Computeren met vrienden

Q is dol op het spelen van computerspelletjes. Niks mis mee maar wat als je dan met een vriendje of vriendinnetje gaat spelen? Q spreekt meestal al vooraf af dat ze op de computer gaan spelen en welk spelletje. Op die manier hoeft hij thuis niet in discussie en kan hij altijd nog zeggen dat hij toch niet wil spelen als de uitkomst hem niet bevalt.

Eerlijk?

Maar dan? Het vriendje, is mij opgevallen bij verschillende kinderen, geeft niet altijd eerlijk aan het spelletje te kennen. Blijkbaar voelt het als een vorm van gezichtsverlies om toe te geven dat je een bepaald spel nog nooit hebt gespeeld. Dus er ontstaat een probleempje.

Q denkt dat het vriendje weet wat ze gaan doen. En vriendje hoopt maar dat het niet al te moeilijk blijkt te zijn om te verbergen dat hij/zij eigenlijk geen flauw idee heeft waar hij/zij mee bezig is.

En dan…

Het spel word opgestart, het vriendje achter de controller gezet en Q verwacht onmiddellijke interactie met het spel en zijn vriendje. Het vriendje zie ik moeizaam naar het spel en de controller van Q kijken in de hoop zo te leren hoe het werkt en welke knop wat doet. Toch maar vragen! “Hoe spring je?”

Q gooit de benamingen van de toetsen eruit en speelt verder. Hij is er van overtuigt voldoende informatie gegeven te hebben. Het vriendje kent het spel tenslotte.

Na nog een paar pijnlijke minuten vraagt het vriendje nog maar wat. “Hoe doe je die beweging?”

Irritatie

Aangezien het spel niet helemaal loopt zoals Q had gedacht is er sprake van enige irritatie als hij ook deze move uitlegt.

Ik besluit in te grijpen.

“Vriendje? Heb je het spelletje wel al eens gespeeld? ”

Toch een iets andere vraag dan “Ken je het spelletje?” Voor Q verrassend, is het antwoord dan soms “Nee”. Het spelletje van horen en zeggen kennen en het spelletje zelf gespeeld hebben zijn een wezenlijk verschil blijkt nu.

Na nog een paar hints van mijn kant legt Q alle knopjes nu in rust uit. Eindelijk begint het vriendje het spel te begrijpen en eindelijk kunnen ze nu samen het spel spelen.

Crisis bezworen en hopelijk hebben ze allebei wat geleerd.