Een van de fijne dingen aan het voorjaar is dat een aantal uitjes ook weer een stuk leuker worden. Ik vind een open lucht museum namelijk in de winter niet altijd leuk, ik houd gewoon niet van kou. Ik begrijp daarom ook wel heel goed waar het preHistorisch Dorp in Eindhoven het laatste weekend van maart zijn deuren pas weer opende voor het nieuwe seizoen. En laat dit dorp nu ook op mijn to do list staan voor een uitje, dus ik was heel blij dat wij werden uitgenodigd om eens te komen kijken. Nou ja, kijken, het is niet kijken, het is doen, beleven en ervaren.
Eindhoven is voor ons natuurlijk best een stukje rijden. En omdat we optimaal van de dag gebruik wilden maken, vertrokken we al vroeg. Extra vroeg omdat het in het weekend was waarin de zomertijd inging. Altijd leuk op een zondag. Maar ik kan je nu al zeggen het was het meer dan waard!
Middeleeuwen
Rond kwart over 10 kwamen we aan bij het preHistorisch Dorp. Even zoeken naar een goede parkeerplek, die we vonden langs de rand van de weg, want de "echte" parkeerplaats wordt nu helemaal vernieuwd. We liepen er langs op weg naar de ingang van het dorp en konden al zien dat de parkeerplaats mooi ruim en modern wordt. Echt een stukje uit onze moderne tijd.
De ingang was gemakkelijk te vinden en binnen een paar tellen stonden we voorzien van een Doeboekje op een Middeleeuws marktplein met voor ons herberg Den Bonten Os. Na een sanitaire stop begonnen wij onze reis in de Middeleeuwen. Rondom het marktplein vonden de kinderen namelijk al direct allerlei leuke spelletjes om te doen. Ringen van touw werpen, hoepelen en steltlopen hielden ons al direct enige tijd bezig. Hoepelen niet met een hoepel rond je middel, maar de hoepel met een stok in beweging houden en er achteraan rennen. Dat gaat mij overigens voor een eerste keer verrassend beter af, dan hoela hoepen.
De jongste was ook helemaal onder de indruk van de smid. Fantastisch hoe hij het ijzer aan het smeden was. De oudste was wat meer gecharmeerd van het schrijven met een veer en inkt. Dat is nog echt lastig als je dat nog nooit hebt gedaan. Ik geloof dat hij nu wel de computer om te typen meer waardeert.
Een paar regendruppels dreven ons en de dames die wol aan het slaan waren, een voorbereiding op het spinnen van de wol, naar binnen in de woning. De woningen die op het terrein van het preHistorisch Dorp staan zijn volledig ingericht passend bij de tijd.
In de weverij raakten we aan de praat met de vrouw van de wever. Zij was druk bezig om de vloer, niet meer dan aangestampte aarde te vegen. Ze vertelde dat ze een fijn bed had, met een echt wollen matras. Lekker zacht. Via de ramen, die met luiken gesloten kunnen worden, kwam er genoeg daglicht binnen om allerlei klusjes te doen. Zo neemt zij ook vaak het weven over van haar man, of worden de kinderen aan het werk gezet. Achter het huis was de moestuin, keurige stukjes grond, maar zo in het vroege voorjaar stond er nog niet veel natuurlijk. En ook het buitentoilet, een houten poepdoos zullen we maar zeggen.
De Franken
Terwijl we buiten ook weer stonden te genieten van het zonnetje moesten we even plaats maken voor een aantal Franken die in gevechtstenue langskwamen rennen. Tijd om de middeleeuwen te verlaten en een dorpje verderop te gaan kijken.
De Franken waren inmiddels ook weer teruggekeerd van hun mars en hielden een gevechtsoefening met zwaarden, schilden en lange lansen. Ook voor de vrijwilligers leuk om hier mee aan de slag te zijn en te bedenken hoe deze mensen vroeger vochten met de vijanden.
