Ik wil hem niet (die griep)

De afgelopen weken is het griepvirus in de buurt gekomen. Heel dicht in de buurt. Zo erg dat 3 van de 4 mensen in ons huis verschijnselen van dit ellendige virus heeft vertoond. Nu neem ik drastische maatregelen. Ik ben klaar met koortsige kinderen, snotterige neuzen en ander geklaag.

Wat wil ik ontlopen?

Maar dat het mijn gezinsleden heeft gegrepen dat virus is nog niet het ergste. Maar bovenal heb IK geen zin in:

Maatregelen

Natuurlijk weten we allemaal hoe we de griep het beste buiten de deur weten te houden.

Alleen de kinderen doen dit nog niet altijd even goed. Getuigen de discussie die gisterenmiddag uit mijn bed kwam. Jawel uit mijn bed. Twee ziekige kinderen lagen in mijn bed. En dit was hun gesprek: “Gadver, je moet je hand voor je mond houden als je niest of hoest!”. De 3 jarige antwoord: “Nee, dan wordt mijn hand vies.” “Ja, nu zit het in mijn nek”, gaf de 8 jarige weer terug. En ik, ik dacht, hmm dat is in mijn bed, op mijn kussen en mijn dekbed…..

Drastische maatregelen

En omdat ik dus die griep niet wil. Echt niet wil, denk ik, dat ik maar eens wat drastischere maatregelen ga nemen.
Ik emigreer, naar een warm eiland, veel zon, lekkere drankjes en een strand. Daar kan het griepvirus mij vast niet vinden. Helaas laat het budget het niet helemaal toe.
De tweede optie is dat ik alle zieken opsluit in een kamer bij elkaar. Eten en drinken via een klein luikje in de deur en pas als alle virussen de deur uit zijn, laat ik mijn huisgenoten weer vrij.

De werkelijkheid

Maar ook dat werkt niet in de praktijk. Ik zie mijzelf toch weer op de bank, tussen twee warme kleine mensjes die hun mama even heel hard nodig hebben. Ik geef ze nog een paracetamol met bananensmaak, dwing ze hun beker limonade op te drinken. Hoop dat ze vannacht wel heel goed slapen. En ondertussen hoop ik gewoon heel hard dat het griepvirus mij overslaat. Dat ik als mama immuun ben geworden voor dit virus door er steeds zo dichtbij te zijn.