Lexie – Kinderboekenweekgeschenk 2025

Elk jaar tijdens de Kinderboekenweek lopen wij even de boekwinkel binnen om een boek uit te zoeken. Elk jaar koop ik of zelf een boek, of doe ik de kinderen een boek cadeau. Een beetje afhankelijk van wat er bij ons bij de plaatselijke boekhandel ligt. Dit jaar kocht ik Noorderlicht van Carrie Slee. Bij aankoop dit boek kreeg ik dit jaar het Kinderboekenweekgeschenk Lexie van Kevin Hassing. Een klein boekje dat meteen nieuwsgierig maakt — en dat op een zachte manier een onderwerp aanraakt dat veel kinderen raakt.

Een hoofdpersoon met dyslexie

In Lexie volgen we Lexie, een meisje dat woorden niet altijd zo vangt als anderen. Ze heeft dyslexie, en dat maakt school en lezen soms lastig. Toch is Lexie niet iemand die bij de pakken neerzit: ze is creatief, kijkt anders naar de wereld en vindt op haar eigen manier oplossingen.

Kevin Hassing zet haar gedachten en frustraties heel herkenbaar neer. Het verhaal voelt eerlijk: het laat zien dat het vervelend is om vast te lopen, maar ook dat er kracht zit in doorzetten en in je eigen talenten ontdekken.

Lexie wenst dat alle moeilijke woorden uit school verdwijnen. En haar wens wordt werkelijkheid, maar met het verdwijnen van de woorden, verdwijnen ook de mensen met moeilijke namen en ook de ramen en het whiteboard en alle kennis. Dit wordt ook steeds erger, want als het moeilijkste weg is, wordt iets anders het moeilijkste en dan verdwijnt dat ook. Hoe kan Lexie dit met behulp van haar beste vriend en de excentrieke Stanley oplossen?

Vlot en prettig om te lezen

Zoals we gewend zijn van het kinderboekenweekgeschenk is het maar een dun boekje. Een kort verhaal. Ik las het in ongeveer een half uurtje uit. Het leest prettig — korte hoofdstukken, duidelijk tempo en een schrijfstijl die zowel kinderen als volwassenen raakt zonder sentimenteel te worden. Juist die eenvoud maakt dat het verhaal binnenkomt: het gaat niet om grote drama’s, maar om kleine overwinningen die veel betekenen. Een wereld van herkenning, hoop ik, voor kinderen met dyslexie en ook leuk om te lezen voor iedereen zonder dyslexie. En dan zitten er dus nog echt lastige woorden in.

Meer Nederlandstalige leesboeken met een hoofdpersoon die dyslexie heeft

Wil je na Lexie doorlezen met soortgelijke verhalen (leesboeken, geen informatieve titels)? Hieronder drie Nederlandstalige suggesties die aansluiten bij wat Lexie herkenbaar maakt:

• Net als Einstein — Joep heeft moeite met lezen en schrijven en ontdekt dat hij op zijn eigen manier slim en bijzonder is. Een positief verhaal over talent en zelfvertrouwen. Helaas nu niet leverbaar, maar wie weet in de toekomst weer.
• De magische pen — Mats heeft dyslexie en wordt soms gepest. Dan vindt hij een bijzondere pen die onverwachte dingen teweegbrengt. Fantasie en herkenning komen hier samen.
• Ik ben niet bom! — Deel uit een serie met personages die worstelen met lezen en schrijven. Herkenbaar, met humor en gevoel, geschreven voor kinderen die zichzelf terug willen zien in een verhaal.

Alle drie zijn het leesverhalen — geen informatieve uitgaven — en ze geven kinderen herkenning zonder het verhaal te laten vervallen in didactiek. Precies wat veel jonge lezers nodig hebben: een hoofdpersoon die zij kunnen begrijpen en meevoelen.

Waarom dit soort verhalen ertoe doet

Boeken als Lexie laten zien dat literatuur ook dient als spiegel. Kinderen die worstelen met lezen zien er iemand in terug; kinderen die niet dezelfde problemen hebben, krijgen meer begrip. Dat is niet per se groot filosofisch onderwijs — het zijn kleine, alledaagse lessen over durven, volhouden en jezelf waarderen.

Heb jij Lexie al gelezen dit jaar? En welk boek ging er bij jullie mee naar huis tijdens de Kinderboekenweek?