In het dorpje raakten we aan de praat met een dame die appels aan het schillen was. Zij was bezig met het maken van appelbeignets. Een probeersel om als toetje op grotere schaal aan te kunnen bieden tijdens een van de grote festivals. Ook werden er kralen gemaakt van blokjes glas, konden we zelf een sierspeld maken in het grote huis. Maar het hoogtepunt van deze tijd was voor iedereen eigenlijk wel dat we hier konden boogschieten. J was echt heel trots dat hij 1x raak geschoten had. Samen met zijn moeder. T en ik probeerden vooral het verre doel te raken. Wat ons helemaal niet slecht af ging.
De jongens sloten daar als laatste af met een echt zwaardgevecht. Dan is J nog geen 4, maar hij kan je wel heel goed vertellen wat nu het allerleukste was. Het zal je dan ook niet verbazen dat hij een zwaard en schild mee heeft genomen uit de souvenirshop.
Herberg Den Bonten Os
Inmiddels was het voor ons echt tijd om even neer te strijken in de herberg. De herberg heeft een fantastisch terras, ook overdekt zodat je niet in de volle zon hoeft te zitten. Maar vandaag zijn wij wel binnen gaan zitten. De wind was op sommige momenten aanwezig en ook wat koud, dus het was voor ons nu binnen een fijner plekje.
En eigenlijk misschien ook wel heel leuk. We hadden een plekje naast het raam En hier konden de kinderen, tijdens het wachten, zich verwonderen over het andere glas dan dat wij tegenwoordig hebben, helemaal niet echt wit, en er zaten allemaal luchtbellen in.
In de Herberg zit restaurant BijPuur.nl. Zij hebben een hele fijne overzichtelijke menukaart in de stijl van het park. Zo aten wij een Oerbrood Tosti, Boerenfriet, een Bonten Os Burger en een Odin's Pluim, wat met recht een goddelijke salade wordt genoemd.
De wat moderne brouwsels als Cola, Fristi en thee spoelden het geheel prettig weg. Tijd om weer verder in het verleden te duiken.
Nu gingen we de kant op van de eerste boeren.
Van de Romeinen helemaal terug naar de tijd van de jagers en verzamelaars
Als er één tijd is die wel tot de verbeelding spreekt is het deze tijd. Vuur maken en brood bakken waren activiteiten waar met name T erg naar uit had gekeken. Goede promotie op de website en social media dus, want hij had deze informatie zelf op gezocht als voorbereiding op ons bezoek.
Onze eerste stop was nog niet zover terug in de tijd. We starten bij de ingenieuze uitvindingen van de Romeinen. Beide jongens maakten van een vierkanten houten balkje een ronde pin. Voor hen vooral lekker even rammen op hout, maar voor de bewoners uit die tijd gewoon een pin om je bouwwerk mee te verstevigen.
Terwijl zij lekker bezig waren, heb ik uitgebreid met een aantal vrijwilligers gesproken, we stonden bij de rookkast waar vandaag ganzenpoten en forel in gerookt werden. Natuurlijk mag je die ook proeven. En dat smaakte natuurlijk heerlijk, zeker als ze er net warm uit komen.
Die tijd van de Romeinen was zo slecht nog niet.
En dan kwamen we uiteindelijk uit bij het brood bakken van de eerste boeren. De kinderen moesten eerst wel even helpen met het maken meel. Ze kregen beide een klein bakje met tarwekorrels mee en hebben deze netjes met de maalstenen met de hand tot meel gewreven.
Even was het nog spannend hoe je daar nu dan weer deeg van maakt, want deze mensen hebben nog geen kippen, dus als er geen vogelnestje met eitjes was, had je geen eieren om je deeg mee te maken. Gelukkig hadden zij wel water uit de beek. Dit leverde bij T wel even een vies gezicht op, want het water in onze sloten en beken is nu niet direct drinkbaar voor ons, maar in die tijd was er natuurlijk verder nog geen waterleiding, waterzuivering en ook veel minder watervervuiling.
Over de beek gesproken, er lagen ook een aantal houten kano's in het water, gemaakt uit een boomstam. Niet voor ons om even te proberen deze keer. Nog net te koud om met een eventuele natte voet rond te lopen, maar wel heel duidelijk hoe zij aan hun vis en water kwamen.
