Als er 1 plek is waar ik 2x per jaar langs gaan al veel vind, dan is het deze wel. Echt ik kom er zoveel liever niet. Maar het afgelopen halfjaar ben ik er meer dan genoeg geweest voor de rest van mijn leven. Wat mij betreft dan, want in werkelijkheid mag ik over een half jaar gewoon weer, en zal ik gerelateerde plaatsen nog wat vaker bezoeken dan mij lief is.
Tandarts
Afbeelding van JOSEPH SHOHMELIAN via Pixabay
In maart en september is het altijd zover… het halfjaarlijkse bezoek waar ik totaal niet naar uitkijk…Zover ik mij kan herinneren ben ik nooit met plezier gegaan. Waar veel mensen met een glimlach naar binnenlopen en na 5 minuten met dezelfde glimlach weer naar buiten, had ik al weken een knoop in mijn maag…de datum voor het volgende bezoek staat al weken op mijn netvlies, of op mijn tandenborstel geprojecteerd. En zo denk ik er dus werkelijk ook nog eens te vaak aan….
Angst
Al zolang ik het mij kan herinneren ga ik met een enorme knoop in mijn maag naar de tandarts. Hoe dat is gekomen? Ik kan het mezelf niet herinneren. De allereerste herinneringen die ik aan de tandarts heb, zijn met name het gebouw. De tandarts zat in het gebouw waar mijn vader werkte. En we mochten dan vaak nog even helpen met uitklokken als we klaar waren bij de tandarts. Begin jaren ’80 spreken we dan over. Echte herinneringen heb ik er verder niet aan. Daarna verhuisden we met tandarts en al naar een ander gebouw. Naar gebouw vond ik dat. Waarschijnlijk de associatie met de tandarts, of wat anders. Ik kan er nog steeds de vinger niet goed opleggen en waarschijnlijk is het ook ontzettend irreëel. Maar feit is dat ik ergens toch een angst heb opgelopen…
Met mijn gebit is het wel oké, ik ben elk half jaar toch netjes gegaan. Met in mijn achterhoofd dat voorkomen beter dan genezen is, en de wetenschap dat ik niet het meest sterke gebit te wereld heb, zorgen ervoor dat ik eigenlijk geen bezoek oversla.
Overstap naar een andere tandarts
Toen A werd geboren vond ik eindelijk de mogelijkheid om bij mijn toenmalige tandarts weg te gaan. Ik had al vaker geprobeerd een overstap te maken, maar veel tandartsen namen geen patiënten aan. Ondertussen had mijn huidige tandarts al de praktijk uitgebreid waardoor ik nooit meer bij hem in de stoel hoefde, dat scheelde al iets. Maar zijn stem bezorgde me keer op keer alsnog de zenuwen.
Als ik toen toch wist dat Tandarts Jordaan in Amsterdam bestond….en dat je daar wel zo terecht kon (en ook ’s avonds en in het weekend), dan had ik waarschijnlijk nooit naar mijn huidige tandarts overgestapt. Maar ik keek eerlijk gezegd niet verder om mij heen dan mijn eigen woonplaats. Wel zo makkelijk dacht ik. Maar het had mij jaren gescheeld bij een tandarts waar ik zwaar tegen mijn zin in heen ging.
Hoe is het nu?
Afbeelding van Reto Gerber via Pixabay
Sinds ik weg ben bij mijn vorige tandarts is het gelukkig bijna over. Niet dat ik nu sta te juichen als ik daar weer langs mag, en ik heb nog steeds wel wat psychische klachten in mijn mond bij voorbaat, maar het is me gelukt om samen met de kinderen naar de tandarts te gaan. En beiden hebben mijn angst niet meegekregen.
Ik ga nu zelfs alleen met de kinderen. En ik heb er de deur best plat gelopen de afgelopen jaren. En dan niet eens voor mezelf. A moest al een keer een melkkies laten trekken in verband met een ontsteking. En een kies laten trekken omdat ze een gebroken kies had, die er niet uit wilde, ondanks dat hij al los zat. En T heeft het afgelopen half jaar de deur plat gelopen bij de tandarts met zijn slechte melkkiezen. Voor hem lopen we nu bij Poetz, een gespecialiseerde kindertandarts. Maar daar zal ik nog eens een apart blog aan besteden.
Wel houd ik tandarts Jordaan in gedachten. Stel dat er in het weekend iets gebeurd? Of als de tandarts niet bereikbaar is? Dat gebeurde me bij T het afgelopen half jaar. Dan zouden we ons kunnen melden bij de pijnpoli in een ziekenhuis. Ik heb ze toen wel gebeld, maar met de angst dat dit angst zou kunnen ontwikkelen hebben we in gezamenlijk overleg besloten dat het beter was op de eigen tandarts te wachten. Ik weet nu dat ik ook eens naar Tandarts Jordaan zou kunnen bellen…
Zijn jullie bang voor de tandarts? Of heb je een andere irreële angst?
NB. Dit artikel is tot stand gekomen d.m.v. een samenwerking
Op social media zie je dit terug als #mmtad
