Frustraties over het gebrek aan vrije tijd, het niet snappen van opdrachten, of gewoon te snel willen werken, te laat doorgaan waardoor leren niet meer lukt, ik heb ze allemaal al langs zien komen. Voor een groot deel is het gewoon wennen aan een nieuwe fase in hun leven. Maar er zijn toch ook wel dingen die op de basisschool tegenwoordig minder worden aangeleerd dan vroeger door de digitalisering. Maar al met al gaan ze eigenlijk allemaal met veel plezier naar school. En dat is toch wat telt!
Grote overgang
Ergens had ik het wel vaker gehoord, van moeders op het schoolplein, de overburen, Hanneke en zo her en der om je heen. Ik mag dan een VWO kind hebben afgeleverd, dat wil niet zeggen dat ze net zo gemakkelijk starten op de middelbare school. Natuurlijk kunnen ze het cognitief aan, natuurlijk is de stof niet direct een uitdaging, want ook dat wordt, net als met alles rustig opgebouwd. Maar toch is de overgang enorm. En ondanks dat ik het wel had verwacht, valt het me eigenlijk nog wel tegen….
Huiswerk
Ik had toen A nog niet eens huiswerk kreeg in groep 4, naar aanleiding van “schoolpleinroddels” als eens een blog geschreven over huiswerk op de basisschool. De moeder die toen klaagde zal er inmiddels wel op teruggekomen zijn denk ik. Want haar kinderen zitten inmiddels al wat langer op de middelbare school. En hebben deze overgang al gehad.
En het is pittig. Niet zozeer de stof, maar wel de hoeveelheid. Als ik zie hoeveel opgaves van rekenen, wiskunde, aardrijkskunde en alle andere vakken er per week gemaakt moeten worden, dan ligt het tempo pittig hoog. En dan hebben we het nog niet over de hoeveelheid woordjes die ze al moet leren. In mijn eigen herinnering hoefden we zulke hoeveelheden pas ergens in de bovenbouw te stampen.
Nu is onze basisschool dus, in mijn ogen, een goede voorbereiding op het huiswerk maken, maar de hoeveelheden zijn wel echt heel erg wennen. En dat zal heus niet alleen voor mijn VWO’er gelden.
Hoeveelheid schrijven
In het verlengde van het huiswerk, mijn puber geeft aan soms kramp in haar handen te krijgen van het schrijven. De laatste twee jaar op school was ze gewend te werken met snappet op de chromebooks. En dat betekende een stuk minder typen. Een woordje slepen met taal, 1 woord typen met spelling en met rekenen was er alleen plek om het antwoord te noteren.
Nu moeten ze bij rekenen de hele uitwerking opschrijven, bij Nederlands hele zinnen ontleden en dus opschrijven in hun schrift (zinsdelen tussen haakjes, daaronder onderwerp, gez etc). Dat zijn ze niet meer gewend.
Je zal snappen dat ik zeker nog een voorstander ben van een goed kladschrift op de basisschool, om echt uitwerkingen in op te laten schrijven. En hoe handig de software op de basisschool ook is, er zitten ook nadelen aan, zeker voor de gewenning van het schrijven bij de kinderen. En ook als leerkracht om direct te zien hoe het kind rekent en waar in het proces het misgaat. In mijn ogen kost het minder tijd, zeker als je 30 kinderen hebt, om dat te kunnen checken in een kladschrift dan apart met hen de sommen nog eens door te nemen tijdens het zelfstandig werken. Vaak zie je als leerkracht in 1 oogopslag aan de berekening waar het misgaat.
Plannen
Hoewel zowel de basisschool als de middelbare school waar A heen gaat beide Daltonscholen zijn, is er nog wel een verschil in plannen. Zoals A zelf zegt, was het plannen op de basisschool vooral de vakken de juiste kleur van de dag geven en moesten de lessen toch perse op die dag gedaan worden. En dat herken ik wel. Zeker omdat bij veel vakken voor haar de doelen om zelfstandig aan te werken altijd wel beheerst werden. Anders als je een doel kan kiezen om extra te oefenen wellicht. Aan het einde was er weinig verdieping meer te doen.
Nu wordt er van sommige vakken echt verwacht dat ze zelf kijken in het systeem welke opdrachten er wanneer moeten worden ingeleverd en wanneer er een SO gepland staat en dat je begrippen voor geschiedenis niet de avond van te voren pas moet gaan leren.
Plezier
Na 3 weken helpen, lukt het A al heel goed om zelf de planning te maken voor de week. Haar eerste cijfers zijn ook fantastisch en kan ik alleen maar trots op haar zijn hoe ze het doet.
Toevallig was ik van de week bij haar op school. Ja dat vindt ze nu nog goed. Ze was in de ochtend zo nat geregend dat ze het wel fijn vond als mama nog een droog setje kleding kwam brengen. Ik klopte daarom aan bij haar klas. En geloof me, dat vond ik echt meer “awkard” dan zij het vond. Maar ergens daar op de gang raakte ik in gesprek met een leerkracht. Hij heeft ook een dochter daar op school in de brugklas en loopt tegen hetzelfde aan. Maar hij kan ook zien van de andere kant als leerkracht dat eigenlijk alle brugklassers ondanks deze opstart strubbelingen het ontzettend naar hun zin hebben op school. En dat is uiteindelijk waar het omgaat. Ze komen er wel, het wordt vanzelf normaal, ook als is de overgang best groot.
Hoe hebben jullie kinderen de overgang naar de middelbare school ervaren?
