Al jaren kijkt T mee bij de feestjes die A geeft voor haar vriendjes en vriendinnetjes. Soms mocht hij mee, maar af en toe werd hij bij oma, of tante Hanneke gestald. Zijn belangrijkste vraag in aanloop naar zijn verjaardag was dus ook, waar, hoe en wanneer hij zijn feestje mocht vieren. Oké in belangrijkheid net iets minder dan welke cadeaus hij zou krijgen natuurlijk, maar wel iets om je als bijna 5 jarige heel druk om te maken.
Wat gaan we doen?
Als ik T vroeg wat hij wilde doen met zijn feestje, dan wilde hij een speurtocht. Precies hetzelfde als zijn vriendje M had gedaan, maar dan ook helemaal hetzelfde. Verder is hij nog niet op veel feestjes uitgenodigd, dus hij heeft weinig vergelijkingsmateriaal.
Ik merkte dat ik zelf niet erg warm werd van het idee een speurtocht te organiseren voor 4 en 5 jarigen in de winter. Grote kans op regen en kou. Hoewel de kleintjes daar waarschijnlijk veel minder last van hebben dan ik.
Ik dacht ook nog eens terug aan het eerste feestje van A. Zij wilde graag naar het strand, maar helaas was het op de dag zelf slecht weer en weken we uit naar een binnenspeeltuin aka krijspaleis. Het was daar mede door het plotselinge slechte weer enorm druk, en ik was blij dat ik vlak van te voren nog even gebeld had, want we werden bijna niet meer toegelaten. Zo’n moment dat je direct begrijpt waarom deze speeltuinen bekend staan als krijspaleis.
Spelletjes doen thuis, was ook een optie. Maar ik merkte dat zowel T als ik daar ook niet direct enthousiast van werden. Een groepje meisjes vind ik daar toch makkelijker meer te vermaken dan een groepje jongens. Hoe stom dat wellicht ook klinkt.
Navraag bij anderen wat zij deden op het eerste partijtje leverde niet veel nieuws op. Veel kozen er voor het gemak van het krijspaleis, en anders werden er veel al spelletjes thuis gedaan.
Uiteindelijk koos ik voor mijn eigen gemak, toch voor een krijspaleis. En voor niet al te veel kinderen, praktisch en lekker overzichtelijk.
Hoeveel kinderen?
Als ik aan T vroeg hoeveel kinderen hij wilde uitnodigen. Of eigenlijk vroeg ik wie hij wilde uitnodigen, wisselde zijn lijst zowel in lengte als in welke namen erop de lijst stonden.
Nadat we hadden besloten dat we naar het krijspaleis zouden gaan, was ook duidelijk hoeveel kinderen er mee konden. Iets met autostoeltjes die in de auto moeten passen. En dat zijn er nooit zoveel.
Aangezien A ook graag mee wilde, besloten we oma in te vliegen als hulptroep. En mocht T drie vriendjes uitnodigen. Uiteindelijk werden het ook drie jongetjes. Daardoor konden er op elke achterbank 2, veilig vervoerd worden. En mocht A bij oma of bij mij voorin.
Er had nog wellicht 1 extra kind meegekund, maar eigenlijk vond ik 3 kinderen en de jarige ook wel een mooi aantal. Zo ontstond er geen oneven aantal, waardoor er mogelijk 1 kind in zijn eentje had rondgelopen.
Het speelkasteel
De keuze van de binnenspeeltuin was gevallen op het Speelkasteel. Een kleinschalige binnenspeeltuin dicht bij ons in de buurt. Niet te ver rijden en veel effectieve speeltijd. De meeste kinderen waren hier ook nog niet geweest.
Als dag van het feestje koos ik voor de studiedag. Mijn eerste plan was een “gewone” vrijdagmiddag. Maar A wilde ook graag mee, en die moet op vrijdagmiddag natuurlijk wel naar school.
Het mooie van een feestje vieren in een binnenspeeltuin, op een studiedag, is dat het er relatief rustig is.
De eerste uren hadden de kinderen alle ruimte. Pas aan het einde van onze middag, zo rond 3 uur werd het drukker. De BSO en wat grotere kinderen die ook hun feestje gaven, maakte het wat drukker. Maar nog steeds heerlijk rustig.
Geslaagd feest
Of het een geslaagd feest was? Zeker! De jarige was al onder de indruk van een heus kasteel om in te spelen. Wat dat betreft viel het wat tegen, hij had de vorm van het kasteel niet ontdekt en kon ik hem later op de foto pas aanwijzen.
Maar achteraf was het feest goed geslaagd. We kwamen binnen en de kinderen hadden in een paar seconden hun jas en schoenen uit. Alles viel ter plekke neer waar ze toevallig stonden, en weg waren ze. Klimmen, klauteren, rennen, glijden en in de ballenbak spelen. Heel af en toe komt er eentje langsrennen. Dorst of met de vraag of ik een van de andere jongetjes toevallig had langs zien rennen.
Na bijna 3 uur rennen, vliegen en spelen, was het voor hen dus ook al weer veel te vroeg om naar huis te gaan.
En voor ons? Het was prima. Gelukkig was het redelijk rustig en heb ik heerlijk zitten bijkletsen met mijn moeder.
Wat hebben jullie gedaan met het eerste partijtje?
