De ideale sinterklaasavond?

23 november 2016

Herinneringen aan Sinterklaasavond heb ik genoeg. Zo zie ik mezelf en mijn zus nog een poppenwiegje, reismandje uitpakken voor onze babypop. Ik zie ons ook nog aan de eettafel zitten na al het uitpakken om de nieuwe stiften uit te proberen. En natuurlijk moesten de nieuwe wanten, mutsen en sokken gepast worden. Maar niet alleen aan de cadeau’s heb ik herinneringen. Ook aan de avond zelf.

Vroeger

Het was altijd gezellig. Vaak al in pyjama, vol spanning op de bank. Gebons op de deur, of we vonden spontaan op een hele koude zolder of wc (de ramen stonden altijd open) een zak met cadeaus. En dan kon de pret beginnen. Het uitpakken van de cadeaus. Papa was chef cadeaus. Hij pakte elke keer een cadeau uit de zak. Zo verdeelde hij de buit eerlijk. Eerst een pakje voor die en dan voor die. Zo bleef iedereen nieuwsgierig en keken we ook naar de anderen. Halverwege aten we een heerlijk roomboter banketstaaf, of nog warme gevulde speculaas. Natuurlijk met wat lekkers te drinken erbij. Warme chocolademelk? Of in mijn geval zal het wel thee geweest zijn. Maar dat weet ik niet meer.
De avond duurde zo eindeloos. In mijn herinnering dan……

In werkelijkheid zal het wel een stuk sneller zijn gegaan, maar het tijdsbesef was in die periode ook nog niet zo goed ontwikkeld natuurlijk. En ik blijf graag geloven dat deze heerlijke avondjes zo lang duurden.zo lief met uitpakken pakjes. Gezellig wat lekkers en wat te drinken.

Ideale Sinterklaasavond

Zo ziet dus ook mijn ideale Sinterklaasavond eruit.
We zitten aan tafel, hebben heerlijk gegeten en de spanning wordt opgebouwd. Het liefst hijs ik het tweetal eerst nog gezellig in pyjama. Ook hier staat in de keuken het lekkers voor vanavond al klaar. Het theewater staat op, en de limonade wordt vast ingeschonken. We zetten nog maar eens een CD met Sinterklaasliedjes op, of kijken naar de laatste aflevering van het Sinterklaasjournaal. Alle problemen zijn opgelost en Sint en zijn Zwarte Pieten kunnen het land in om iedereen een heerlijk avondje te bezorgen. Dan wordt er op de deur gebonsd. De kinderen schrikken, durven natuurlijk niet open te doen en als de deur dan toch geopend wordt, staat daar die enorme zak met cadeaus. Opgetogen wordt de zak meegenomen naar binnen, heel rustig gaat iedereen zitten en vol verwachting wordt het eerste cadeau voorzichtig uitgepakt.
Uitgebreid bewonderen we de sokken, stiften of bijzonder gewenst speelgoed. En daarna moeten we onze ogen weer voorzichtig richting de zak begeven. Natuurlijk lijkt ook deze avond vol harmonie uren te duren. Zelfs bij mama, wordt het goed ontwikkelde tijdsbesef in de maling genomen door deze geweldige avond.

WAKKER WORDEN

Ja, dat mocht ik willen. De werkelijkheid?
We hebben gegeten, de vaat staat nog op tafel als er al gebonsd wordt. De buurman is nog net op tijd weg, want de deur wordt al snel door de niet gelovige opengetrokken in de hoop Zwarte Piet te betrappen. De zak wordt naar binnengetrokken en nog voor de deur goed en wel dicht is, zitten er 2 koppen en 4 handen in de zak te graaien.
Rustig uitpakken? Het papier wordt er afgescheurd, het cadeau op een hoop gekwakt, daar wordt later pas naar gekeken, want het volgende cadeau moet volgen. Binnen een kwartier is de zak leeg, de woonkamer een chaos van papier en snel bekeken cadeaus en staat het lekkers nog in de keuken.
En mama is een illusie armer…..

Hoe ga ik het dit jaar dan wel voor elkaar krijgen?