanning
En dan moet de spanning er eerst eens uit. Het was leuk op school, maar de tranen stromen even over haar wangen. Ze heeft een kluisje op de bovenste rij. En aangezien ze niet zo lang is, kan ze met geen mogelijkheid haar boeken en tas er fatsoenlijk in krijgen. En ze had ook al geprobeerd te ruilen, maar er waren geen andere kluisjes vrij en niemand wilde ruilen…. Dus de wanhoop is compleet.
Kluisje ruilen
Fietsen
Afbeelding van Zhivko Dimitrov via Pixabay
Het tweede probleem waarbij ze mij om hulp vroeg was het fietsen. Al op dag 2 werd de groep van de basisschool niet meer gezellig. De mannen met wie ze dag 1 nog vrolijk de straat uit fietste deden niet heel leuk onderweg en 1 van de andere jongens besloot daarom niet meer mee te fietsen.
“En wat moet ik nu doen?” was haar vraag aan mij.
Ehh tja, wat wil je voor antwoord dacht ik. Hoe kan ik hier helpen. Ik kan de heren toch moeilijk bij elkaar gaan zetten om het op te lossen?
Maar A vond het moeilijk om te kiezen. Een korte tijd bleef ze met de 2 overgebleven heren fietsen. Tot ze hen zat was. Ze vergaten dat zij er ook was en kletsten alleen met elkaar. Ze spreekt nu af met de meiden uit de klas waar ze graag mee omgaat en die ook in de buurt wonen, of een deel dezelfde route fietsen.
Loslaten
Achteraf bekeken had mama toch niet zo’n moeite met het loslaten 2.0, maar A zelf wat meer. Dat ze zelf oplossingen kan bedenken en dat het niet zo’n groot drama is als het in eerste instantie lijkt, was wel een goede leerschool. Maar die duurt nog wel even, want ze wil het graag allemaal goed doen, en graag allemaal regelen voor iedereen. En dat moet zij dus nog even leren loslaten…..
