De volgende stap in het loslaten

Loslaten, een continue reis door het moederschap… eh ouderschap, ook papa’s moeten immers leren loslaten. En het een lukt de mama wat beter en in het andere loslaten is papa weer beter. Zo hebben we continu onze uitdagingen in het laten loslaten. Papa’s zijn gemiddeld gezien altijd iets beter in loslaten volgens mij. Maar loslaten is een serieuze zaak. Dacht ik dat een peuter loslaten lastig was? Tja bij elke leeftijd hoort een eigen manier van loslaten.

Zelf buitenspelen

Zo ook A, 8 jaar en in groep 5. En sinds de zomervakantie is er al echt het een en ander veranderd.
Voor ze 8 was mocht ze natuurlijk al alleen buitenspelen. Eerst alleen op het pleintje maar ook al langere tijd buiten het plein. Regel, horloge om! En anders binnen roep afstand blijven. En dat gaat goed. Ze gaat soms zelf even naar de moestuin heen en weer, dat komt ze dan ook vertellen, maar meestal blijft ze rond ons pleintje. Maar vaak kiest ze er ook voor om op het plein te blijven, geen zin in horloge, of ruimte genoeg om te spelen met de kinderen uit de straat.

Naar school

Ze mag nu zelf van en naar school als ze dat wil. Ze vindt het wel heel gezellig en ook praktisch als mama haar brengt en haalt. Kinderwagen met T mee en de gymtas kan onderop, of mama is al bij de hand om af te spreken met een vriendinnetje.
Tussen de middag komt ze wel alleen thuis, dan smeert mama vast brood en gaat ze ook weer alleen naar school. Hard zwaaiend tot mama niet meer te zien is en dan holt ze de straat uit.

Loslaten tot waar?

Op een dag haalde ik haar ook uit school. “Mama, mag T bij mij spelen?” We hadden geen plannen of verplichtingen, dus prima. Maar ze gingen niet thuis spelen. Nee het plan was dat ze met een hele groep op het veldje achter school gingen spelen. Top plan, alleen het weer was die dag niet geweldig. Zij en vriend T namen eerst nog wat te drinken en toen stonden vriend J en R al voor de deur. Met zijn vieren vandaag, want een aantal anderen konden vandaag niet. Bijna de tuin uit en het begon te onweren. Had ik ineens 3 mannen en mijn eigen dochter op zolder spelen. Heel gezellig, maar wat zouden de mama’s denken? Zouden die willen weten waar hun kind was met dit weer? Zelf zou ik dat nog zeker wel willen weten, maar ik hoor manlief al zeggen. “Maak je niet druk, die zitten heus wel ergens binnen en komen wel weer thuis.”

Maar ik ben geen papa, en ik vind het lastig om te beslissen. Dus ik besluit toch maar even een rondje te bellen. Met verschillende reacties. Ach, het komt wel goed, van de een (ja deze zoon heeft een oudere broer en zus, dus papa en mama zijn al meer gewend van loslaten). En de ander die net als deze mama toch nog wel een moet wennen aan deze nieuwe stap in het loslaten.

Maar even later komen ze toch buiten adem weer terug van het veldje. Er waren andere kinderen, van een andere school en een hogere groep en ze vonden dat ze werden gepest. Of mama even kon komen helpen…… Ja de grens van loslaten is zowel voor mama als voor de kinderen weer even een rekbaar begrip….

Ben jij goed in loslaten?