Een frisse start: geboorte

Heb jij dat ook? Dat je elk jaar rond de verjaardag van je kind terugdenkt aan de dag dat je moeder werd? 2 keer heb ik het mogen meemaken. Heel bijzonder hoe mensen (en dieren natuurlijk) in staat zijn om nieuw leven te laten ontstaan. Het lijkt ook heel vanzelfsprekend, maar als je het goed bekijkt is het een wonder.

Voor de tweede keer moeder

2 jaar geleden werd T geboren. Van A schreef ik het bevallingsverhaal ooit op Hyves ( ondanks dat dit platform niet meer bestaat, heb ik de blogs wel bewaard) om het te delen met iedereen die het wilde lezen. Bij T heb ik het nooit op geschreven. Hoogste tijd om dit ook voor hem op het digitale papier te zetten.

21 februari 2013. Geen idee wat ik die dag gedaan heb. Behalve A naar school brengen en weer ophalen. Niets bijzonders blijkbaar, want bij de geboorte van A weet ik het nog steeds. Wel weet ik nog wat we aten. Gehaktballen. Ik stond namelijk op mijn gemak gehakt te kneden toen ik af en toe een lichte kramp voelde. Verder niet veel aandacht aan besteed want, voorweeën ofzo. Allemaal niet heel spannend nog.
De lichte krampen hielden aan. Manlief gevraagd om A naar bed te brengen. En nadat ik A nog een kus had gegeven, vertelde ik hem dat ik al vanaf de gehaktballen weeën voelde. Bewust pas toen, want ik wilde niet dat A het hoorde. Zij moest lekker gaan slapen.

Manlief ging vroeg slapen. Al tijdens Wie is de Mol, hij was moe en stel dat….. Dan kun je maar beter een paar uurtjes geslapen hebben.
Tijdens Wie is de Mol ook op zoek gegaan naar een weeën-app op de telefoon. Makkelijker dan steeds op de klok kijken, want de lichte krampen werden sterker, en ik was op benieuwd of er regelmaat in zat. Vanaf half 10 ben ik ze serieus gaan meten. Ja hoor regelmaat. Maar nog niet genoeg om te gaan bellen.

De bevalling

Toch maar op bed gaan liggen. Want misschien kan ik nog even slapen. Ja vergeet het maar. Elke keer weer op de start en stopknop van de telefoon drukken om een wee te meten.
Om 11 uur manlief gevraagd om de verloskundige te bellen. De weeën waren zover dat dat kon. Natuurlijk wist ik uit mijn hoofd precies wanneer. Manlief ging eerst de folder er nog bij zoeken en nog drie keer vragen of hij echt wel al moest bellen. Het was immers al bijna middernacht. Hij wilde ze niet zomaar storen. Lief, maar……

Toen de verloskundige er was ook oma gebeld. Zij zou de opvang van A doen. Gezien het tijdstip kwam ze naar ons toe, zodat A lekker kon blijven slapen. En wij vertrokken naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis de vliezen gebroken en toen ging het vlot. Rond 1 uur waren we in het ziekenhuis en om 3:21 uur is T geboren.
Ik herinner me nog dat ze om even over 1 dus de vliezen heeft gebroken, en daarna keek ik pas om 3:21 uur weer op de klok. Ik herinner me verder nog dat ik riep dat dit echt de laatste keer was. Het deed in mijn beleving namelijk veel meer pijn dan bij A. Dat klopt natuurlijk ook, want bij A zat ik onder de pijnstilling die de scherpe randjes eraf haalde.

Na de bevalling

Na de bevalling werd ik helaas toch overgedragen aan de gynaecoloog. Ik was teveel bloed verloren. T maakte het helemaal prima. Een mooie lange dunne baby in vergelijking met zijn zus, maar verder een lekker ventje. Mama 2 kleine hechtingen rijker (kleine scheurtjes), gewassen en lekgeprikt. Lekgeprikt? Ja, bijna letterlijk. Eerst bloed geprikt om mijn HB te bepalen door een gynaecoloog in opleiding. Ik hoop dat hij nog wat verder heeft geoefend, want ik heb daarna een week met een zwarte arm gelopen, waarschijnlijk heeft hij dwars door een ader heen geprikt. En daarna een infuus voor het geval dat ik extra bloed nodig had. Met dank aan mijn eigen voorzorgsmaatregelen om veel ijzer te nemen, hoefde ik geen extra bloed, maar hebben T en ik wel een extra nachtje in het ziekenhuis mogen slapen.
En bevallen moet voortaan altijd in het ziekenhuis (maar dit was echt de laatste keer, dus bedankt voor de mededeling)

Ik kijk wel met een fijn gevoel terug op deze bevalling. Bevallen met de verloskundige was veel relaxter dan met de gynaecoloog. Echt een wereld van verschil.
Wie heeft jouw kindje(s) geholpen ter wereld te komen?