Spinnen
Het is herfst. Een prachtig jaargetijde met veel leuke dingen om te doen. Nootjes zoeken, bladeren verzamelen, foto’s maken van mooi verkleurde bomen en stampen in de plassen. De mindere kanten zijn de regenbuien, harde wind, mindere temperaturen en bovenal de spinnen! De kruisspinnen lijken momenteel wel als rijpe bessen aan de struiken, lantaarnpalen en raamkozijnen te hangen.
Irreële angst
Ik geef het toe ik ben bang voor ze. Ik weet dat ze kleiner zijn dan ik ben en ik weet dat mijn angst niet reëel is en toch vind ik ze doodeng. Op dit moment loop ik niet heel relaxed buiten. Ik ga ruim om de struikjes heen, probeer de hondenriem en ook weg te houden en de hond het liefst ook. Want stel dat hij per ongeluk een spin op pikt of dat er uit die boomtak of lantaarnpaal ineens een besluit naar beneden te zakken als ik er onder door loop.
Natuurlijk weet ik ook hierbij wel dat de kans erop nihil is en dat de spin echt niet op mijn nek mikt. Maar toch kan ik die gedachtes niet stoppen.
En dat het niet geheel onwaar is bewees ik helaas laatst zelf.
Een natte septemberavond
Het was een lekkere natte avond, rond 20:30. Om deze tijd van het jaar is het dan dus donker. De lantaarnpalen staan aan en weinig mensen zie je nog op straat, zeker met de regen.
Het was dus rustig en dat was maar goed ook want ik denk dat ze vreemd hadden op gekeken als ze mij hadden zien staan.
Als je de hond uitlaat ontkom je niet aan af en toe stilstaan en om de een of andere reden is dat bijna altijd onder een struik of lantaarnpaal. Zo ook afgelopen week. Omdat het nogal regende had ik een paraplu boven mijn hoofd. Terwijl ik rustig stond te wachten tot de hond was uitgesnuffeld zie ik in het licht van de verder oo staande lantaarnpaal ineens een dikke vette kruisspin langs het randje van mijn paraplu naar beneden zakken. Het dansje om de spin te ontwijken, niet op mij, de hond of de paraplu terecht te laten komen, heeft er ongetwijfeld zeer bizar uitgezien
Binnenshuis
Ook binnenshuis ben ik absoluut niet dol op spinnen. Ik ben blij dat die grote kruisspinnen in elk geval buiten blijven maar helaas komen er toch nog genoeg soorten binnen kijken. Die spinnen met de lange poten die sneaky in een hoekje gaan zitten, kleine zwarte renspinnetjes en als ergste die enorme grote kelderspinnen.
Maar omdat ik mijn huis liever niet met ze deel wil dat natuurlijk niet zeggen dat ze dan maar dood moeten. Alhoewel een krant of de stofzuiger absoluut effectief zijn vind ik dat ergens toch ook wel weer zielig. En zoals jullie misschien begrijpen ben ik niet dapper genoeg voor de glaasje-papiertjes-methode of op andere manieren buiten zetten waarvoor je dichtbij de spin moet komen.
Een oplossing
Gelukkig hebben we een aantal jaren geleden een hele fijne oplossing gevonden hiervoor. Een spinnenstok! Met de stok vang je op afstand de spin. Je houdt de spin gevangen tot je hem op een veilige plek weer los kan laten. In mijn geval aan de andere kant van de buitendeur. Gevoelsmatig is het nog steeds niet prettig. Het idee dat de spin zou kunnen ontsnappen voor ik buiten ben ermee. Daarom hou ik de stok altijd heel ver mij vandaan, voor het geval dat. Maar ook al is het spannend de spin komt veilig buiten en kan daar verder met zijn belangrijke taak; het vangen van muggen!