Terugblik #47

Hoi Marijke,

Ja de weken lijken hier ook enorm hard te gaan. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik dat elk jaar rond deze tijd vind. Misschien komt het omdat er zoveel gebeurt zoals Sint-Maarten en de aankomst van de Sint.

Vrijdag was lekker gezellig hier. A had na bijna zes weken eindelijk een afspraak kunnen maken met een vriendje van haar. Niet dat ze nooit met iemand speelt maar met deze jongeman wilde ze al een hele tijd wat afspreken. Alleen de roosters van ons en die van hen leken maar niet te willen matchen.
Q was even op ziekenbezoek, bij zijn beste vriend, maar kwam al snel gezellig meespelen. Dat is natuurlijk ook wel leuk als de vrienden van je zus ook jouw vrienden en klasgenoten zijn.
Toen ik eten wilde gaan maken ging het even mis. Ik stond op van de bank en mijn linkerbeen wilde niet mee doen. Dit is een symptoom van die stomme fibromyalgie. Het gevolg was een dubbel klappende enkel en een krak.
Als je man net voor twee weken weer aan het werk is gegaan dan zijn dit geen dingen die je wil. Nou ja anders ook niet natuurlijk, maar nu kwam het wel heel vervelend uit. Wel meteen gekoeld en de zwelling viel daardoor ook mee gelukkig.
In de avond kwam ook de kapper nog gezellig de kids knippen. Zowel A als Q hebben weer een lekker sportief koppie. Al is de lengte van A haar haren wel even wat lastiger met een staart maken. Lang leve de haarspeldjes.
Ma was zo lief om de hond voor mij uit te laten, dat scheelde met die enkel wel. Nu kon ik even rusten.

De volgende ochtend ging het wel iets beter maar de hond uitlaten was een pijnlijke aangelegenheid. Sorry Kruimel dat we niet zo ver gekomen zijn.
De rest van de dag alleen de geplande en noodzakelijke dingen gedaan. Samen met A hebben we, na de dansles, een ziekenbezoekje afgelegd. Een heel goed vriendinnetje van haar heeft een ongelukje gehad en daar een hersenschudding aan over gehouden. Omdat het meisje ook bij haar in het dansteam zit hebben we het dansteam allemaal hun naam op een kaart laten schrijven. Samen met een knuffelbeertje zijn we die na de dansles even gaan brengen.
Daarna natuurlijk ook uitgebreid genoten van de intocht van de Sint op tv. Want ze mogen dan allebei niet meer geloven ze vinden het nog steeds erg interessant. En ze wilden zelfs hun schoentje nog zetten, inclusief liedjes maar die zal ik jullie besparen. De kinderen hebben namelijk mijn zangtalenten. ;)

Zondag was een logistieke nachtmerrie. Beide kinderen moesten een badmintonwedstrijd spelen in verschillende plaatsen maar op nagenoeg dezelfde tijd. A kan wel even alleen thuis zijn maar Q vindt dat vervelend. Meestal rijdt oma dan maar die was net aan haar knie geopereerd en kon dus niet rijden.
Gelukkig zit je nooit alleen in een team maar A haar vaste maatje wilde juist graag met ons meerijden. Gelukkig hebben ze ook nog een schat van een trainer/coach en die wilde de meiden wel naar de wedstrijd brengen. Ik kon dus met het team van Q mee om te coachen en vooral aan te moedigen. Ik was erg blij met mijn automaat want nu had ik de verstuikte linkervoet gelukkig niet nodig.

Maandag mocht ik even naar het politiebureau. Gelukkig duurde het niet lang en stond ik met een tien minuten weer buiten.
Niet alleen op de tv is de sint natuurlijk aangekomen. Ook de school moest in sint stemming gebracht worden. Hier ben ik de maandagavond druk mee geweest. Samen met wat andere mama’s van school vorm ik de versiercommissie. En de organisatie van deze gezellige avond lag daarom deels in mijn handen. Gelukkig was er wel wat hulp en hoefde ik zelf weinig te doen behalve coördineren en vergaderen over andere versieraspecten (zoals de opkomende kerst).

Eindelijk was het dinsdag. Een wat rustigere dag. Alleen de boodschappen hoeven doen. Oja en door de stortbuien heen en weer gefietst om A van en naar dansles te brengen. Nu het donker is vinden we het niet zo een fijn idee als ze alleen gaat. Dus dan moet je mee fietsen. ’s Avonds aten we lekker stoofpeertjes. Daar was het ook echt weer voor.

Woensdag weet je eigenlijk wat ik heb gedaan. Ik was namelijk bij jou. We hadden wat te doen ter voorbereiding op een een kerstpakket-swap, maar daar komt later nog wel meer over.
Ook was er weer de training. Gelukkig gaat mijn enkel goed en als ik niet te druk doe dan doet het nagenoeg geen pijn meer. In de training werken we aan de deeldiploma’s. Weet je nog dat wij ze als kind waardeloos vonden? Omdat je er elk jaar een kreeg of je het nu wel of niet kon uitvoeren. Dat is nu gelukkig anders. We laten de kinderen pas deelnemen als wij denken dat ze het ook werkelijk kunnen. Zo hebben de diploma’s veel meer waarde.

Donderdag had ik bergen energie in vergelijking met de afgelopen dagen. Ik ben het hele huis door geweest. Stofzuigen, stof afnemen noem maar op. Zelf de bench van Kruimel blinkt weer. Soms heb je van die dagen even nodig.

En hoe was jullie week?