Vorig jaar zat onze oudste in groep 8 en nam ik jullie uitgebreid mee in de zoektocht naar de perfecte middelbare school. Natuurlijk bestaat die niet maar als je uit verschillende scholen kan kiezen, in ons geval wel 4 of 5, dan wil je diegene die het beste bij je kind past. En het is mooi meegenomen als je zelf als ouder je ook nog eens goed voelt bij de gemaakte keuze. Voor onze oudste is de keuze tot nu toe heel succesvol geweest en nu is het tijd om met de tweede te kiezen.
Verschillende mogelijkheden
Waar A in groep 7 eindigde met een MAVO niveau en dit heel snel omzetten naar HAVO in het begin van groep 8 was het bij Q wat duidelijker. Op 1 uitschieter naar beneden was hij heel stabiel VWO. Hierdoor waren er 5 keuze mogelijkheden in de omgeving. Hij zou eventueel ook in aanmerking komen voor die ene school waar ze alleen VWO hebben. Nu was het zo dat wij als ouders deze school niet zo zagen zitten. De verhalen die wij soms hoorde over de prestatiedrang die vanuit school opgelegd wordt zagen wij voor onze, nog o zo jonge en speelse jongen, niet zitten. Gelukkig was de juf het met ons eens. Toch wilde hij daar graag gaan kijken en dat hebben we dan ook gedaan. Maar wel duidelijk gemaakt dat het optie was voor hem.
Zelfde keuze mogelijkheden
En toen bleven dus de zelfde mogelijkheden over als voor zijn zus. 3 scholen met alles van MAVO-VWO en een HAVO/VWO school. Elke school heeft zijn eigen signatuur. Tweetalig onderwijs (engels/nederlands), themaklassen (oa sport en theater) of een duidelijke toelegging op science. En 1 school met een heel ander onderwijssysteem namelijk Dalton, gericht op zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid.
Keuze gebaseerd op gevoel
Nadat alle scholen bezocht waren maakte wij, ouders en kind, een schifting. Alle open dagen zijn leuk, overal kan je bij scheikunde proefjes doen, is wiskunde puzzelen en ga zo maar door. Het geeft geen werkelijk beeld van de school. Daarom moet je in eerste instantie afgaan op het gevoel dat je krijgt als je er rond loopt. En bij de ene school is dat gevangen, bij de andere school is dat vrij of misschien wel bedrukt. Mijn ervaring is wel dat het gevoel van het kind al vrij snel duidelijk is. Als je kind je hand niet los durft te laten op de open dag dan voelt je kind zich daar niet fijn. Loopt het daarentegen van je weg en durft het een lokaal zelfstandig binnen te gaan dan zit het wel goed.
Op basis van gevoel bleven er 2 scholen over. Twee scholen met een hele andere manier van lesgeven maar die mijn kind niet deden inkrimpen tijdens de open dag. Een van die scholen stak er met kop en schouders boven uit, aldus mijn kind.
Zelfde school?
En laat dat nu net de school zijn waar zijn zus dit jaar is begonnen. Heel even vond ze dat vervelend, weer op dezelfde school als haar broer, net als op de basisschool. Maar hij mag zijn eigen keuzes maken net zoals zij dat heeft mogen doen. En het feit dat zij er al zit mag voor hem geen beperking zijn in het maken van zijn keuze. Vinden wij in elk geval. En aangezien ze over het algemeen heel goed met elkaar overweg kunnen zien wij geen problemen hiermee. Als je drie jaar bij elkaar in de klas kan zitten op de basisschool dan kan je ook bij elkaar op school zitten waar je elkaar de helft van de tijd toch nooit tegenkomt.
Iets te kiezen
Tot het einde aan toe wilde Q iets te kiezen houden. En pas op het laatste moment nam hij zijn definitieve besluit. Hij gaat, net als zijn zus, volgend jaar naar een middelbare school met Dalton-onderwijs. Nu moeten wij alleen het formulier nog invullen en het is klaar. Maar we wachten nog heel even of zijn beste vriend ook hier naar school wil of toch niet. Voor Q nog wel een spannend puntje want samen is toch minder eng dan alleen.
