Poetsstrijd

Zo’n heel gewoon dagelijks ritueel. Vanaf het allereerste puntje van de aller eerste tandjes. Maar helaas vinden ze het hier helemaal geen gewoon dagelijks ritueel. Het is eerder een terugkerende strijd….

De eerste tandjes

Al bij A maakten we van het poetsen een gezellig ritueel. Tandenpoetsen is onderdeel van het naar bed gaan ritueel. Eventueel douchen of in bad, lekker de pyjama aan, tandenpoetsen,
boekje lezen en naar bed.
Het tandenpoetsen was geen enkel probleem. Nadat mama of papa had gepoetst, altijd nog even zelf poetsen. Toen er meer tandjes kwamen zongen we gezellig een tandenpoetsliedje erbij.

Zelf poetsen

Inmiddels is ze bijna 8 en poetst ze eigenlijk zelf haar tanden. Ze deed dit altijd heel goed eigenlijk. Want eigenlijk moet je tot het 10e jaar blijven napoetsen. Een kleine correctie her en der. Dat ze het zo goed deed, maakte ons ook lui, betreffende het napoetsen. Vaak poetst zij haar tanden als wij nog bezig zijn met het avondritueel met T.
Maar de laatste tijd wordt er steeds slechter gepoetst. Heel snel klaar, haar elektrische tandenborstel is soms geluidloos geworden en de tanden zijn toch niet zo schoon. Ook slaat ze rustig een paar poetsbeurten over als ze er niet op gewezen wordt. En als we haar er op wijzen, dan volgt er een soort van strijd die zij logischerwijs altijd verliest.

Weer even terug naar de basis dus… het zou immers zonde zijn als er nu gaatjes komen in haar nieuwe gebit. 

Nummer 2

Als ervaren mama en papa begin je dan ook zonder stress aan poetsbeurt nummer 2. Immers tandenpoetsen bij een baby is makkelijk. Helaas T vond tandenpoetsen een stuk minder gezellig. Voor het eerste tandje vond hij het tandenpoetsen wel al interessant. Maar dan alleen om zelf met een tandenborstel bezig te zijn. Vanaf het eerste puntje van het eerste tandje moest hij toch echt ook zijn tandje laten poetsen. Liedje erbij, afleiden met een speelgoedje, alvast zijn favoriete knuffel, andere tandenborstel, andere tandpasta alles hebben we geprobeerd. En niets hielp….

Strijd

Elke dag strijd om het poetsen van de tandjes. In de ochtend als de hele familie de badkamer in en uit loopt, rent hij ook naar zijn tandenborstel en doet hij gezellig mee. Maar zodra je dan probeert zijn tanden te poetsen…..
Nu zijn er perioden geweest dat ik me voor kan stellen dat tandenpoetsen pijnlijk/vervelend is. Doorkomende tanden en kiezen zijn geen pretje. Maar ook op andere momenten is er steeds strijd. T in de houtgreep, blij dat hij een enorme keel opzet. Jammer voor de buren, maar zijn mond gaat dan lekker wijd open en dan kun je snel de tandenpoetsen. Daarna mag hij zelf nog even poetsen. Een klein engeltje dat dan heel lief zijn eigen tandjes ook echt nog even poetst.

Natuurlijk zijn er ook dagen dat het gezellig gaat, maar die overheersen helaas niet!
Hoe gaat het tandenpoetsen bij jullie? En goede tips om het gezelliger te maken zijn altijd welkom