Daar stonden ze dan op het podium. Nog 1 keer klonk de tekst van het afscheidslied van de musical:”Gewoon super, voor jou en mij”. Ik kon goed voelen wat er door hen heen moest gaan, hoewel ik denk dat die gevoelens bij mij sterker waren dan bij hen. Dit was het dan. Groep 8 is voorbij. Er breekt een nieuwe periode aan. Wij en de kinderen staan al met 1 been in deze nieuwe fase en nemen nog afscheid van deze oude en vertrouwde fase.
En het is snel gegaan dat laatste jaar.
De oudsten op school
Vorig jaar aan het einde van het schooljaar waren ze dan ineens de oudste van de school. Met het voorlopig schooladvies op zak kon de zomervakantie na het laatste schooltheater beginnen. En met het vooruitzicht om het laatste jaar met een superleuke meester te starten. En dan echt al de oudsten. Het beloofd een mooi jaar te worden.
Ehh WAT? De oudsten, ik zie haar nog 8 jaar geleden de eerste keer de klas inlopen en op dat stoeltje gaan zitten in de kring. Wat is er gebeurd? Waar is de tijd gebleven?
“Stond de tijd maar stil, dit gaat veel te vlug” wederom zo’n toepasselijke tekst uit de musical schiet mij direct te binnen…..
Groep 8
Terug naar het afgelopen schooljaar. Al snel liep het schooljaar iets anders dan gepland. De meester werd ziek, al na de eerste week. En er was een berg gerommel met invallers. Het is in deze tijd heel lastig om een invaller te vinden. In noodgevallen spring ik dan ook altijd graag bij. Zo stond ik ineens 2 maanden 2 dagen in de week voor haar klas. In dat bijzondere jaar. Nu kende ik de klas natuurlijk al heel goed, maar bouwde ook ik een andere band op met haar klas. En met haar. En dat was heus niet altijd makkelijk. Je moeder voor de klas. Maar als compliment kreeg ik wel dat ik fijner was dan sommige andere invallers.
Gelukkig werd er vanaf begin november met een andere oplossing gewerkt. Het was ook mooi geweest, voor ons samen.
Natuurlijk was een van de hoogtepunten het kamp. Waar ik na dag 1 ineens gebeld werd door haar. Ze was de eerste avond in een spijker gestapt, met haar slipper. Heel stoer heeft ze bijna het hele kamp aan alle activiteiten meegedaan. En gewoon gelopen. En dat terwijl het best een diep gat was.
Daarna het oefenen voor de musical. Ik was ook hier in de gelukkige omstandigheid dat ik mocht helpen met oefenen. Nu had ik hier gelukkig niet het leeuwendeel van de organisatie op mijn schouders, maar mocht wel 2 mooie filmpjes opnemen die we ter plekke konden afspelen. Verder was ik die avond gewoon een hele trotse mama, op een meisje die toch maar mooi in haar eentje een solo neerzette op het podium.
Laatste keren
Zo telden we samen steeds af. De laatste keer dit, de laatste keer dat. Allemaal dingen die de afgelopen 8 jaar zo gewoon waren. De kinderboekenweek, het kerstdiner, paasontbijt, koningsspelen en nog veel meer.
Allemaal kleine momenten, waar mama meer bij stil stond dan zij. Ze horen er gewoon nog bij, het zijn vaste onderdelen die ook voor haar gewoon vertrouwd zijn. Waarschijnlijk kijkt zij er volgend jaar meer op terug als haar broertje deze activiteiten gewoon nog oppakt.
Eerste keren
Naast alle laatste keren, waren er ook een heleboel eerste keren. Zodra het definitief schooladvies duidelijk was en ze waren ingeschreven na het bezoeken van talloze open dagen op de school van hun keuze begonnen ook de eerste keren.
De eerste dag op de middelbare school is al geweest. Ze hadden eind juni een kennismakingsdag met de klas en de mentor. En ook wij als papa en mama mochten de mentor al ontmoeten.
Inmiddels hebben we al een hele berg aan schoolspullen aangeschaft en heeft zij zin om na de zomer te starten.
Lieve A, heel veel plezier op je nieuwe school, na dit onvergetelijke jaar in groep 8.
