Borstvoeding, een persoonlijk verhaal

Blijkt dat het deze week wereldborstvoedingsweek is. Ja ik ben er al weer een tijdje uit. Beide kinderen hebben borstvoeding gekregen hier, maar ik viel niet in de categorie langvoeder. En dat was prima. Een keuze van mama en kind. Iedereen de vrijheid om zelf de keuze te maken. Borstvoeding of flesvoeding blijft een veel besproken onderwerp. Of misschien beter, een fel besproken onderwerp. Voorstanders van beide soorten voeding lijken elkaar wel aan te vliegen. Maar dames dat is niet nodig hoor. Laten we blij zijn dat we kunnen en mogen kiezen. En of je nu borst of fles geeft, geef liefde aan je kind, en laat je niet in een discussie lokken die alleen verliezers kent.

Zo dat gezegd hebbend, kan ik nu toch mijn eigen ervaring met borstvoeding en flesvoeding op het digitale papier zetten. Waarom? Nou omdat het dus wereldborstvoedingsweek is en omdat ik het toch ook leuk vind om over te schrijven en wie weet kan ik met mijn ervaringen andere mensen ook weer ergens helpen.

De eerste keer

Voor mij was het duidelijk. Ik ging dat doen, borstvoeding! Eitje. Tenminste dat dacht ik. Iets wat de natuur bedacht heeft, is toch net zo iets als bevallen, dat doen we wel even! Man, het is dat ik beschik over een gezonde portie doorzettingsvermogen. Maar het was geen pretje in het begin. Het zweet stond letterlijk onder mijn voeten en op mijn rug bij het aanhappen. En eenmaal gehapt, liet ze niet meer los. Dus loswrikken, en dat gaf, net als verkeerd aanhappen kloven.
Gelukkig ging het snel beter, en heb ik het zeker ervaren als fijn voor mama en kind. Tot ik na 12 weken weer ging werken. Want kolven zag ik niet zitten. Hallo ben geen koe! Dus besloot ik te gaan afbouwen. En de overgang naar de fles met kunstvoeding ging soepel. Iedereen blij!

Afbouwen en spugen

Ja A spuugde vanaf die tijd misschien wat meer. En al snel kregen we het advies om nutriton (Johannesbroodpitmeel) toe te voegen. Daar wordt de melk wat dikker van en dan kan het spugen afnemen. Dus dat advies namen we maar over, what else. Ervaringsdeskundigen zullen het wel weten toch?
Nu achteraf gezien, vind ik dat het eigenlijk helemaal niet heeft geholpen. Ze bleef nog steeds melk teruggeven. Maar als snel kreeg ze er vaste voeding naast. Vanaf bijna 4 maanden hup aan de groente en fruithappen, en het spugen was over.

Helemaal afbouwen wilde ik trouwens niet, ik had het romantische idee dat ik de ochtend- en de avondvoedingen voorlopig nog wel zelf zou kunnen doen. A dacht daar anders over. Op een ochtend weigerde ze de borst. Of er nu niet voldoende meer in zat, of dat het toch even snel voor we weggaan voeden was geworden, of dat ze er gewoon echt wel klaar mee was, dat zullen we nooit weten, maar die voeding ging er al snel af. En zo ging het ook met de avondvoeding. Heel natuurlijk was het gewoon ineens klaar.

De tweede keer

Bij de 2e zwangerschap wist ik het ook zeker, ik ga dat weer doen, borstvoeding. Als het de eerste keer lukte, dan de tweede keer ook. Met hetzelfde portie doorzettingsvermogen. Serieus dat aanhappen vind ik ook bij baby twee helemaal niet fijn, maar het werd ook deze keer na de eerste week echt beter, dus we zetten door.
En het ging goed, supergoed! Zo goed dat de melk letterlijk zijn neus uitkwam. Het kind zat elke keer letterlijk overvol.
Had ik nu zoveel melk? Laten we een lang verhaal kort maken, 1 kant had zeker een overproductie, maar ook als T aan de andere kant dronk, kreeg hij teveel binnen.

Zo vonden we ons ritme. Ik kolfde eerst even de eerste ml weg, en dan dronk T de rest. En vanzelf reguleerde mijn lijf de productie. Wat een wonder is het toch. Nou ja, vanzelf, het kostte wel wat tijd om uit te zoeken wat nu het beste werkte.

Vaak voeden

Alleen voedde ik nu wel zo’n 6 tot 8 keer op een dag (inclusief de nachten, de richtlijn met flessen is dat al snel een stuk minder). En dat werd niet minder. Prima, ik en ook T hadden er geen last van. En zolang hij vaak dronk, liep hij niet over, en spuugde hij ook niet. Prima situatie zolang ik nog thuis met verlof was.

Wel kolven

Deze keer besloot ik wel te kolven op het werk. Simpelweg omdat ik in de vakantie, die we na een ruime maand werken gepland hadden, nog borstvoeding wilde geven. Gemak en onbeperkt drinken tijdens warme dagen en een ander ritme in zo’n week vakantie. En natuurlijk ook fijn dat je niet met flesvoeding loopt te slepen.
Elke dag nam ik dus ook 3 potjes melk mee naar het kinderdagverblijf. De drie potjes werden 2 voedingen. Conform het schema dat de meeste baby’s volgen. En die waren hem te groot. Met als gevolg spugen!

Andere aanpak

Deze keer koos ik niet voor de variant met nutriton. Live voedend spuugde hij bijna niet namelijk, dus in overleg kreeg meneer een fles extra en bleef hij kleinere hoeveelheden drinken. Voor iedereen een prima oplossing.

Prima de gemiddelde baby doet het rond drie maanden heel goed op 5 grote flessen. Maar mijn kleintjes niet. Dus toen ik bij nummer 2 een stuk assertiever was ging ik op onderzoek uit. En ik werd gesterkt in mijn eigen gedachten. Ik las op inbakeren.nl over de grote van een babymaag, reflex, maar ook dat obesitas hier al kan beginnen. En ik kan me hier zeker in vinden.

Ik ben blij dat ik hierin bij T mijn eigen gevoel gevolgd heb. Een gelukkige baby die niet spuugde, goed groeide en daarom ook een happy mama.

Afscheid

Maar langzaam komt dan toch ook de tijd dat ik het kolven beu was. In overleg met het consultatiebureau dat gedaan samen met het vaster voedsel geven van T, want anders weer spugen wellicht? Dus in de middag pap en ’s avonds nog gewoon de borst. Voor T was de overgang niet zo groot, maar mama had wat moeite met afbouwen. Dat ging niet zo vlot als de laatste keer.
Maar dan toch is er dat moment dat hij alleen nog in de nacht een keer kwam drinken. Echt honger vermoedelijk niet, maar wel een troostmoment. Tot op het moment, dat hij HAP deed, met tandjes. En dat was het signaal dat hij er klaar meer was. Wederom een natuurlijk einde aan een voor mij heftige maar ook mooie periode.

Ik ben blij met de keuzes die ik hierin heb gemaakt.

En welke keuze heb jij gemaakt?