Waarom?

Ja we hebben er weer een. Een duidelijk herkenbare fase. Een echte peuterfase. De Waaromfase. Een fase die met vlagen ontzettend irritant is, maar aan de andere kant ook heel zinnig en niet alleen voor nu, maar ook voor later. Immers ik hoop dat ze altijd leergierig en nieuwsgierig zullen blijven.

Waarom?

Natuurlijk viel het eerst niet op. Maar dan ineens wordt het sterker, en horen we de hele dag alleen nog maar waarom? Waarom gaan we op de fiets? Waarom gaan we niet met de auto? En nog een keer waarom? Waarom gaan we eten? Waarom eten we (vul maar in). Waarom? Waarom? Waarom? Waarom?
Inmiddels is T 3,5 en heeft dus de Waarom fase wederom zijn intrede gedaan in ons huis. Stiekem was ik deze fase al weer een soort van vergeten. Natuurlijk heeft A die fase ook doorlopen. Maar mijn herinnering laat me toch een beetje in de steek. Was het echt zo erg, vroeg zij echt de hele dag: “Waarom?”. Ik weet het niet meer. Dus over een paar jaar ben ik vast ook weer vergeten dat T de hele dag bij alles vraag:”Waarom?”

Serieus antwoord

Een waarom vraag van de peuter moet je wel serieus nemen. Dat doen we bij een volwassenen ook, dus je kind wil echt iets weten. Hij is bezig om zijn wereld weer een stukje te vergroten. Ook al is het de 100ste waarom van de dag. Ik probeer bij T nu ook kort en duidelijk een antwoord te formuleren. Soms mislukt dat, omdat hij na het antwoord nog 5x waarom herhaalt en verzanden we samen in een verhaal. Gezellig, maar waarom belanden we hier? Wel een heerlijk mama-T moment. Meestal is hij ook wel tevreden met de uitleg en gaat hij daarna weer lekker door met spelen, tot de volgende waarom vraag. En dat zijn veel…..

Daarom

Er zijn echter ook momenten dat T de waarom vraag stelt om tijd te rekken. Of om het effect van “Waarom?” op zijn moeder of vader uit te proberen. Meestal rondom het zelfde moment van de dag. Waarom? Als wij aangeven dat hij nu toch echt naar bed moet. Geen ja, geen nee, maar “Waarom?” is dan tegenwoordig zijn antwoord. Hij begrijpt heus wel waarom, als hij gapend op de bank zit. Tenminste dat denk ik. Maar toch komt de Waarom vraag. Vaak geven we dan toch als antwoord: Daarom, of omdat ik het zeg. En dan is hij ook wel eens tevreden.

We draaien het ook wel eens om. Als T met zijn speelgoedtelefoon weer eens een foto komt maken, vraag ik ook wel, Waarom maak jij een foto? Vandaag kreeg ik het heerlijke antwoord: “Omdat jij heel lief bent” Nou dan werkt die Waaromfase toch mooi twee kanten op. Dat is namelijk precies het antwoord dat ik hem ook zou geven, als hij die vraag aan mij zou stellen.

Maar soms zou ik hem met zijn “Waarom?” gewoon ff achter het behang willen plakken.

Hebben jullie ook zo genoten van de “Waarom?- fase”?