Als ik aan Rome denk dan denk ik als eerste aan de oude Romeinse gebouwen zoals het Colloseum. Maar Rome heeft nog meer te bieden.
Sint Pieter
Als we het over geloven en Rome hebben dan kom je al snel bij Vaticaan Stad uit. De eerste indruk is meteen enorm zodra je het St. Pieterplein op loopt. De zuilengalerij doet behoorlijk overdreven aan net als alle versieringen er om heen. Het is net alsof de zuilen zijn ontworpen om de rest van de wereld buiten te sluiten en ze maken ons heel klein.
Op het St. Pieterplein is het eigenlijk altijd druk. Alhoewel je niet hoeft te betalen om de St. Pieter te mogen betreden moet je toch een behoorlijke tijd in de rij. Dit is voor de veiligheidscontrole en gaat behoorlijk langzaam. Wij hebben ruim een uur in de rij gestaan om naar binnen te mogen. In de rij is er weinig te doen dus dat is wel een behoorlijk minpunt.
Eenmaal binnen is het heel leuk om als eerste de koepel te beklimmen. Hier moet je wel voor betalen maar de kosten vallen mee. Je kan kiezen voor een gedeelte met de lift en verder met de trap, anders kom je niet helemaal boven, of helemaal met de trap. De lift is duurder en we zijn jong. Bovendien staat er een bordje met daarop dat het 551 treden naar boven zijn. Dat willen wij natuurlijk wel even natellen.
Q gaat knetterhard hard naar boven en de rest heeft moeite om hem bij te houden. Hij lijkt moeiteloos tellend te vorderen. Er zit veel verschil in de trede. Sommige zijn plat en breed ander hoog en smal. Naarmate we hoger komen word alles smaller en smaller. Maar wij tellen vrolijk door en maken bij elk 100-tal even snel een foto. Vooral snel want achter ons komen nog veel meer mensen aan.
Halverwege hebben we een tussenstop. We zijn bovenin de kerk uitgekomen en kunnen naar beneden kijken. Het valt ons op dat op de muren allemaal mozaïek zit en we vragen ons af hoe dat er van beneden uit ziet. Maar we moeten verder! We zijn er nog niet.
Oef, wat een klim maar wij komen precies uit op de 551! Vanaf de koepel kunnen we in het Vaticaan kijken. We zien het huis van de paus en de mooie tuinen. Ook kijken we uit over de rest van Rome. We kunnen het Colloseum zien liggen maar ook Castel St. Angelo. Het enorme St. Pieterplein lijkt ineens klein en nietig.
En dan moet je weer naar beneden. En dat zijn minstens net zoveel traptreden!
Als je halverwege bent kan je even rust nemen. Dat was wel nodig ook want we stonden te zwaaien op onze benen. gelukkig is er een winkeltje met snacks en drinken. Ook kan je souvenirs kopen en postkaarten. Er is boven ook een brievenbus. Toch leuk voor mensen die bijvoorbeeld poststempels verzamelen. Je stempelt namelijk af in Vaticaanstad en niet in Italië.
Als we de laatste trappen hebben gehad staan we ineens midden in de St. Pieter. Langzaam maken we een rondje en natuurlijk komen we ook op de plek waar we naar beneden konden kijken. We kunnen de mensen op de balustrade daar helemaal niet zien. Wel zien we de mozaïeken waar we onder stonden. En vanaf had het ook een schildering kunnen zijn. Zo groot en hoog is het.
Beide kinderen waren enorm onder de indruk van enorme gebouw. Na nog wat rondlopen besloten we het voor gezien te houden. Bij de uitgang stonden de mensen van de Zwitserse Garde op wacht. Q kon maar niet begrijpen dat ze daar voor betaald kregen en dat het echt een ere-baan is om te mogen doen. Want tja, zo ga je er toch niet bij lopen!
Castel St.Angelo
Vanuit het St. Pieter loop je heel gemakkelijk naar het Castel St. Angelo. Het is 1 lange rechte weg dus je kan hem bijna niet missen. Wat wel opvallend is, in vergelijk met andere delen van Rome is de grote hoeveelheid bedelaars en verkopers. Mij geeft het een wat ongemakkelijk en misschien zelfs wel onveilig gevoel.
Gelukkig is het niet ver weg en al snel zijn we binnen in de volgende attractie. Al hoewel het Castel er van binnen interessant uitziet vonden wij het van binnen erg tegen vallen. Aan de indeling is geen logica te ontdekken en we dwalen maar wat rond van het ene pauselijke vertrek naar het andere.
Als we wat meer lezen over het gebouw blijkt dit ook wel te kloppen. Ooit was het de begraaf plaats van keizer Hadrianus. Maar omdat de St. Pieter nog in aanbouw was moest de paus toch ergens verblijven. Het Werd het Castel St. Angelo en elke keizer bouwde er een eigen stukje op. Als je dit weet begrijp je meteen waarom je rond lijkt te lopen in een mislukte poging tot kasteel bouwen met LEGO door grote mensen.
Mocht je tijd over hebben in Rome dan is dit best een leuk tijdverdrijf maar zelf zou ik het niet nog een bezoeken. Alhoewel het verhaal erachter interessant is valt het bezoek behoorlijk tegen.
Pantheon
Middenin de stad staat het Pantheon. Een overblijfsel van de meer-goden verering van de oude Romeinen die door de kerk in gebruik is genomen. Hierdoor staat het nog overeind want van een kerk haal je geen stenen af, van een tempel dus blijkbaar wel. Dat dit veel gebeurd was is te zien aan de buitenzijde.
De binnenzijde van het Pantheon is tegenwoordig wel die van een mooie kerk. Zijn ronde vorm en de erkers aan de zijkanten zijn echter wel bijzonder. Maar het meest bijzondere is dat het een groot gat in het midden van het dak heeft. Op die manier, werd vroeger gedacht, kon je beter in contact komen met de goden. Het gat is nooit dicht gemaakt dus in deze kerk kan het regenen.
Kennen jullie de namen van de NinjaTurtles? Ik wel. Ze zijn namelijk allemaal genoemd naar Italiaanse renaissancekunstenaars: Michelangelo (Michelangelo Buonarroti), Leonardo (Leonardo da Vinci), Donatello (Donato di Niccolò) en Raphael (Raffaello Sanzio). En Raphael ligt begraven in het Pantheon. Na het verhaal over de Turtles wilde ze dat toch wel even bekijken. Afgezien van een buitenkist met daarop een liggende man afgebeeld zie je niet veel maar toch…… Het is wel een NinjaTurtle!
Zo en nu een lekker Italiaans ijsje eten!
