Vandaag een update over PrinceS. Inmiddels is hij alweer 8 maanden en is het kitten er wel een beetje af. Het is nu wel een echte kat geworden. Maar wel een jonge kat, want zijn nieuwsgierige blik op de wereld is mooi om te zien. Net zoals bij kinderen zien we hem echt de wereld ontdekken en dat kans soms best spannend zijn, maar vooral heel leuk…
Spannend
Wat spannend vond hij zijn eerste stapjes buiten. Hoewel hij al vaak voor het raam naar buiten zat te staren, naar de vogeltjes en de vliegjes, waren de eerste stapjes heel spannend. Na 1 stap sprong A of T in de tuin en zat hij binnen met een hele hoge rug en dikke staart. ENG!! Maar het smaakte toch wel naar meer. Stapje voor stapje won zijn nieuwsgierigheid het en wilde hij steeds wel even naar buiten. We zijn nu zo’n 1,5 maand verder en nog regelmatig komt hij met een dikke staart binnen als er bijvoorbeeld een hond achter de tuin langsliep, of hij ergens van schrok. Hij is dan ook niet ver weg.
Want dat vonden een aantal hier ook wel heel spannend. Hij klom voor het eerst op de schutting en erger nog erover. Ze zagen hem niet meer! Waar is hij gebleven? Zal het wel goed gaan?
Wij wonen aan een park en niet aan een drukke weg, maar de kans dat het misgaat blijft altijd aanwezig. We hopen echter van niet. Maar voorlopig rent hij nog regelmatig hard terug naar binnen als er mensen al dan niet met hond langs wandelen.
Speeltuin
Verder is vooral de tuin nog groot genoeg als speeltuin. Blaadjes, vliegjes, hommels en vlinders om achteraan te rennen, te springen en vooral ook voorzichtig proberen te besluipen. Plantjes om te pletten en stukjes aarde om lekker in te graven. Elke 5 minuten komt hij nog even kijken of wij wel opletten en even vertellen dat hij het zo fijn vindt buiten. Het leukste is nog als wij gezellig erbij komen in de tuin. Dan blijft hij ook lekker buiten rennen en spelen. En voorzichtig doen met mooie vlinders, of hommels zit er niet in….. ze smaken hem ook best goed als hij ze echt te pakken heeft.
Foto credits foto linksonder: A
Een kat speelt met muizen
En wie er vooral spijt hebben dat ze ooit in de tuin zijn komen wonen? De familie Spitsmuis. In de herfst en winter zagen we ze nog wel eens lopen door de tuin. Of ik vond sporen van hun aanwezigheid in mijn keukenkastjes. Daar waar je ze liever niet hebt. We hoopten stiekem wel dat de aanwezigheid van PrinceS hen zou doen besluiten om toch een ander onderkomen te kiezen. We wonen immers aan een park. Ruimte genoeg zou je zeggen…..
PrinceS bedoelt het niet kwaad hoor. Net als bij de vlinders en vliegjes wil hij gewoon spelen. Alleen willen die muizen nooit met hem spelen…… zo gek. Inmiddels heeft hij door waar ze naar buiten komen om in de tuin te wandelen. Als hij wil spelen, wacht hij ze geduldig op. Zachtjes pakt hij ze dan vast om mee te nemen. Samen gezellig op het zachte grasveld spelen. Hij is alleen wel wat ongeduldig… als het muisje niet snel genoeg loopt, dan wordt hij wat aangeduwd. Kun je wat harder lopen? Dan is het voor mij ook leuker om achter je aan te rennen.
Verstoppertje spelen vindt hij ook erg leuk. Zoeken tussen de bosjes en de blaadjes om het muisje weer te vinden. Extra aantrekkelijk spelletje als het muisje blijft piepen. Blijft het muisje stil, dan is hij het zo vergeten en gaat hij op zoek naar wat anders.
Alleen helaas willen de muisjes op een gegeven moment niet meer met hem spelen….. Hij doet er nog van alles aan om ze betrokken te houden. Ze vliegen bij gebrek aan eigen loopvermogen door de tuin, op grote hoogte. Zou de schok ze weer tot leven wekken? Een zacht duwtje met de neus effectiever? Nee helaas, dit vriendje wil niet meer spelen……..
Aanval
Maar er zijn ook af en toe een paar muizen die de spelregels proberen te veranderen…. die de regels omzetten naar hun eigen regels. Zich verstoppen waar je ze niet meer kan vinden, of erger nog, heel irritant in je poot gaan hangen. Die speelkameraadjes zijn minder leuk.
Kijk maar in onderstaande samenvatting van de avonturen van PrinceS in Tuinesië.
PS de video kan schokkende beelden bevatten
