2x röntgen foto's op 1 dag
Pech in beide huizen van mama’s met thee. Zo werden er op 1 dag van 2 van onze kinderen verschillende röntgenfoto’s gemaakt. Tja nou we zullen even uitleggen wat er is gebeurd.
In de terugblik las je niet dat in Huize M het halfjaarlijkse tandarts bezoek weer was geweest. Ik was namelijk vergeten een foto te maken daar. Maar dat heb ik nu goed gemaakt hoor! A had echter al wat langer last van haar kies, maar de tandarts vond niets.
Tot afgelopen maandag er ineens een bult boven de kies op het tandvlees ontstond. Gelijk gebeld en kort daarna konden we terecht. Een ontsteking. Een melkkiesje waar al een keer een stukje was afgebroken, en gerepareerd, zorgde nu weer voor overlast. De foto liet zien dat de nieuwe kiezen ook al erg hard aan het duwen waren. Dapper besloot A dat de kies er dan wel uit mocht.
Verdoving, gewrik en daar ging de kies. Opgelucht en met wat tranen wilde ze snel van de stoel afstappen. Alleen wilde haar benen haar niet dragen. Die gekke tandarts, had hij nu de benen ook verdoofd?
De spanning was haar even teveel geworden en toen kwamen de tranen echt. Thuis snel paracetamol erin en wachten tot de verdoving was uitgewerkt. De ontsteking is wel weg, en er is alvast alle ruimte om de nieuwe echte kies te laten groeien.
Ondertussen was de andere A uit Huize H, lekker begonnen aan de warming-up voor de training. En ook daar kwam de pechvogel even langs.
Nog tijdens de warming-up viel A en kwam op der billen en pols terecht. Dat was huilen want het deed echt heel erg zeer. Eerst even gekoeld maar het ging niet over. Een telefoontje naar de huisartsenpost, ja ze vallen altijd na vijf uur, leverde en onmiddellijke verwijzing naar de SEH op.
Daar aangekomen konden we meteen doorlopen en werden we in een kamertje gezet om te wachten. Haar pols werd op een kussen gelegd en voorzichtig door de dokter bekeken. Foto maken was de conclusie. En dan begint het echte wachten. Het lijkt, als je daar zit, heel lang te duren maar het was gelukkig vrij rustig en na 15 minuten wachten konden we al door naar de röntgen voor een viertal foto’s. Mijn meisje was hartstikke dapper ondanks de pijn.
De foto liet niet zien dat er iets gebroken is. Helaas is het bij kinderen zo dat er botjes zijn die niet meteen laten zien dat er een breuk in zit en dat deze achteraf vaak toch gebroken blijken te zijn. Omdat ze op een specifieke plek drukpijn aangeeft is er toch een spalkgips geplaatst. Deze moet 10 dagen blijven zitten en dan moeten we op de gipspoli terug komen voor een nieuwe foto. Dan kunnen ze zien of er extra kalkafzetting op dat botje is en alleen daaraan weten ze dan of het wel of niet gebroken is. Even afwachten dus.
Ondertussen heeft ze met veel dingen hulp nodig. Douchen, aankleden, vlees snijden. We zijn wel blij dat het links is want ze is rechtshandig. Waar A het meest van baalt is dat ze nu 10 dagen ook niet mag dansen!