Vuurwerk

Ik heb even getwijfeld of ik dit wel wilde gaan vertellen aan jullie. Ik kon maar niet besluiten in welke vorm ik het dan zou gieten. Een waarschuwing? Mijn mening erover of gewoon een verhaaltje over de gebeurtenis zonder oordelen? Uiteindelijk heb ik besloten voor de laatste optie te gaan. Al heb ik een duidelijke mening over vuurwerk ik voel niet de behoefte deze hier te delen. Dus hierbij mijn verhaal, zonder oordeel of mening.

Vroeger

Voor ik vertel wat er gebeurd is, wil ik eerst iets vertellen over wat er voeger met mij is gebeurd. Niks ernstig, maar ik vond het toentertijd eng genoeg om een mening te vormen over vuurwerk.

Toen ik een jaar of 11 was waren wij met oudjaar op straat met onze grote neef. We waren op een voor mij onbekende plek, namelijk de woonplaats van mijn oom. Hij was jarig op oudjaar. En samen met onze neef waren we wat gaan wandelen. Of we daar een reden voor hadden weet ik niet meer. Wel weet ik dat er op een gegeven moment door een stelletje opgeschoten jongens vuurwerk naar ons werd gegooid. Dit maakte mijn neef erg boos en hij is achter de jongens aangehold.

Ik vond vuurwerk al niet leuk en dit voorval beangstigde mij. Ik heb er geen trauma’s van overgehouden maar ik heb een diep respect voor het exploderende goedje en blijf er liever bij uit de buurt.
Dat heb ik altijd gedaan. Mijn man heeft nog wel eens vuurwerk gekocht, maar ik bleef liever veilig binnen. Niet omdat ik hem niet vertrouw maar omdat ik vuurwerk niet vertrouw.

2017-2018

Mijn kinderen hebben dan ook nooit vuurwerk afgestoken. Eerlijk gezegd keken wij meestal vanachter het woonkamerraam naar het vuurwerk in de straat. Q toonde wel interesse in vuurwerk, maar verder dan buiten er naar kijken leek het niet te gaan. A vond het eigenlijk eng al die knallende dingen en bleef liever binnen bij mij waar het minder luid klonk en niet stonk.

Dit jaar kregen ze van opa en oma een klein beetje vuurwerk zo’n pakket waar vooral feest vuurwerk inzit zoals knalerwtjes en sterretjes, maar ook een paar vuurpijlen en simpele sierpotjes. Samen met papa gingen ze pijlen afsteken. Heel voorzichtig en na het aansteken op zeer gepaste afstand van de pijl.

A vond het heel erg spannend en Q vond het leuk. En onder de begeleiding van papa ging het dan ook gewoon goed.
Totdat er verderop in de straat wat gebeurde……….

Tegen het huis

De kinderen stonden na het aansteken van hun vuurwerk elke keer weer tegen ons huis aan te kijken naar hetgeen ze hadden afgestoken. De voordeur stond open zodat ze desgewenst naar binnen konden.
Terwijl ik voor het raam bemoedigend naar ze lachte met een hond op schoot, spat er een vuurpijl tegen de muur vlak boven hun hoofden uiteen.

Door de wind, of door toeval, is er in de straat een vuurwerkpot omgevallen. Zo eentje die pijlen de lucht inschiet. De pot is precies in onze richting gevallen en de laatste pijl spat dus pal boven de hoofden van mijn kinderen uiteen. A, die het toch al enorm spannend vond, komt huilend naar binnen.

Terwijl ik haar troost komt ook een aantal buren even binnen om ons een gelukkig nieuwjaar te wensen. Samen met de buurvrouw, die ook niet zo gek is op vuurwerk, praten we even over wat er gebeurd is. A droogt der tranen en we besluiten het niet de avond te laten verpesten.

Nog een keer

Als de buurvrouw weer naar buiten loopt en wij ons weer richting het raam draaien is er weer een windvlaag. Dit maal valt er een nog lang niet lege pot om. En helaas weer onze richting op. Ditmaal komt het van een andere plek aan de overkant van de straat. Best ver weg.

De eerste pijl ontploft vlak voor mijn kind! Terwijl de volgende pijl alweer onderweg is. Mijn man pakt Q en trekt en hem beschermend tegen zich aan. Terwijl hij beschermend over Q heen gebogen staat, ontploffen er nog zeker twee pijlen tegen zijn rug. Als de pot eindelijk leeg is, zie ik de buurvrouw snel langs rennen op weg naar haar veilige haven, thuis.

Twee zeer geschrokken mensen komen naar mijn man en Q toe lopen en vragen bezorgd of ze wel oke zijn. Ze bieden hun excuses aan. Zij kunnen er verder niks aan doen. Geschrokken loop ik naar de voordeur en vraag of ze nu dan alsjeblieft binnen willen komen. De rest van het vuurwerk mag van mij zo in een bak water!

In shock

A is bijna hysterisch. Zij zag haar vader en broertje, in haar hoofd, zwaar gewond raken. Gelukkig hebben zowel Q als manlief niks op een aantal erg gevoelige plekjes op armen en nek na. Geen brandwonden of kapotte kleding. Beide droegen gelukkig een katoenen shirt en een spijkerbroek en geen synthetische kleding.

Q is enorm geschrokken. Hij heeft een paar plekjes waar de pijlen hem toch geraakt hebben en die doen zeer. Hij zit, in en in wit, op de bank en langzaam komen de tranen. Alhoewel hij eigenlijk te groot is om op schoot te nemen, trek ik hem toch op schoot en laat zijn hoofd rusten op mijn schouder. De tranen stromen langzaam over zijn wangen. Heel langzaam komt hij weer een beetje bij uit de schok van het beschoten worden.

Op de tv kijken we nog even naar het vuurwerk in Londen. Sinds we daar 6 geleden geweest zijn, is dat een traditie geworden. Maar de sfeer is er wel uit. Om 1:30 uur gaan we naar bed terwijl het buiten nog een beetje na knalt.
Dit is absoluut een oud en nieuw om nooit te vergeten. Maar een ding weet ik wel, mijn kinderen zullen net als ik waarschijnlijk nooit de behoefte voelen om nog een keer vuurwerk af te steken.

De volgende dag

De volgende ochtend loop ik al vroeg op straat. De hond wilde gisterenavond niet meer naar buiten dus hij moet nu even extra nodig.

Als ik mijn voordeur weer binnenstap zie ik op het plafond een aantal zwarte plekjes zitten. Een paar net achter de voordeur, en een paar bij de deur naar de woonkamer. De pijl die ontplofte boven mijn kinderen heeft toch iets meer schade aan gericht dan wij in eerste instantie dachten. Ook is er een synthetisch jasje met wat gesmolten gaatjes erin.

Gelukkig hebben de kinderen wel goed kunnen slapen. Als het weer donker wordt, houden we vuurwerktherapie in de tuin.

Heb jij wel eens een vuurwerkincident meegemaakt?