#11 weekoverzicht: groot verdriet om een kleine vriend

Vrijdag de kinderen weggebracht en ik de startblokken voor mijn wekelijkse ontspanning en inspanning in de buurtmoestuin. Toch maar niet. Het weer was naar herfstig, ofwel regen. En dan kun je niet zoveel doen. Ik niet in elk geval, ben wel een mooi weer tuinierder.
A ging uit school met een vriendinnetje spelen. Dus lekker alleen met T naar huis. Denk je daardoor nog even tijd voor jezelf te hebben. Gaat meneer niet slapen. Na een uur proberen (nog een keer knuffelen, lekker instoppen, beetje boos worden) toch maar uit bed gehaald. Gevolg een drukke plakkerige dreumes en aan het eind van de middag een niet meer zo’n hele vrolijke mama. Uiteraard heeft papa op zo’ moment een afspraak en is hij niet thuis tot ’s avonds laat. Wat was ik blij toen dat lieve ventje dan eindelijk in bed lag.

En wat lief dat ik de volgende dag dit kreeg! Vast geen verband met elkaar, maar wel lief!

Zaterdag nog steeds de boodschappen. A was niet mee, speelde bij een vriendinnetje. Had T even geluk. Hij kreeg van ons zijn nieuwe grote vriend: Bumba!
In de middag bij de plaatselijke voetbalclub waar R sponsort geweest.

Zondag bij de moeder van manlief langs. Maandag is zij jarig en natuurlijk gingen wij even koffiedrinken. Ondertussen de kat buiten gelaten. Ondanks dat hij niet fit oogt. Toe we terugkwamen was hij nog niet terug en hij bleef maar weg. Hij zou toch niet…. Samen met A en een vriendinnetje uit de straat de omgeving afgezocht. Geen Nikos. Pff maakte me echt heel veel zorgen. Rond half 6 kwam hij dan toch thuis. Hij was echt zo zwak.
Met moeite heb ik hem water gevoerd en wat snoepjes.

Maandag dus de dierenarts gebeld. Helaas geen goed nieuws, maar ook geen slecht nieuws. Ze weten het nog niet. Met een blikje zeer eiwitrijk krachtvoer en een afspraak voor verder onderzoek naar huis. Dus zieke kat voeren met een spuitje. Heel af en toe dronk hij zelf nog een beetje water….

Dinsdag met een huilende A naar school. Je weet het niet, dus voor alle zekerheid afscheid genomen. Afscheid voor altijd, moeilijk! Hij ging vanochtend echt zelf naar zijn drinkbak om wat te drinken. Dan gaat het toch iets beter??
Met stiekem toch een heel klein beetje hoop weer naar de dierenarts. Daar gedroeg onze Griek zich nog even zoals ik van hem gewend was. Met zijn drieën moesten ze hem vast houden. Grieks temperament! Helaas bracht de echo heel slecht nieuws. Een grote tumor had een plekje gevonden diep in zijn buik…..

Dag lieve Nikos! 14 jaar was je mijn vriendje. Nu probeer je nooit meer ons eten te pikken, of onder de dekens te kruipen. Wij zijn even heel verdrietig, maar voor jou is het beter!

Wat een dramatische nacht weer. Dreumes heeft besloten om 1 niet te wennen nog aan de wintertijd, dus is lekker vroeg wakker, en 2 heeft ook bedacht dat ’s nachts wakker zijn leuk is. Vinden wij niet. Als hij bij ons ligt valt hij zo in slaap, rolt dan van je buik af en wordt weer half wakker, gaat aan ons zitten friemelen… Dus dan brengen we hem maar weer naar zijn eigen bed, dat levert gegarandeerd een kwartier rust op. Daarna begint hij weer te dreinen en begint het weer opnieuw…… Hoe was het ook al weer? Het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een fase….
Ook de eerste katloze dag. Overal wordt hij gemist. We zien hem niet liggen in de kinderwagen, niet op de bank, hij komt niet bietsen op het aanrecht en hij zit niet voor de achterdeur te wachten. En toch kijken wij steeds of hij er is. Langzaam zal dit slijten, maar vandaag voelde het huis voor ons allemaal leeg aan. Zelfs dreumes was op zoek met het kattenspeelgoed in zijn hand.

De laatste dag van de week. A heeft een leuk uitje naar en museum in het kader van hun project op school. Ze zijn al dagen in Egyptische sferen. Piramides, hyrogliefen, en mummies. Daar hoort dus een uitje naar Leiden bij.
Oké, dan toch nog maar heel even over de kat. Kreeg vandaag een handgeschreven kaartje van de dierenarts die De kat had laten inslapen. Ik vond dat wel heel attent!
’s Avonds had ik nog een lesje EHBO, verbandleer. Altijd handig om de kennis weer even op te frissen en te oefenen. Want, je weet maar nooit wanneer je het nodig hebt.