Kleine kinderen hebben kleine zorgen of geven kleine zorgen voor de ouders. En als je de uitspraak volgt dan worden je zorgen steeds groter naarmate de kinderen ouder worden. En ik kan het alleen maar beamen. Soms verlang ik naar de tijd dat ik ze nog voor alles kon beschermen, ze geen stap konden zonder dat ik het wist en dat wij alle tijd hadden om alle kreukels in de weg voor ze glad te strijken. Hoe anders is het nu soms!
Groepschats
Groepschats maken een belangrijk deel uit van de sociale wereld van mijn kinderen. Een groepje voor de klas, een groepje met vriendinnen, een groepje vanwege een project, een groepje van sport (of zes verschillende), een groepje van gamers en ga zo maar door. Voor elke activiteit waar er kinderen bij elkaar komen of samen moeten werken word ook een groepchat aangemaakt lijkt het wel. En die zijn niet altijd even gezellig. Negeren, gemene opmerkingen maken of soms zelf bedreigen. Allemaal dingen die zeer regelmatig in de groepschats gebeuren. En er is altijd de keuze om uit de chat te stappen maar op de middelbare school is die keuze soms iets moeilijker dan op de basisschool.
Toch is het zeer kwetsend als je kind hiermee in aanraking komt. Een kind dat ook elke dag vrij veel in de buurt van jouw kind is scheldt hem/haar uit voor van alles en nog wat. De acties van de juf op dit gebied zijn vaak erg vaag omdat het in de thuissituatie gebeurt. Ik kan je vertellen dat zijn geen grote zorgen.
Internet
Hoe vaak wij het ook zeggen, hoe vaak ze op school er ook onderwijs in krijgen, het internet blijft een wereld van mogelijkheden die niet allemaal onschuldig zijn.
Met een vinger net naast je knopje en ineens zit je op een andere site. Een site waar je niet wil dat je kind komt vanwege zijn of haar leeftijd, bijvoorbeeld een pornosite. Nu hebben wij dit alles keurig geregeld op de computers maar op de tablets en telefoon is dat toch iets lastiger. Ook zijn sommige sites door de kinderen wel nodig voor bijvoorbeeld school en kunnen ze die niet bezoeken vanwege de kinderbeveiliging. En dat is dus best irritant.
Zo kwam mijn zoon afgelopen week over zijn toeren naar beneden. De tranen liepen over zijn wangen en hij had zijn telefoon in zijn hand. Aangezien het al 22:00 was had hij die helemaal niet mogen hebben en hij had er ook vreselijke spijt van. Hij had hem stiekem meegenomen en had in bed naar Youtube-filmpjes liggen kijken. Nu weet ik ongeveer wel wat hij kijkt en geloof mij dat is allemaal erg onschuldig (op het taalgebruik na dan). Toch heeft hij het op de een of andere manier voor elkaar gekregen om van Youtube te belanden op een pornowebsite met livechat. De livechat was met ene Anne die slechts 2,7 km bij hem vandaan woonde. Een leuke lokker als je als man opzoek bent naar een gesprek over bepaalde onderwerpen en misschien zelfs wat handtastelijkheden in de buurt. Voor een kind van 11 kwam het over als volgt:
Oh mijn god, als ze weten hoe ver weg zij van mij is dan weten ze dus ook waar ik woon. En misschien komen ze dan wel naar mij toe en dat wil ik dus echt niet!
Mama, kan jij alsjeblieft mijn telefoon resetten? Was de eerste vraag die hij er uit gooide toen hij overstuur beneden kwam. Hij dacht echt dat ze hem via zijn telefoon konden vinden (ding heeft niet eens GPS). Na wat vragen kwam het verhaal eruit. Ik heb de sites uit zijn geschiedenis verwijdert zodat hij er niet zomaar op terug kan komen en dat lijkt mij voorlopig genoeg. Mocht het toch nodig zijn om bepaalde sites te gaan weren van zijn telefoon dan zijn er wel methodes voor. Op de site Tips&Trucs staan 2 mogelijkheden en ik hoop dat dit eventueel werkt. Maar ik hoop nog meer dat ik het niet nodig ga hebben. Na wat praten is de kleine man gelukkig weer naar bed gegaan, er van overtuigd dat zijn moeder hem wel beschermd en dat ze hem echt niet zomaar kunnen vinden. Die 2,7 km is gewoon een soort van reclame heb ik hem verteld. Het was een harde les op deze manier maar voorlopig laat hij zijn telefoon wel weer beneden liggen als hij naar bed moet.
Kapotte laptop
Het gebruik van computers is heerlijk. Aangezien ze hier thuis kunnen typen is het vaak ook nog eens sneller en netter dan als ze het gewoon schrijven. Er kleven echter ook enkele nadelen aan. Namelijk het opslaan op de computer. Ondanks dat wij al enkele malen hebben gezegd dat ze dingen op de cloud/onedrive moet opslaan schijnt dat niet te willen lukken. Alles van powerpoint presentaties tot aantekeningen verdwijnen op de computer zelf. Geen probleem tot die computer ineens niet meer te gebruiken is, om wat voor een redenen dan ook. En dat was dus hier het geval. De laptop deed helemaal niks meer. En natuurlijk moest ze binnen een week twee dingen inleveren die alleen op de laptop stonden. Ondanks pogingen van ons, met een tweede scherm etc, om toch toegang te krijgen tot de bestanden moesten wij ons gewonnen geven. Met als gevolg dat ze werk van zes weken in drie dagen moest gaan reproduceren. En nu ben ik niet de beroerdste en der vader ook niet dus ze kreeg alle benodigde hulp. Ook van vrienden kreeg ze de aantekeningen die ze eventueel nodig had maar toch, het was een hoop werk.
Ik hoop dan ook heel erg dat ze nu leert om op te slaan op de onedrive zodat ze er altijd bij kan, op welke computer ze ter wereld dan ook inlogd!
Dat waren drie van de grote zorgen die ik heb met mijn grote kinderen. Vind jij het gek dat ik af en toe terug verlang naar de tijd dat ze 2 en 3 waren?
Roy
op 26 Feb 2018