Kamp

In de vakantie dacht ik nog dat ze de eerste week van het schooljaar meteen op kamp zou gaan tot we een brief kregen van school. Door omstandigheden werd het kamp een maand uitgesteld! Oke geen probleem, beginnen we relaxed met school en gaan we daarna op kamp.

Inpakken

Maar nu is het dan toch echt zover. A gaat op kamp. Drie dagen en twee nachten zonder contact met thuis (telefoons zijn niet welkom). Ik vind het moeilijk maar zij staat te springen om te vertrekken. Ze gaan pas op woensdag weg maar op zaterdag was haar tas al gepakt op eigen verzoek. Want met dansen enzo ging ze daar toch echt geen tijd voor hebben op maandag en dinsdag.

En dan is het ineens woensdag. Ze hoeft pas later op school te zijn dus nadat Q naar school is gegaan laten we samen de hond uit. Zij stuitert en springt om mij heen en is enorm enthousiast. Ik voel de knoop in mijn buik strakker en strakker trekken. Straks gaat ze weg en hoor of zie ik haar drie dagen niet. Weet ik niet waar ze precies is en wat ze doet. Dat is eigenlijk nog nooit voor gekomen.

Echt weg

We pakken der tassen en de fiets en gaan naar school. Er zijn al heel wat kinderen verzameld en we brengen haar tas en slaapzak naar de aanhangwagen. De rugtas blijft bij haar, die gaat mee op de fiets. Nog even naar de klas voor instructies en dan gaan ze.

Samen met een andere mama pink ik een traantje weg terwijl ik nog even een laatste tip mee geef. “Altijd zelf nadenken, nooit gedachteloos achter de groep aan fietsen!” “Ja mam dat had de juf ook al gezegd!”

Ze rijden twee rondjes om de school en dan zijn ze verdwenen. En die knoop in mijn buik trekt zich nog harder aan.

Wachten op nieuws

De woensdag duurt heel lang voor mijn gevoel. Ik kijk wel 100 keer op de website of er al nieuws is want dat zouden ze elke dag  plaatsen. Maar om 22:30 is er nog niks. Ik voel mij ondertussen als of ik op sollicitatiegesprek moet, zo nerveus. Om 23:00 geef ik het op en ga naar bed.

De volgende ochtend is er nieuws. Wat een opluchting. Er staat een algemeen verhaaltje op de site en al snel volgen er een heleboel foto’s. Wat vind ik het fijn om haar op die manier even te zien en te lezen wat ze gedaan heeft. Ik voel mij een stuk beter na dit “contact”.

Ook de ochtend erna staat er weer een stukje op de site. En nog veel beter, ze komt vandaag weer thuis.

Weer thuis

Om 15:15 haal ik Q op van school. We drinken thuis wat en dan gaan we terug naar school om te wachten.
Ik hoor andere mama’s zeggen dat ze het heerlijk vonden. Wat meer tijd voor hun zelf, het had nog wel langer mogen duren.
Oeps. Er is vast een psycholoog die een mooie term heeft voor mijn gebrek aan enthousiasme voor het kamp van mijn kind. Maar ik vond het dus gewoon tien keer niks.
Maar aan alles komt een eind dus ook aan kamp. Om 16:00 rijden ze de straat binnen en is alles weer gewoon zoals het hoort te zijn! De knoop in buik ontward zich terwijl ik luister naar haar enthousiasten verhalen. Ze heeft het leuk gehad en ons missen? Nee daar had ze helemaal geen tijd voor!

En hoe ervaar jij het kamp van je kind? Leuk of niet leuk?