Ik moet eerlijk bekennen dat ik er ooit aan begon onder het mom van, ach het zijn letters en ik heb wat te lezen. Mijn eigen boeken waren al lang weer uit waarschijnlijk… Maar als meisje liep ik in de jaren 80 niet heel erg warm voor de boeken over de tweeling Hielke en Sietske van de Kameleon. Twee jongens spraken mij gewoon niet zo aan. Tot ik de boeken gelezen had. Het werden niet mijn lievelingsboeken, maar ik las ze toch graag.
Verouderd?
Kinderboeken verouderen. Zo had ik een aantal boeken in mijn boekenkast staan die bij mijn moeder, of bij oudere nichten misschien wel vandaan kwamen. Geen idee, maar ze waren al wat ouder. En die vond ik dan meestal ook niet echt leuk. Als ik daar nu over nadenk, is dat met name vanwege het ouderwetse taalgebruik of de onderwerpen die toch wel verouderd waren. Gek genoeg vind ik dat dan weer niet van de boeken die ik in mijn jeugd graag las. Maar ook de boeken van Thea Beckman staan inmiddels niet meer in rijen in de boekenkasten in de boekwinkels of in de bibliotheek. Dus die zullen nu wel ouderwets gevonden worden. En zo ook de boeken die wij vroeger lazen van de Kameleon. Voor ons nog een feest van herkenning, maar dat geldt niet voor de kinderen van nu.
De oorspronkelijke auteur H. de Roos stopte in 1991 met het schrijven van Kameleon boeken en sinds 2014 is dit na wat wisselingen overgenomen door M. de Roos, een pseudoniem van Maarten Veldhuis. Door het gebruik van het pseudoniem zou het mij in eerste instantie niet eens opvallen dat er een andere schrijver is gekomen.
Hij heeft bij zijn eerste boeken flink wat veranderingen doorgevoerd. Zo zijn Hielke en Sietske nu een moderne Friese tweeling. En zitten ze net als onze jeugd flink wat uren op hun mobiel. Zal er op de Friese meren wel voldoende bereik zijn?
De Kameleon en het zwaard van Grutte Pier
Wij mochten het nieuwste boek van de Kameleon reviewen. En hiermee hoop ik het enthousiasme van onze jongste voor deze boeken over een tijdje aan te wakkeren. Nu kan hij nog niet goed genoeg lezen om zelf te lezen. En voor de inhoud is hij nu nog net te jong, maar dat duurt niet lang meer voor ik hoop dat dit een van zijn lievelingsseries gaat worden.
De boeken van De Kameleon gaan over de tweeling Hielke en Sietske die samen met hun vrienden en hun boot “De Kameleon” allerlei avonturen beleven. Die avonturen gaan gepaard met de nodige kwajongensstreken.
Grutte Pier is de Friese Volksheld die de Hollanders lang geleden in de pan hakte met zijn piratenleger. In Lenten wordt dit dit jaar herdacht met een middeleeuws festival en een opvoering van deze legendarische slag. Speciaal hiervoor wordt het originele zwaard in de smederij van vader Klinkhamer tentoongesteld. Gerben de vriend van Hielke en Sietske mag Grutte Pier spelen in deze opvoering, waardoor het voor de jongens nog extra speciaal is.
Maar dan wordt het zwaard gestolen…… Hielke en Sietske zouden Hielke en Sietske niet zijn als ze niet op onderzoek uit zouden gaan. Zou het zwaard gevonden worden? En wat gaat er allemaal mis bij de repetities van de slag?
Wat vonden wij van het boek?
Stiekem moest ik wel even wennen aan de moderne tijd. Alles is gebleven, alleen die mobiele telefoon… mijn jeugdsentiment kon dat niet helemaal rijmen. Maar voor de huidige generatie is dat natuurlijk heel herkenbaar. Zij spelen ook buiten met een telefoon op zak om vrienden te bellen, foto’s te maken. Het verhaal en de avonturen zijn weer helemaal zoals ik de boeken van de Kameleon me herinner van vroeger.
Aantal sterren: ✩✩✩✩✩ [5/5]
Titel: De Kameleon en het zwaard van Grutte Pier
Auteur: M. de Roos
Uitgeverij: Kluitman
Prijs: €13,99
Aantal pagina’s: 176
ISBN: 978 90 20677 25 6
NB. Dit artikel is tot stand gekomen d.m.v. een samenwerking
Op social media zie je dit terug als #mmtad
