Elk jaar hadden wij thuis een echte boom. Maar om de boom goed en stevig neer te kunnen zetten moesten er vaak wat takken uit. Anders kon de boom niet op de gewilde plek of niet dicht tegen de muur staan. De overgebleven takken mochten wij elk jaar weer gebruiken om een kerststukje te maken.
Op zolder
Op zolder stond een hele grote kartonnen doos met allemaal spulletjes erin. De meeste spulletjes kwamen uit oude gekochte kerststukjes en waren in de loop van de jaren gespaard. Omdat onze moeder tegen de kerst jarig is kreeg ze nogal eens kerststukjes en alle freubels die er in zaten werden dus bewaard.
En elk jaar, als de kerstboom stond en de takken over waren, mochten wij kerststukjes maken.
De eerste keren
Ik weet nog goed dat de eerste keren de kaars niet aan kon zonder dat het kerststukje door moeders even opnieuw in elkaar werd gezet. Iets met brandgevaar van de takken die over de kaars heen hingen. Ook zaten er meer versieringen is dan groen. Eigenlijk deden we gewoon alles wat wij mooi vonden in, alle kleuren door elkaar, strikjes, balletjes, stokjes en dennenappels. Zolang het in het bakje paste kon het er bij was de visie. Ook onze moeder deed gezellig mee en wij zagen wel dat haar stukjes er heel anders uit zagen. Minder druk en evenwichtiger, mooier.
Hier leerden wij natuurlijk van en een paar jaar later konden de kaarsjes gewoon aan zonder een verbouwing, zagen de gemaakte stukjes er minder bij elkaar geraapt uit en wisten we een bepaalde structuur in de stukjes te krijgen.
In 2017
En nu maken wij nog steeds kerststukjes. Maar niet meer met onze moeder met onszelf als moeder. Op zolder hebben we een grote kartonnen doos met daarin allemaal glinsterende kerstdingetjes voor in de kersttukjes. En als onze doos op is dan kunnen we die van de zolder van oma even lenen.
Onze kinderen maken dezelfde soort kerststukjes al wij in het begin. Onze kleine T van 4 stopt alles erin wat mooi is, en hij te pakken kan krijgen. De kaars staat al bijna helemaal vrij. 
A van 10 organiseert en balanceert. Groen is belangrijker dan veel glinsters. Alleen de kaars kan nog niet heel ver opbranden maar het bovenste stuk is keurig vrij gehouden. En ze komt nu op het punt dat ze die van mama zo mooi vindt, omdat hij minder druk is. Maar stiekem kijkt ze nog steeds of er meer plek is voor dingetjes in de juiste kleur.
Ik vind het erg leuk om de evolutie van de kinderen op deze manier mee te maken, een leerproces dat voor mij, mijn zus en broer precies het zelfde was. Dezelfde fouten, dezelfde keuzes en hopelijk ook later, dezelfde leuke herinneringen aan het maken van kerststukjes.
Maken jullie kerststukjes met de kinderen?
