Elke moeder kent ze vast wel die momenten dat je hart even overuren maakt. Meestal van liefde dat je hart sneller gaat kloppen, maar soms door deze liefde ook van angst. T heeft inmiddels ook ontdekt hoe hij het hart van mama en papa op hol kan brengen. Meerdere momenten per dag zorgt hij ervoor dat het hart in onze keel zit. Soms bewust, maar soms is hij zich er niet eens van bewust dat hij iets doet, wat wij vreselijk eng vinden.
Traplopen
Het heeft even geduurd, naar boven ging vlot, maar naar beneden was een drama. Meneer liet zich meestal met ern paar treden tegelijk naar beneden glijden. Dat vonden wij echt al eng. Maar nu doet hij het best goed. Tenminste….als hij dan ook echt bezig is met traplopen. Hij is snel afgeleid, en ziet op de trap van alles. Een open trap, dus roepen naar mensen op de bank, iets (liefst datgene wat niet past) door de trap heen trekken om mee te nemen. Echt wij houden ons hart vast, terwijl we hem in gedachten al achterover de trap af zien stuiteren. Bovenaan de trap direct opstaan, ik zie hem er zo achterover weer afkukelen. Klimmen, of liever nog, naar beneden gaan aan de smalste kant van de trap……brrr voorlopig mag hij echt nog niet alleen naar boven of naar beneden!
Een opstapje
Als je 2 bent kun je natuurlijk nog niet overal bij. Veel spullen zijn opgeborgen boven je eigen lengte, zo tussen de 80 en 90 cm hoogte liggen helemaal geen leuke spullen. T had als snel door hoe je dat kunt oplossen. De blokkenton is een handig opstapje, net als een boek. Ook de zijn eigen nijntjefauteuil, of een stoel van de eetkamer zijn mooie attributen om een stukje tot een heel stuk hoger te komen.
Echter houden papa en mama pas echt hun hart vast als hij zijn auto als opstap gebruikt of in de boekenkast klimt. De auto schuift zo onder zijn voetjes vandaan en de boekenkast zien wij zo over hem heen vallen als hij begint met klimmen.
Helpen
Mama helpen is ook erg leuk. Over het algemeen houdt mama dit dan ook erg veilig. Een eigen doekje of even stofzuigen. Dit gaat prima! Maar natuurlijk was meneer niet blij dat de stofzuiger uit ging. Toch even proberen of hij de stekker zelf weer in het stopcontact kon steken…… En ja dat is in 2,5 seconden gebeurd hoor, gewoon onder je eigen neus. Ik hield dan ook mijn hart vast! Gelukkig hebben wij ook ons huis voorzien van de nodige beveiligingsmaatregelen. Daardoor is het hier in huis over het algemeen veilig genoeg. Maar ons ouderlijk toezicht blijft een must!
Buitenspelen
Nieuw is buitenspelen. Wij wonen aan een relatief veilig pleintje. Er is hier geen doorgaand verkeer en verkeer dat er dus wel rijdt, is 9 van de 10 keer een bewoner. In het midden van het plein, is een speeltuintje. T wil er ook heel graag spelen. Zijn grote zus geeft natuurlijk al het goede voorbeeld, dus het plein is erg aantrekkelijk. 
Alleen vanuit de tuin, moet je dus nog wel even die weg over, die dan wel niets voorstelt, maar toch. En terug ook natuurlijk. Dus laatst had meneer het in zijn hoofd. Er moest een bal komen. En hop, hij loopt zo naar huis, ondanks het hekje op het plein. Weer zo’n moment voor mama…..
Zo zullen er vast bij hem vast nog vele momenten bijkomen waarop we ons hart vasthouden. En op een gegeven moment hem toch ook moeten loslaten en erop vertrouwen dat hij het kan en het goed gaat.
Wanneer houdt jij je hart vast?
