Acute lumbago oftewel Spit!

Jullie hebben laatst al kunnen lezen waar ik allemaal aan denk als ik plat op de bank lig en het plafond ongewenst lang bestudeer. Maar waarom ik daar lag en hoe dat zo gekomen is heb ik er niet bij verteld. Vandaag dus mijn verhaal. Ik heb spit (acute lumbago) maar hoe kwam ik eraan?

11 jaar geleden

Ongeveer 11 jaar geleden, ik was net weer terug op het werk na de bevalling van mijn jongste, ontstond er een accuut probleem. Samen met een collega hielp ik een mevrouw uit de stoel. Netjes lettend op alle tiladviezen zoals buigend door de knieën, rechte rug en noem maar op. Mijn spieren waren nog slap, iets met een bevalling dus. Halverwege deze tilactie besloot de mevrouw dat het niet lukte. Terwijl mijn collega en ik nog in de opwaartse beweging bezig waren besloot de mevrouw zich terug te laten vallen met de uitroep: “Het lukt niet.” Ze deed geen enkele poging meer om overeind te blijven met als gevolg dat de zwaartekracht het won. Dat mevrouw meer dan 100 kilo woog deed de zaak niet veel goed. In mijn rug deed er iets luidruchtig krak toen haar volle gewicht ineens aan mijn armen en dus aan mijn rug hing. Mevrouw klapte hard terug in de stoel en we konden nog net voorkomen dat mevrouw met stoel en al achterover vloog.

Acute lumbago oftewel spit

Dit was mijn acute moment. Een moment dat ik misschien had kunnen hebben waren het niet dat door de bevalling mijn spiercorset nog niet goed was. Mijn rug was op dat moment pijnlijk maar ik functioneerde nog wel. Ik heb gewoon door gewerkt de rest van de dag en zelfs de rest van de week.

Het volgende moment kwam toen ik de kleine man in de box legde. Ik had hem net uit zijn bedje gehaald en verschoond. Omdat ik mijn handen vrij nodig had om zijn flesje te maken moest de kleine man zich heel even zelf vermaken in de box. Ik buig mij over de box heen met de kleine man in de armen en leg hem neer. De box stond nog hoog want hij ging nog geen kant op, zo jong was hij nog. En toen kon ik ineens niet meer omhoog. Mijn lage rug zat volledig vast, ik kon niet meer rechtop staan, en natuurlijk was er verder niemand thuis behalve mijn dochter van nog geen twee jaar. Met veel moeite maar voor al veel pijn heb ik de kleine man zijn fles gemaakt en mijn moeder gebeld voor hulp. Deze woont gelukkig dichtbij.

Fysiotherapie

Via mijn werk, deze klachten waren werk gerelateerd en terug te lijden naar het tilincident, ging ik naar de fysiotherapeut. Ik kreeg oefeningen. In de eerste instantie op de rug weer te ontspannen en later om te leren bewust mijn spiercorset aan te spannen als ik weer moest gaan tillen.

Altijd kwetsbaar

De klachten verdwenen maar nooit helemaal. Mijn rug is en blijft kwetsbaar en soms is er niet meer nodig dan gaan zitten om acute pijnklachten te krijgen. De spieren in mijn rug verkrampen zodanig dat zijn mijn lijf helemaal scheef trekken. Ik kan dan niet rechtop staan en als ik naar mijn spiegelbeeld kijk zie ik ook een duidelijk scheeftrekking. Soms gaat het een aantal keren vlak na elkaar mis en andere keren gaat het jaren goed.

In de loop der jaren heb ik geleerd om er mee om te gaan. In acute gevallen lig ik een paar dagen plat. Dit is voor mij de beste manier om de rug weer te ontspannen. Na twee soms drie dagen neemt de pijn dan af en kan ik rustig weer normaal gaan bewegen. Ik probeer daarnaast wel te blijven bewegen, de oefeningen van de fysiotherapie weer te doen om te ontspannen.

Pijnstillers of niet?

Ik zelf hou niet van veel pijnstilling. De pijnstillers die goed helpen zoals diclofenac en ibuprofen zijn slecht voor mijn maag. Ik krijg pijnklachten ervan en moet er dus maagbescherming bij gebruiken. Daarnaast heb ik na het gebruik van zulke pijnstillers, NSAISD’S genoemd, dat ik erna last heb van hoofdpijnen. Ook merk ik dat de pijnstillers mij niet altijd helpen bij de genezing. Doordat ik de pijn niet meer goed voel belast ik onbewust de spieren in mijn rug toch. Als de pijnstillers dan uitwerken voel ik mijn rug extra erg. Voor mij een teken om de pijnstilling alleen te gebruiken als het echt niet anders kan.

Al 11 jaar

In de loop der jaren heb ik een aantal dingen geleerd, dingen die mij helpen maar ook dingen die dus echt niet helpen bij deze vorm van rugpijn.

• Het kan zomaar ineens gebeuren met maar ook zonder aanleiding
• Het kan heel lang sluimeren en mild pijnlijk zijn of uit het niks acuut pijnlijk
• Rust voor twee dagen helpt mij het best
• Daarna weer zo normaal mogelijk bewegen maar zonder bukken en draaien van de rug
• Pijnstilling is fijn zolang het werkt maar ik ga te vaak een grens over met extra pijn als gevolg
• Ergens aan hangen of het eruit lopen hebben bij geen effect
• Er zitten verschillende fases in het herstelproces

Nu

Terwijl ik dit schrijf ben ik ook weer gevloerd door mijn rug. Het is bijna drie jaar geleden sinds ik voor de laatste keer zodanig onderuit ben gehaald. Ik kan dus wel zeggen dat er een verbetering in zit. Ik heb in de loop der jaren geleerd beter te luisteren naar mijn lijf en meer rust te pakken. Dat dit samen valt met de diagnose fibromyalgie zal ik niet ontkennen. Misschien dat ik hierbij zelfs kan zeggen dat het een positief effect van de fibromyalgie is, ik heb minder last van mijn spit.

Nu is het dus zaak om weer te ontspannen, de spieren weer goed te gebruiken en dan weer een tijdje extra op te letten zodat het niet snel terug komt.