Ja, dat dacht die mevrouw die voor mij bij de kruising stond ook. Donderdagochtend even na half 9. Ik breng T met de auto naar school, mevrouw rijdt zonder te kijken achteruit en boem, zit tegen mijn auto aan. Ik zie het aankomen, maar kan niets doen. Achter mij staat namelijk ook een auto. Snel lees ik het nummerbord. Dit moet ik onthouden, daarna stap ik uit
Met de auto naar school
Ik probeer T altijd met de fiets naar school te brengen. Maar vandaag doe ik dat met de auto om de praktische reden dat A in de middag opgehaald moet worden en dan hij dan niet alleen naar huis mag fietsen als we direct daarna hem op moeten halen. Zo gebeurt het de laatste tijd, door dat herfstige weer wel vaker. Ik vind het vreselijk, want de route naar school is dan altijd langer dan op de fiets. En dat is met name vanwege het parkeren. Wij zijn de laatste school van 3 scholen die starten en dan is de parkeerplaats vol. Zeker als het slecht weer is, dan komen er natuurlijk veel meer mensen met de auto. Er staan nog voldoende ouders van onze school of de andere scholen te kletsen, of ze doen net als ik direct even de boodschappen. Maar dan staat hun auto er natuurlijk nog. De supermarkt ligt namelijk ook vlak naast de scholen. Maar goed, toch maar weer een keer met de auto dus.
Boem is Ho!
Zodra we onze straat uit zijn, komen we letterlijk 2 kruisingen tegen voor we bij school staan. Een kruising kan op dit tijdstip wel eens wat drukker zijn, fietsers die richting werk en school gaan en ook veel auto’s. Zeker met slecht weer. Maar dat is altijd een kwestie van voorrang geven, want wij hebben de haaientanden.
Vandaag staat er een auto voor ons. En achter me sluit ook iemand aan. Opeens zie ik dat de auto voor mij, de auto in zijn achteruit zet…….. Snel kijk ik in mijn spiegel. Nee ik kan niet bliksemsnel naar achter. Er staat een auto. En zo zie ik de “Boem is Ho” aankomen. Gelukkig koos de auto voor mij er niet voor om vol gas naar achteren te rijden, maar slechts heel zacht.
De schade is op deze foto ook ingezoemd niet te zien. Ik heb mijn nummerbord bewust onherkenbaar gemaakt en daardoor de schade lekker ook.
Ik weet niet meer precies wat er toen gebeurde. Ik herinner me dat ik direct het kenteken van de auto voor me wilde opslaan in mijn hoofd. Dat kan ik makkelijk, ik onthoud ze altijd heel snel, dus dat is geen probleem. Alarmlichten aan en uitstappen. De auto achter me heeft ons inmiddels al ingehaald. Die zag mijn alarmlichten en ging er voorbij.
De bestuurder van de auto voor mij is ook geschrokken, ze, het is een mevrouw heeft de auto naar direct naar voren gereden.
Snel bel ik R, om te checken wat ik nu het beste kan doen, bekijk de schade met een half oog en roep een langsfietsende bekende moeder of ze T mee kan nemen naar school. Die zit nog wat verdwaasd achterin.
Schade
Ook al is het niet veel, er is schade. Zowel op de auto van mevrouw als van mij. Mevrouw vertelt dat ze naar achteren reed omdat een auto deze straat inwilde, maar dat ze inschatte dat dit niet ging lukken. Ze wilde ruimte maken en reed dus naar achteren. Helaas zonder in haar spiegel te kijken.
Ik wil graag samen met haar een schadeformulier invullen. Ik zie dat ik schade heb aan mijn nummerbord en de gril, maar als leek en met de schrik is het niet in te schatten of dit nu erg is, of dat het niets voorstelt.
Mevrouw vraagt of ik met haar mee rijdt naar haar huis, want behalve haar rijbewijs heeft ze geen telefoon mee, of pen en papier om dingen op te schrijven. Zodoende rijd ik met haar mee. Ook fijn om de weg vrij te maken en op een veiligere plek de schade netjes af te handelen.
Schrik en emotie
Bij haar thuis komt haar man naar buiten. Netjes stel ik me voor en vertel wat er is gebeurd. Ik stel voor om een schadeformulier in te vullen. Meneer springt echter direct in de hoogste versnelling en weigert dit. Ik probeer uit te leggen, dat dit natuurlijk gewoon de procedure is, kunnen de verzekeraars het verder afhandelen. En als de schade echt minimaal is, dan kunnen zij dit zelf aan de verzekeraar terug betalen.
Ik weet natuurlijk niet wat er op dat moment in iemands hoofd omgaat. Maar in elk geval weigert meneer om samen een schadeformulier in te vullen. Ik merk dat ik boos wordt en de emoties ook oplopen. Ik bel R nog een keer en geef meneer aan de telefoon. Een kort gespek, hij weigert te luisteren.
