De tandarts. Het liefst kom ik er maximaal 2x per jaar. En ondanks dat ik niet het sterkste gebit van het land blijk te hebben, lukt het me over het algemeen aardig. De laatste jaren. Oké ik onderbreek dit blog nu wel even om een stuk hout te zoeken en het af te kloppen. Maar toch zat ik gisteren een extra keer bij de tandarts. Gelukkig niet voor mezelf. Maar eigenlijk nog erger, met een kind….Nou ja, ik vond het erg. Mijn kind had eigenlijk nergens last van. Die ging juist heel graag naar de tandarts, ook deze keer
Bang voor de tandarts
Ergens inmiddels in een ver verleden, zo ver dat ik er zelf eigenlijk geen herinneringen aan heb, heb ik een angst opgelopen voor de tandarts. Volgens mijn ouders door een oudere tandarts die ook niet vriendelijk was voor een 2 jarig meisje. En ondanks de vriendelijke tandartsen, het goede poetsen en het feit dat ik wel gaatjes heb, maar nooit erge behandelingen heb gehad, ben ik nog altijd zenuwachtig voor een bezoek aan de tandarts. Iets dat ook met de loop der jaren niet is weg gegaan. Helaas.
Ik heb het aan mijn kinderen ook nooit laten merken, dus zij gaan zonder zenuwen en met plezier elke keer met me mee naar de tandarts.
Melktanden
A is een vroege wisselaar. De dag nadat ze 5 werd, zat ook direct haar eerste tand los, die er binnen de kortste keren ook uit was. En nu met bijna 11 wisselen de laatste kiezen. Maar blijkbaar is de houdbaarheid van haar melkgebit ook verstreken. Ze had al een keer een ontsteking bij een melkkies, die daardoor getrokken moest worden. (Hier lees je hoe het afliep met de eerste kies) En bij de kies waarvoor we vandaag bij de tandarts waren, waren we ook al een keer eerder terug geweest. Er was een klein stukje afgebroken dat een beetje gepolijst moest worden. Maar nu moest hij er toch echt uit
Gebroken kies
Vrijdag kwam ze tussen de middag de school uitgerend met de mededeling: “Mama, je moet nu de tandarts bellen!” Na een korte inspectie van de kies, die perfect in 2 stukken was gebroken en flink wiebelde aan 1 kant. hebben we dat ook maar even gedaan. Helaas voor haar, en gelukkig voor mij, vond de tandarts dat ze in het weekend maar flink met de kies moest wiebelen en hopen dat hij eruit zou gaan.
Helaas ging de kies er niet vanzelf uit. En kon ik maandagochtend direct weer bellen. En ik kreeg een afspraak voor dinsdag. Maar dat vond A niets, dus ze heeft zelf nog even de tandarts gebeld tussen de middag. Ze vond dat ze er teveel last van had om nog een dag te wachten. En gelukkig voor haar mocht ze komen.
Verdoving en trekken maar
De kies is perfect gebroken en na een paar shotjes verdoving, wist de tandarts de kies er in 2 stukken gemakkelijk uit te halen. Geen pijn, maar wel een vervelend gevoel van de verdoving. En een melkkies die er uit ziet alsof hij er vanzelf uit is gegaan.
De wortels waren al helemaal op gelost, hij zat alleen nog aan het tandvlees was. En dat was dan ook de reden dat hij er nog niet vanzelf uit was gekomen.
En de nieuwe kies, die zit er ook al perfect onder. Die kan er nu nog makkelijker netjes in gaan groeien.
Trotse mama
En ik, ik ben heel trots. Dat ze ervoor kiest om hem te laten trekken en dat ze dit zo moedig doet. Terwijl zij daar in de stoel ligt, draait mijn maag zich nog een keer om van de zenuwen en ben ik heel blij dat ik niet hoef, maar hoop ik dat mijn kind dit niet ook nog een keer hoeft. En als ze klaar is, zegt zij rustig. Ach was weer makkelijk. Ik zou willen dat ik dat zo makkelijk kon
Heb jij wel eens een kies moeten trekken?
