Spijt!

Afgelopen oktober deed ik mee aan een challenge op Instgram, Boektober. De opdracht van dag 2 was een foto te plaatsen van een indrukwekkende cover. Ik koos toen voor de cover van het boek Spijt van Carry Slee. Een boek dat ooit zeer veel indruk maakte.

Spijt

Ik las dit boek toen ik zelf al wat ouder was. Nou ja, ergens tegen de 20. Het boek kwam toen net uit. En ik werd direct fan van Carry Slee. Ik kan dan nu ook zeggen dat ik al vele van haar boeken in de boekenkast heb staan. En daar heb ik in elk geval nooit Spijt van gehad.

Op mijn verlanglijst stond ook nog het kijken van de gelijknamige film die gemaakt is. Ik kon bij de films van Carry Slee niet direct mensen vinden om met mij mee te gaan naar de bioscoop. Ze staan toch een beetje bekend als jeugdfilms. En waarschijnlijk heb ik ook niet hard genoeg gezocht. Wetende dat de films vanzelf ook een keer op tv komen. Of beter nog op Netflix.
Zodra ik hem op Netflix zag, heb ik hem ook direct in mijn lijst gezet om te gaan bekijken. Alleen. Manlief boeit het niet, en ik vind A nu nog te jong om de film te zien. Over een paar jaar, hoop ik dat hij nog steeds op Netflix staat.

Waar gaat het verhaal over

Het boek gaat over Jochem. Jochem wordt op school gepest. En dat is niet de eerste keer. De klas ziet ook dat hij gepest wordt, maar ze doen er weinig aan. Zoals het vaak gaat, zijn zij ook bang voor de pesters.
Op een dag is het klaar voor Jochem. Na weer een vreselijke dag vol gepest besluit hij dat hij het niet meer ziet zitten en beroofd zich zelf van het leven. Op het duinmeer, drijft zijn rode rugzak (Zie indrukwekkende cover).

Het film en het boek gaan nog even verder, en laat zien hoe de klas het verlies van Jochem verwerkt. En hoe David spijt heeft dat hij Jochem niet meer geholpen heeft. Ook al heeft Jochem hem wel gezien als vriend, zoals zijn moeder vertelt.

Wat vond ik van het boek en de film?

Zowel het boek als de film hebben indruk gemaakt. Bij beiden heb ik echt met tranen in mijn ogen gezeten. Het is dan ook een onderwerp wat heel heftig is. En niet alleen heftig, maar iets wat veel kinderen in de dagelijkse praktijk van het leven meemaken. Soms in de rol van pester of gepeste, maar de meeste kinderen zijn als David. De kinderen aan de zijlijn. Heel confronterend. Gelukkig lang niet altijd met een dodelijk afloop, maar wel dat mensen daardoor getekend raken door het leven.
Wat ik in de film ook heel sterk vind, is dat een van de pesters zelf problemen heeft. En dit afreageert op Jochem. Nooit goed natuurlijk, maar wel een kern van waarheid, helaas.

Ik vond het wel lastig om de film en het boek te vergelijken. Het is zo lang geleden dat ik het boek gelezen heb. Misschien moet ik het binnenkort toch weer eens uit de kast pakken, met de film nu vers in mijn geheugen. De film moet in elk geval wel dichtbij het boek in de buurt komen. Want hele grote wijzigingen waren me vast wel opgevallen.

Over een paar jaar, als A groot genoeg is, dan zal zij het boek ook zeker te lezen krijgen van mij. Het staat hier immers in de kast. En ook de film zullen we kijken. Maar tot die tijd blijven we in gesprek over pesten. Het gebeurt namelijk ook al op veel jongere leeftijd. Niet pas op de middelbare school.

Heb jij de film gezien of het boek gelezen?