Inmiddels staan zij met hun handen aan mijn gril en nummerbord te trekken. Ze roepen dat ik er geld uit wil slaan, door het via de verzekering te laten lopen. Dat ik de boel wil oplichten, want hun auto kan alleen de schade aan het nummerbord hebben veroorzaakt. De schade aan de gril zou ik zelf hebben gedaan door eerder tegen een paaltje te hebben gereden…. En dat ik nu mee kan rijden naar een garage om een nieuw nummerbord te halen dat zij voor me betalen.
Nu acheteraf, kan ik zeggen. Jee het doet wat met je die emoties…. maar op dat moment zat ik ook nog in de schrik en de emotie en ik kan niet ontkennen dat ik me, bedreigd is een groot woord net als geïntimideerd, maar ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven voelde. Mensen die schuldig zijn aan het veroorzaken van de schade, die dit niet op de correcte manier willen afhandelen. Dat valt niet direct in mijn comfortzone….
Politie
Nadat R met deze meneer gesproken had, had ik hem nog even aan de lijn. Als hij echt niet mee wil werken, bel dan de politie maar op het 0800 nummer, adviseert hij. Want van samen harmonieus een schadeformulier invullen is geen sprake meer. Wellicht kunnen zij nog iets bereiken.
Natuurlijk vindt meneer dit niet zo’n fijn idee. Maar de agent die ik aan de lijn krijg, neemt mijn gegevens op, hoort het verhaal aan en geeft mij tips. Wat kan ik nu doen. De situatie is duidelijk. Hij hoort meneer tegen mij tekeer gaan op de achtergrond. Nadat de agent het hele verhaal heeft genoteerd, zijn vragen heeft gesteld, krijg ik het advies om nu eenzijdig een schadeformulier in te vullen en dit zelf naar de verzekeraar te versturen. Mijn gegevens achter te laten bij het echtpaar en ik hoef hen verder niet te woord te staan.
Al snel keer ik daarna huiswaarts……
Excuses
Als we ’s avonds aan tafel zitten gaat de telefoon. Het is meneer. Hij belt R. Voor de zekerheid had ik ook zijn nummer doorgegeven, voor als ik niet bereikbaar zou zijn. Hij biedt zijn excuses aan.Hij had zich vanmorgen door de schrik niet heel netjes opgesteld. En als je dat doet, hoort het er ook bij dat je je excuses aanbiedt. Ontzettend netjes, en gewaardeerd. Het is toch prettig als we elkaar tegenkomen in de buurt, de supermarkt of op de weg, dat je elkaar normaal gedag kunt zeggen. Gelukkig is de schade aan de auto ook maar minimaal. We komen er verder wel weer uit samen.
Schade terugbetalen
Wij komen er wel uit samen. Er hoeft verder geen verzekering aan te pas te komen. De schade is zo klein. Het is ok. Maar in veel gevallen kan het toch handig zijn om de verzekering in te schakelen.
Als je er niet uitkomt met de tegenpartij. Maar ook als de schade wat groter is. Een autoschade kan snel oplopen met sensoren, lichte bumpers en noem maar op. Zowel voor de jou als voor de tegenpartij kan het dan fijn zijn om de verzekeraars het te laten uitzoeken.
Veroorzaker:
Voor de veroorzaker is het de vraag of je de verzekering inschakelt. Een schade gaat natuurlijk ten koste van je schadevrije jaren. En dat is zonde. Dus ergens snap ik meneer wel dat hij het met een kleine schade buiten de verzekering wilde houden. Maar wat veel mensen niet weten, is dat je na afhandeling van de schade de mogelijkheid hebt om de schade zelf aan de verzekeraar terug te betalen. Wel de afhandeling via hen, maar dan zelf betalen, zodat hij niet van je schadevrije jaren afgaat en dus je premie de komende jaren ook niet of minder stijgt ten gevolge van deze terugvalt. Een kosten-baten analyse waar je verzekeraar je meer over kan vertellen, en je bij kan helpen.
Vul wel altijd samen een schadeformulier in. Ik en jij waarschijnlijk ook niet, zijn geen expert in het vaststellen van schade. En uit ervaring weet ik nu, dat emoties hoog kunnen oplopen door schrik. Een schadeformulier is een mooi hulpmiddel en heb je bij grotere schades voor de verzekering nodig. Ook als je het later buiten de verzekering wilt houden, omdat het toch een kleine schade is. Het houdt je uit de emoties en bij de feiten. De rest kun je dan later regelen op het moment dat je allemaal weer van de schrik bent bekomen.
Voor mij had het uiteindelijk ook niet veel nut om de verzekering in te schakelen. Wij hebben een auto van 13 jaar oud. En dus alleen de verplichte WA verzekering. Zonder een rechtsbijstand module. Dit betekent grofweg dat de verzekeraar alleen in actie komt als wij een schade hebben veroorzaakt. Eigen schades, of waar een ander voor verantwoordelijk is, mag je zelf regelen.
Ook dit weten veel mensen niet. Het kan daarom verstandig zijn om een rechtsbijstand verzekering voor je auto te hebben, dan zullen zijn het voor je regelen. Maar je kunt ook zelf de tegenpartij aansprakelijk stellen en zorgen dat het schadeformulier bij hun verzeraar tercehtkomt om jouw schade te vergoeden.
Heb jij wel eens een aanrijding gehad?