Boven de witte kooltjes bakten de mannen hun stukje brood aan een lange stok. Meteen even een rustpuntje, want het duurt wel even voor je brood gebakken is. Net als in de oven, maar dan kun je lekker gaan spelen. Nu moest je het brood vasthouden. Maar de beloning is duidelijk. Er is niets zo lekker als een versgebakken stukje tarwebrood.
Nadat we door het struikgewas verder zijn gedwaald door het dorp, de moestuinen hadden bekeken en ook nog muziek hadden gemaakt, werd het tijd voor de jacht.
Speerwerpen op een houten Everzwijn. Ik denk dat we in het echt heel hard hadden moeten gaan rennen voor het zwijn, want ondanks de goede worpen, denk ik niet dat het beest gestorven zou zijn van een speer in zijn kont. Gelukkig wonen wij niet in de tijd van de jagers en verzamelaars.
Bij het vuur maken was het best wel druk, we moesten dan ook even wachten op de uitleg, want er lag een vuurslag en een stuk vuursteen, maar hoe maak je daar nu precies vuur van? Het lukte ons wel om af en toe een vonk te krijgen, maar echt niet altijd. Wat een zwaar werk, en het doet echt zeer aan je handen. En dan heb je een vonk, dan ben je er nog niet..... eerst met een vonkje de tondel aan het gloeien krijgen, die moet dan weer een stukje berkenbast voeden met een vlam. En vergeet niet goed te blazen, anders blijft het maar een beetje gloeien. Je begrijpt direct waarom het bewaren van het vuur zo belangrijk was voor deze mensen.
Vlak bij het vuur hebben we ook nog een tijdje op ons gemak zitten praten met de dame die huiden aan het bewerken was tot kledingstukken. Zij had het geluk gehad een aangereden eekhoorntje te hebben gevonden en had die huid ook helemaal bewerkt. Nu waren de mensen in die tijd wel een stuk kleiner dan wij zijn, maar als je dan wel eens leest over een jas van eekhoornbont, besef je je eigenlijk niet hoeveel van die beestjes je nodig hebt voor een jas. En dat het bewerken van zo'n huid echt dagen kost, schoonmaken, drogen, soepel maken en daarna nog verwerken tot een passend kledingstuk. Het is maar goed dat de mensen in die tijd niet werden afgeleid door social media.
Weer naar huis
De tijd vliegt en het is inmiddels half 5, nog een kort rondje voor het voor het tijd is om naar huis te gaan. Met de hypermoderne Tesla terug naar de drooggemalen polder in Noord-Holland. Wederom een grote tijdreis, die we in onze tijd in slechts een paar stappen en nog geen 2 uur in de auto kunnen afleggen. Tijd om alle indrukken te verwerken.
Wat ons vooral opviel is dat het park wat betreft oppervlakte niet heel groot is. We hebben niet eens 10.000 stappen gezet. Toch zijn we bijna van open tot sluit bezig geweest. En eigenlijk hebben we nog veel te weinig stil gezeten en genoten van alle vrijwilligers die ons meenemen in deze vroege tijden van onze eigen geschiedenis.
In de auto komen we met elkaar tot de conclusie dat we echt een geweldige dag hebben gehad. En dat het die twee uur rijden dubbel en dwars waard is geweest. Sterker nog het is eigenlijk jammer dat we zover weg wonen, want ik zou toch het Vikingfest en de Middeleeuwse markt wel willen bezoeken. Natuurlijk kunnen we daar ook weer de 2 uur voor rijden, maar of dat in onze agenda past weet ik nu nog niet. In elk geval is het preHistorisch Dorp een aanrader voor iedereen die van geschiedenis houdt, het wil beleven, of nog veel over moet leren.
T heeft op zijn eigen Youtube kanaal ook een YouTube short gedeeld van ons bezoek. Geef je hem ook een like ;)
https://youtube.com/shorts/jDnXVUWi1vM?si=KHomX9kcfqNXtQ48
NB Wij zijn uitgenodigd om het preHistorisch Dorp te bezoeken. Op social media kun je dit ook herkennen aan #mmtad
