Wegpiraten
Weet je het nog, vorige week vertelde ik dat ik mijn mond niet houd. Ik probeer mensen toch aan te spreken. En ik gaf een voorbeeld dat bij de school van de kinderen gebeurde. Een prima gesprek volgde. In dit stuk gaf ik aan dat ik 3x iets soortgelijks had gedaan in het verkeer. Maar die andere 2 had ik niet besproken.
Wegpiraten
Ken jij ze ook? Nou ja kennen, kom je ze ook tegen is een betere benaming denk ik. De wegpiraten. Bumperklevers, hardrijders en bellers. Zowel in de auto als op de fiets. Om nog maar niet te spreken van de elektrische fietsen die harder rijden dan menigeen kan inschatten. Nog even en ze rijden sneller dan een brommer.
Meestal houd ik me redelijk rustig. Karma is goud, dus die komen ze vanzelf wel een keer tegen. Ik houd het dan bij een beetje mopperen in mijzelf dat er weer een eikel wegpiraat op de weg rijdt, soms wat vergezeld met wat krachttermen als ik er echt last van had, of toch wellicht van schrok.
Aanspreken
Nu is het ook zo, dat de vogel dan al snel weer gevlogen is natuurlijk. In het verkeer heb je maar hele vluchtige contacten. Dus is het ook een stuk lastiger om iemand aan te spreken. Om ze nu helemaal te achtervolgen naar hun plaats van bestemming is ook zo wat. Als je ze al kan bijhouden natuurlijk…..
Toch lukte het me 2x om iemand aan te spreken met wisselend resultaat kan ik je wel zeggen.
Afsnijden
Ik ben altijd heel voorzichtig als ik langs een rij auto’s die voor het stoplicht staan moet fietsen. Nu staat een groot deel van de automobilisten al zo dicht langs de kant, dat het een uitdaging is om zonder zelf tegen de stoeprand aan te rijden er langs te kunnen. Maar het ergste is als die auto’s ook nog eens gaan bewegen, omdat het licht op groen gaat.
Menig automobilist denkt namelijk alleen nog maar aan optrekken en vergeet de wereld om hem heen. Vergeet dat de wereld om hem heen wellicht verandert kan zijn, door mij. Ik die op mijn fiets een stukje dezelfde route volg. En dat ik dus wel eens op dat moment naast zijn auto kan zijn komen fietsen. Gaat eigenlijk altijd goed, want de meeste rijden rechtdoor, of kijken echt wel als ze daadwerkelijk de kruising hebben bereikt en moeten afslaan.
Maar deze meneer, een koerier, ik zal de naam van het bedrijf niet noemen, maar stond duidelijk op zijn kleding en bus vermeld, vergat even de wereld om hem heen toen hij besloot niet de weg te volgen maar zijn auto op de stoep te parkeren. Hij moest daar namelijk een pakketje afleveren.
Daarbij was hij blijkbaar zo gelukkig het juiste adres gevonden te hebben, en een plek op de stoep, dat hij vergat dat hij ook een rechter buitenspiegel en knipperlicht op zijn auto had zitten. Met als gevolg dat ik als niets vermoedende fietser bijna door de bus van de weg gereden werd.
Nu kan ik heel stoer schrijven: “En dat heeft hij geweten!” Maar dat klinkt veel stoerder dan het in werkelijkheid is. Toch besloot ik maar even naast de bus te gaan staan. Net op het moment dat hij wilde uitstappen. Kon hij even geen kant op. En ik vertelde hem, dat hij mij toch van de weg had geduwd. En of hij zich daar van bewust was. Meneer had geen enkel idee. Toen heb ik hem wel even haarfijn uitgelegd dat dit kwam omdat hij niet in zijn spiegel gekeken had. Dat kon ik namelijk zien, dan hadden we oogcontact gehad. Ik zat nog niet in uw dode hoek. Dus dat betekent dat u gewoon niet hebt gekeken. U mag blij zijn dat het op deze manier is afgelopen.
Helaas kreeg ik toch de indruk dat het bij meneer weinig indruk heeft gemaakt. Dus als ik deze bus zie rijden, dan weet ik dat ik nog even extra moet opletten…..
Waar ga je staan
Het tweede incident betrof niet mezelf. Ik was op weg naar huis en zag een auto met aanhanger ongelukkig half op de stoep staan. En dan ook zo dat mij het uitzicht op de uitrit van de parkeergarage werd belemmerd. Nu ben ik op dat punt toch altijd extra alert, want de auto’s die uit de garage komen snijden daar de bocht altijd best wel af. Terwijl ik om de auto en aanhanger heen rijd, zie ik dat er een oudere mevrouw met rollator aankomt over de stoep. Waarom weet ik niet, maar als ik mijn weg vervolg kijk ik nog eens achterom. En ik zie de mevrouw met rollator de beslissing nemen om over de weg te gaan lopen. Zij kon daar niet over de stoep langs de auto met aanhanger.
Dit is de stoep, je ziet het is best een smal stuk stoep. Met rechtsboven de uitgang van de parkeergarage
Meneer voelde zich wel een beetje schuldig, hij had de oudere dame ook gezien. Maar hij was niet bekend en zag even geen andere plek om zijn auto neer te zetten en was de weg aan het zoeken. Goed verhaal, maar niet geloofwaardig. Zo zag het er namelijk niet uit, toen ik omkeerde en terugfietste. Volgens mij was meneer even rustig aan het lunchen. Maar de boodschap was wel over gekomen. En ik heb hem daarna nog even vriendelijk de weg gewezen naar de juiste straat. Al met al had ik hier een beter gevoel aan over gehouden dan bij de koerier, ik denk dat deze meneer nog wel een keer nadenkt voor hij zijn auto weer op de stoep parkeert.
Heb jij ook wel eens iemand aangesproken?