Boeman of Sinterklaas? Wie ben jij?

“Mama, mogen we nog een snoepje?” Dit wordt natuurlijk gevraagd als ik net met mijn hoofd boven de pannen sta om een verantwoorde maaltijd op tafel te zetten. Een maaltijd die hopelijk lekker is, gezond en ook nog eens niet te veel gezeur oplevert bij een van de tafelgenoten. En dat is al een hele uitdaging. Mijn antwoord op de vraag: “Nee A, we gaan zo eten.” En met een boos gezicht verdwijnt ze samen met haar broertje weer even achter een of ander beeldscherm. Want ja mama is aan het koken, dus dan mag dat eindelijk even. Blijde gezichten, daar is papa! En als papa komt….

Van papa mag het wel

Papa is thuis! 2 blije gezichten, want papa komt thuis, dus papa heeft honger! Ehh sorry, kindjes in Afrika hebben honger, ik bedoel, papa heeft trek. Ondanks dat ik zeg dat het eten bijna klaar is, duikt hij in een zak met chips. En wie staan er naast….. Juist!

Nog een voorbeeld. We gaan naar de tennis. Aangezien ik voor T ook nog luiers moet meeslepen, neem ik vaak de hele luiertas mee. Kan die gelijk gevuld worden met een beker drinken of een pakje en wat lekkers. Het geld groeit namelijk nog steeds niet op mijn rug en drankjes bij de tennis zijn nog best prijzig. Ze zijn namelijk ook lang niet altijd tevreden met een glaasje limonade van € 0,50. Nee, die mooie gekleurde flesjes met sportdrank of andere flesjes speciaal voor kinderen zijn veel lekkerder.
Dus waar mama alles meesleept, laat papa zich makkelijk overhalen tot een zakje chips en een of ander drankje uit een mooi gekleurd flesje.

Mama is de boeman, maar soms…

Dus ja van mama mag niets…nou goed niets….. De kinderen vragen bij mama al niet meer om zo’n flesje vol met suiker. Of alweer een snoepje of ijsje. Ze weten inmiddels wel dat van mama toch niets mag. Bij papa moet je zijn, daar mag alles van. Natuurlijk overdrijf ik hier ontzettend. En bovenstaande voorbeelden zijn ook extremen. Maar mama is wel vaker de boeman dan papa. En soms vindt mama dat niet leuk en wordt ze boos. En dan is ze nog veel meer de boeman.

Over het algemeen zitten wij hier thuis prima op 1 lijn met de opvoeding hoor. Het is heus niet zo dat mama altijd de boeman is, maar deze mama is wel een stuk consequenter dan papa. Papa laat zich veel sneller door lieve puppy ogen en smeekbedes omver praten dan mama. En dat is prima. Verschil moet er zijn.

Maar soms roep ik wel eens tegen papa… Geef jij nu eens een dagje niets bij de tennis, dan kan ik ook de kinderen eens iets extra’s geven en ben ik een keer niet de boeman. Want dat is zo fijn om die snoetjes dan te zien glunderen. Werkt het? Nee helaas, dus ik pak mijn kans dit jaar wel weer als Sinterklaas….. Maar soms, heb ik geluk. Dan ben ik alleen met ze bij de tennis en krijgen ze gewoon om half 10 ’s ochtends een zakje chips en een Twix!