Houd jij je mond?
Over het algemeen ben ik niet echt op mijn mondje gevallen. Een weerwoord komt er 9 van de 10 keer wel uit. Af en toe niet, maar dat is dan meestal niet omdat ik niets te zeggen heb, maar omdat sommige dingen niet gepast zijn met de kinderen in de buurt, of omdat ik denk dat het beter is om mijn mond te houden…..
Zeker in deze tijd, voelt het niet altijd veilig om bijvoorbeeld groepen aan te spreken op hun gedrag.
En dat laat ik dan ook achterwege.
Aanspreken?
Nu moet ik wel toegeven dat het weerwoord of het aanspreken van mensen nobeler klinkt dan het in werkelijkheid is. Zo ben ik heel goed in het weerwoord geven op de fiets of in de auto. Medeweggebruikers een L geven van Loser, of met wat krachttermen achter ze aan “schreeuwen” dat ik toch ook graag veilig thuis wil komen.
Ook andere feedback uit ik echt niet altijd rechtstreeks. De voordringende persoon in bijvoorbeeld de supermarkt hoort van mij wel dat dit niet de bedoeling is, maar niet altijd rechtstreeks, maar dan als een uitleg naar de kinderen toe, die mij voorzien van de reden om deze feedback indirect te geven, omdat zij opmerkingen dat de persoon in kwestie voordringt.
Dus ja ik ben bijdehand genoeg om de wereld van een portie kritiek te voorzien, maar of het ook altijd (op de juiste wijze) aankomt dat denk ik niet.
De juiste wijze
Wat is dan wel de juiste wijze? Duidelijk is dat wat krachttermen de wereld in slingeren, wel erg goed is om mijn eigen frustratie op de weg te uiten, maar ze zullen vermoedelijk de ontvanger nooit bereiken.
Als ik mijn kinderen leer dat voordringen inderdaad niet echt een goed idee is, dan hoort degene die voorgedrongen het is vermoedelijk wel, maar of ze zich ook aangesproken voelen? Ja dat weet je dus nooit… En dat terwijl ik de kinderen wel probeer mee te geven, dat als je ergens mee zit, of als er iets gebeurt, dat je met elkaar erover in gesprek moet gaan. Het negeren, of mopperen achter iemands rug om, daar is nog nooit iemand beter van geworden.
En ik denk dat het in sommige gevallen ook veel effectiever is om mensen wel aan te spreken. Dus de laatste tijd, heb ik wel 3x iemand rechtstreeks ergens op aangesproken. Zal wel niet toevallig zijn, maar alle drie de keren in het verkeer.
Bij school
De eerste keer is al weer even geleden. Bij ons voor de school is een gele streep, een klein stukje stoeprand tussen de parkeerplaatsen in. De parkeerplaatsen zijn zowel voor de flats als voor de 3 scholen, peuterspeelzaal, naschoolse opvang en kinderdagverblijven die er gehuisvest zijn. En in deze moderne tijd weet je het wel. Het zijn er altijd te weinig. Velen komen met de auto naar school om de kinderen te brengen, want daarna moet je door naar het werk. Logisch, helaas hebben we niet allemaal de luxe dat we dit anders kunnen inrichten. Maar even snel parkeren bij school, is wel een onmogelijke opgave. Het gebeurt dan ook regelmatig dat er ouders toch even snel de auto bij de gele streep zetten om snel hun kind af te leveren.
Nu is de gele streep daar niet voor niets een gele streep. Er steken kinderen over tussen de auto’s die wel juist geparkeerd staan, auto’s moeten nu om de verkeerd geparkeerde auto heen. Minder overzicht met de nodige risico’s. Gelukkig is er bij mijn weten nog nooit iets gebeurd.
Af en toe staat handhaving of de wijkagent te controleren, en gek genoeg, laten veel mensen het dan wel uit hun hoofd om hun auto even snel neer te zetten. Op een meneer na, die dan ook scheldend voor de scholen langsliep omdat hij bij de tweede keer een bekeuring had gekregen. Hoe die handhavers het wel niet in hun hoofd haalden……
Nou een van de redenen direct dus om mensen niet aan te spreken……
Maar goed, ik deed het dus toch, niet bij deze meneer, maar een meneer die papa is van kinderen op dezelfde school. Dat leek me veilig genoeg. Gewapend met 2 andere moeders aan mijn zij. Netjes vroeg ik hem waarom hij de keuze had gemaakt om bij de gele streep te parkeren.
Geheel suggestieve vraag en toon natuurlijk van mijn kant… En een defensieve reactie volgde. Hij had haast, moest alleen even de vergeten spullen van zijn kinderen nabrengen en hij zou hem zo weghalen. Echt waar…
En ik kon het niet laten om te vragen waarom niet nu…
Meneer had haast, maar uiteindelijk bood hij bij terugkomst zijn excuses aan en hadden we nog een leuk gesprek. Helaas wel met de auto nog steeds langs de gele streep, maar de kinderen zaten allemaal veilig in school, dus ik heb dat maar even gelaten. Ik denk dat deze meneer zich hier niet nog een keer schuldig aan zal maken. Hoe verleidelijk dit plekje langs de gele streep ook is, om even snel je auto neer te zetten.
Zou jij iemand aanspreken?