Net als vorig jaar zijn we ook dit jaar in de ban van de moestuintjes. We hebben ze weer allemaal en we doen al weer hard ons best om ze te laten groeien. Maar dit jaar kregen we er nog een verrassing bij.
Een betere planning
Onze planning was wat anders dan vorig jaar. Dit jaar zaaien we niet alles tegelijk, want daar hebben we geen plek voor. Dus een aantal bakjes is nog leeg. Met name de kruiden, we hebben nog van vorig jaar overgehouden, en de snelgroeiers als radijs, tuinkers en sla. Die komen nog!
Voorzichtig water geven
Een beetje voorzichtig aan met water geven dus ook. Dan blijven de nog niet geplante zaadjes, bakjes en aarde ook droog. Anders kunnen ze al gaan ontkiemen, of de bakjes gaan schimmelen. De bakjes werden dus 2x per dag opgetild en indien nodig voorzien van water.
Een onverwacht zaadje
Onder het bakje van de watermeloen lag blijkbaar een los zaadje. Onzichtbaar op de zwarte ondergrond. Een beetje vast geplakt, want tijdens het vervoeren er niet uitgevallen. En hij kreeg water door het bakje van de watermeloen. Dus lag er op een dag een ontkiemd zaadje, 2 kiemblaadjes en een worteltje onder het bakje. Vol verbazing vonden we deze. Maar plantje wie ben je?
Een eigen plekje
Het plantje mocht even logeren in het bakje van de watermeloen, maar daar vind het het niet zo gezellig. 1 kiemblad verdween en het groeide bijna niet. Terwijl de watermeloen ondertussen ontkiemde en groeide. Bij het verpotten van de watermeloen kreeg het kleine plantje dus een nieuw bakje. Een eigen bakje, met verse aarde. 
Een verdrietig einde
We hoopten dat het zaadje nu de ruimte en rust zou hebben om verder te groeien. We vertroetelde het met genoeg water en keken of hij zijn nieuwe plekje fijn vond. Maar helaas. Waar dit vreemde zaadje eerst een overlever leek, zien we nu het tegendeel. Heel langzaam verschrommeld het plantje. Verse aarde, water, het heeft niet mogen helpen. Het plantje verdween.
We zullen nooit weten wat voor plantje het is geweest, of eigenlijk had kunnen zijn.
Wat denk jij dat het geweest is?
