Een kijkje in het peuterhoofd
Het leven is met een peuter nooit saai. Het leuke aan een peuter (ook aan een dreumes overigens) vind ik, dat ze elke dag leren. Iedere dag zie je ze groeien. Groeien van baby naar dreumes en uiteindelijk naar een grote peuter die uitdaging mist en toe is aan de volgende stap. De basisschool. Maar zover is het hier in huis nog lang niet. T is nu bijna 2,5 jaar en de laatste tijd weer best verandert. Hij had zich rond zijn verjaardag al ontwikkelt van dreumes tot peuter, maar het afgelopen half jaar is hij niet gestopt. Elke dag leert hij er fascinerende dingen bij. We nemen een kort kijkje in het hoofd van de peuter.
Taalontwikkeling
Toen hij nog een echte dreumes was schreef ik al eens over zijn taalontwikkeling. Die lag prima op schema. Ruim een half jaar later is zijn woordenschat flink toegenomen. Waar wij verwend waren met een dametje die al snel volzinnen sprak, hebben we nu een mannetje die zich de peutertaal goed eigen maakt. Ofwel hij is makkelijk en weet dat we hem eventueel na de nodige frustratie aan een van beide kanten toch wel begrijpen. Na 5x herhalen van een voor mij zelfs onbegrijpelijk woord peutertaal is zijn geduld namelijk wel op.
Ook worden het nu vaker zinnen met meer dan 2 woorden. Oké, ze noemen het zinnen, maar eigenlijk is het een verzameling woorden. “Mama, papa toettoet kaar” is een echte zin bestaande uit losse woorden. Maar past prima bij deze fase van zijn leven.
En aangezien hij ons ook goed begrijpt, denken wij wel te weten dat het goed zit met zijn taalontwikkeling.
Emotionele ontwikkeling
Naast taalontwikkeling zien we hem ook enorme sprongen maken in zijn emotionele ontwikkeling. Hij begint ook emoties te benoemen. Vooral als hij iets niet leuk vindt, kan hij zich verbaal goed uitdrukken. Zijn lievelingswoord is op dit moment dan ook “slom”. Vertaald uit peutertaal betekent dit, ja juist: Stom.
Frozen? Stom!
Slapen? Stom!
Mama een foto maken? Stom!
En zo is alles ineens stom. Een stuk duidelijker en gezelliger overigens dan de fase waarin er alleen NEE geroepen werd, aangezien Nee ook nog wel eens ja kon betekenen.
Ook kent hij ineens het woord eng. Eerst trok hij huilend aan je armen trok als je mee moest, naar iets wat hij wel graag wilde, maar niet alleen durfde. Nu trekt hij nog steeds aan je armen, maar dan vergezeld met het woord eng. Eng betekent vandaag zoiets als; Ik wil er naar toe, maar ik durf niet alleen. Mama houd me vast, dan doen we het samen. Dan is het niet meer eng. Knap verzonnen, want ik vraag meestal of hij iets spannend vindt, als hij huilend aan mijn arm trekt, en toch noemt hij het eng.
Peuterlogica
Nu deze ontwikkeling zo hard gaat, geeft hij ons dus af en toe ook een kijkje in zijn peuterbrein. En dat is werkelijk prachtig. Nog een leuk voorbeeld van afgelopen week. Als dreumes was T echt dol op het spelletje Kiekeboe. Hij noemt het Koekkoek. Regelmatig spelen we dan ook nog kiekeboe met onze handen voor onze ogen. Tegenwoordig roept T ook Koekkoek als er een foto gemaakt moet worden. Of natuurlijk “NEE Koekkoek” als hij niet op de foto wil. Foto’s zijn soms namelijk heel stom!
Ik vroeg mezelf af waarom hij Kiekeboe en het maken van een foto nou toch hetzelfde benoemde. En ik denk dat ik de peuterlogica kan volgen.
In zijn hoofd is een foto dus eigenlijk een manier van kiekeboe spelen, maar dan met jezelf!?
Hoe logisch is jouw peuter?